Στήλη: Γενικού ενδιαφέροντος

Η ημέρα των Ελλήνων

   Ο ήλιος είναι η ζεστασιά. Το φως του η ελπίδα, στη φλόγα της καρδιάς. Ο αιθέρας και το χώμα είναι η ανεκτίμητη πατρίδα, που με τόσο ζήλο για αυτήν πολεμάνε. Είναι η Ελλάδα. Είναι η γη που γέννησε το πολιτισμό. Η γη, πάνω στην οποία φύτρωσε η ελιά και η αγνότητα της ανθρώπινης ψυχής. Είναι εκείνη η συνηθισμένη γη, που όμως φαντάζει τόσο ξεχωριστή.

Η πατρίδα που γέννησε τον πραγματικό άνθρωπο. Η πατρίδα των Αρχαίων Ελλήνων και η χώρα της Ένδοξης Εποχής του Λεωνίδα, του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα, του Πραξιτέλη. Η χώρα της αρμονίας και του φωτός.

Αυτό το βάρος πέφτει πάνω στους Αγωνιστές του Έθνους. Βάρος ασήκωτο, που αν καταφέρεις να τιθασεύσεις, είναι σίγουρο ότι θα νικήσεις. Η μάχη απέναντι στον κατακτητή, απέναντι στην αμάθεια και στον εξαφάνιση του Ελληνισμού. Εκείνοι οι άγνωστοι πολεμιστές, οι προγονοί μας, είναι αυτοί που πάλεψαν και δεν έγιναν γνωστοί. Δίοτι πολέμησαν για την Ελλάδα και ήξεραν ότι ο κόσμος θα μάθει για τον Αγώνα των λίγων, εναντίον των πολλών.

Σήμερα η γαλανόλευκη ανεμίζει στην Ακρόπολη και σε κάθε σπίτι. Το μπλέ χρώμα αγκαλιάζει τη θάλασσα, το άσπρο τον ουρανό και ο Σταυρός  ανυψώνεται ψηλά και συμβολίζει την πίστη. Ποια εικόνα θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει την εικόνα της Ελευθερίας της Δοξασμένης Ελλάδας; Ποια σημαία, εκτός της Ελληνικής, θα μπορούσε να εναρμονιστεί με τον Παρθενώνα;

Αυτή είναι η Ελλάδα…. Αυτή είναι λάμψη του πολιτισμού.  Αυτός είναι ο Αγώνας για την Ελευθερία…

Ας είναι η Φωνή της Ελευθερίας, ο ύμνος της καρδιάς  και του φωτός, που με πίστη και ομόνοια έχτισε το θρόνο του ελληνικού πνεύματος. Απλό είναι το όνειρο των Αγωνιστών, όπως απλό είναι το κίνητρο για Ελευθερία, όσο απλό είναι και το γεγονός ότι το φως διώχνει το σκοτάδι και τα κτίσματα του ελέυθερου πνεύματος αγγίζουν την πίστη κι την δημιουργία του αρμονικού.

Πάντα θα σας θυμόμαστε, δίοτι η γαλανόλευκη θα συνεχίζει να ανεμίζει, δίοτι η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπά και το πνεύμα μου συνεχίζει να δημιουργεί.

Με τον ίδιο τρόπο, που οι αρχαίοι και οι νεότεροι δημιούργησαν για εμάς το δώρο του σήμερα, έτσι και εμείς θα πρέπει να δημιουργήσουμε για τους επόμενους το δώρο του μέλλοντος. Για αυτό θα πρέπει να ατενίσουμε το παρελθόν, να αφουγκραστούμε το παρόν και έτσι να πλάσουμε το μέλλον.

Ο Ελληνικός πολιτισμός θα συνεχίζει να ζει και θα εξελίσσεται με έμπνευση τις δικές σας πράξεις….

 

Αλέξανδρος Τζήκας
            Βέλγιο, 2013

Ρομποτική, Η Επιστήμη Του Μέλλοντος

ΓΕΝΙΚΑ

Διανύουμε μια εποχή κατακλισμένη από ηλεκτρονικές συσκευές, οι οποίες έχουν φτάσει στο επίπεδο να αντικαθιστούν, σε πολλές περιπτώσεις τους ανθρώπους ή άλλα έμβια όντα (αυτοκίνητα, εργάτες σε εργοστάσια, κ.α.). Αυτά είναι και τα ρομπότ, μηχανικές συσκευές οι οποίες μπορούν να υποκαθιστούν τον άνθρωπο σε διάφορες εργασίες. Άμα το καλοσκεφτούμε, μέχρι και τα λεγόμενα smartphones είναι ρομπότ, αφού ένα ρομπότ μπορεί να δράσει κάτω από τον απευθείας έλεγχο ενός ανθρώπου ή αυτόνομα κάτω από τον έλεγχο ενός προγραμματισμένου υπολογιστή. Συμπερασματικά, εφόσον τα smartphones ελέγχονται είτε από εμάς, είτε από ένα απομακρυσμένο Η/Υ (server) δίνοντας κάποιες εντολές, είναι και αυτά ένα είδος ρομπότ!
Η λέξη ρομπότ προέρχεται από το σλαβικό robota που σημαίνει εργασία. Καθιερώθηκε ως όρος με την σημερινή του έννοια το 1920 από τον Τσέχο θεατρικό συγγραφέα Karel Čapek στο έργο του «R.U.R.» (Rossum’s Universal Robots), όπου σατιρίζει την εξάρτηση της κοινωνίας από τους μηχανικούς εργάτες (ρομπότ) της τεχνολογικής εξέλιξης και που τελικά εξοντώνουν τους δημιουργούς τους. Σε πολλές σύγχρονες σλαβικές γλώσσες (πχ την πολωνική) χρησιμοποιείται σαν έκφραση της καθημερινότητας με την έννοια της σκληρής δουλειάς (αντίστοιχο του χαμαλίκι).
ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Στη βιομηχανία, ρομπότ λέγεται ένας αυτόματα ελεγχόμενος, επαναπρογραμματιζόμενος, πολλαπλός βραχίονας κατασκευασμένος με τρεις ή περισσότερους άξονες.
Είδη των Ρομπότ στην Βιομηχανία
Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα ρομπότ είναι τα αρθρωτά, τα SCARA και τα ρομπότ που χρησιμοποιούν τις καρτεσιανές συντεταγμένες(γνωστά και ως ρομπότ πίνακα ή ρομπότ Χ Υ Ζ). Στο πλαίσιο της γενικής ρομποτικής, τα περισσότερα είδη ρομπότ εμπίπτουν στην κατηγορία των ρομποτικών βραχιόνων. Τα ρομπότ εμφανίζουν διαφορετικό βαθμό αυτονομίας:
  • Μερικά ρομπότ προγραμματίζονται για την πιστή εκτέλεση συγκεκριμένων ενεργειών ξανά και ξανά (επαναλαμβανόμενες πράξεις) χωρίς μεταβολές και με υψηλό βαθμό ακρίβειας. Οι δράσεις αυτές καθορίζονται από προγραμματισμένες ρουτίνες που καθορίζουν την κατεύθυνση, την επιτάχυνση, την ταχύτητα, την επιβράδυνση, και την απόσταση από μια σειρά συντονισμένων κινήσεων.
  • Άλλα ρομπότ είναι πολύ πιο ευέλικτα ως προς τον προσανατολισμό του αντικειμένου το οποίο λειτουργούν, ή ακόμα και την εργασία που πρέπει να εκτελεστεί στο ίδιο το αντικείμενο, το οποίο μπορεί ακόμα να χρειαστεί να προσδιοριστεί από το ίδιο το ρομπότ. Για παράδειγμα, για πιο ακριβή καθοδήγηση, τα ρομπότ συχνά περιέχουν υποσυστήματα μηχανικής όρασης που ενεργούν ως «μάτια”. Συνδεόμενα με ισχυρούς υπολογιστές ή ελεγκτές (controllers). Η τεχνητή νοημοσύνη, ή ό,τι μοιάζει με αυτή, γίνεται όλο και πιο σημαντικός παράγοντας στα σύγχρονα βιομηχανικά ρομπότ.
ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
 Η τεχνητή νοημοσύνη έχει προστεθεί ακόμα και στην καθημερινή μας ζωή. Άμα το σκεφτούμε, οι τελεοράσεις, οι Η/Υ ακόμα και τα ηλεκτρικά μιας απλής κουζίνας, είναι κατά κάποιο τρόπο… ρομπότ! Είναι μηχανήματα που λειτουργούν κάτω από τις εντολές μας ή και μόνα τους μερικές φορές. Επίσης σε μερικές χώρες, πιο αναπτυγμένες τεχνολογικά, έχουν μπει ήδη στην καθημερινότητα των ανρώπων! Για παράδειγμα:
Βάζουν τα πιάτα στο πλυντήριο

Βοηθούν τα παιδιά στην εκμάθηση
Βοηθούν ανθρώπους με προβλήματα υγείας

ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ

Ακόμη τα ρομπότ μας έχουν βοηθήσει και στην κατανόση της φύσης, του σύμπαντος ακόμα και της ανρωπότητας! Έχουν αποτελέσει σημαντικό παράγωντα σε πάρα πολλά πειράματα, σε αποστολές στο διάστημα, σε πολλές έρευνες για την υγεία και συμμετέχουν, πλέον, σε πόλλες εγχειρήσεις ανθρώπων. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα της εφαρμογής τους:
Στο διάστημα

 

Στην φαρμακευτική

 

και στις εγχειρήσεις

 

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΡΟΜΠΟΤ

Τέλος η τεχνολογική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων έχει επιτρέψει, σε έμας (τους απλούς ανθρώπους) να «φτιάχνουμε» τα δικά μας ρομπότ με απλά υλικά και χωρίς πολλές γνώσεις να τα προγραμματίζουμε! Να ένα παράδειγμα ρομπότ που έφτιαξα μόνος μου.

 Mindstorm, 14ο Γυμνάσιο Λάρισας

Ποτηριάδης Νίκος
Γ” Γυμνασίου, 2013

 

Πρότυπα ομορφιάς

    Πρώτη μας έννοια όταν ξυπνήσουμε και τελευταία πριν κοιμηθούμε, η ματιά στον καθρέφτη. Η διερευνητική, διεισδυτική, κριτική, συχνά αυστηρή και ενίοτε επιεικής ματιά που σκανάρει στα γρήγορα, εντοπίζει επίμαχα σημεία, αξιολογεί και βεβαίως συγκρίνει: με το χτες, με το πέρσι, με το «παλιά» αλλά κυρίως με τα τρέχοντα πρότυπα ομορφιάς. Από αυτά κρίνονται πολλά. Πόσο εύκολα μπορούμε να τα αγνοήσουμε ή έστω να τα παραβλέψουμε;
  Καταρχήν ξέρουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι να αδιαφορήσουμε, να κάνουμε ότι δεν μας αφορά η εξωτερική εμφάνιση, η ομορφιά και τα πρότυπα της, εφόσον ζούμε στην εποχή της αυτοκρατορίας της εμφάνισης. «Αν θέλεις να έχεις κοινωνική υπόσταση, επαγγελματική επιτυχία, ερωτική ανταπόκριση, μάθε το μυστικό της ομορφιάς».
  Αυτό το μήνυμα παίρνουμε συνεχώς και από παντού. «Η Ομορφιά» αυτό το υπέρτατο αγαθό στο οποίο γίνεται αναφορά σαν σε κάτι που είναι πάντα πάνω κι έξω απ’ τα κανονικά και τα τετριμμένα, μοιάζει εξ’ ορισμού να μας αφήνει απ’ έξω. Εμάς, τους καθημερινούς, κοινούς ανθρώπους, που αν μας ρωτήσουν μπορεί να περιγράψουμε την εμφάνιση μας με ένα σύντομο και αμείλικτο «όχι εντελώς χάλια» με τις όχι και τόσο τέλειες αναλογίες, με τα παραπανίσια κιλά ή τις ανύπαρκτες καμπύλες, τη στραβή μύτη, τα μαλλιά-πράσα, τις παχουλές γάμπες, τα πεταχτά δόντια, τα κοντά πόδια, την πλαδαρή κοιλιά, τα σημάδια στο δέρμα και ο, τι τελοσπάντων κουσούρι κουβαλάει η καθεμία και ο καθένας.
  Πράγματι, όλα αυτά ηχούν τόσο άσχημα, σχεδόν σαν βρισιές, ειδικά σε σύγκριση με το πόσο ποιητικά ηχούν τα «αντίθετα» τους, οι εκφράσεις δηλαδή που περιγράφουν την εικόνα ενός «ιδανικά όμορφου» ανθρώπου: οι χυμώδεις καμπύλες, η κλασσική μύτη, τα μεταξένια μαλλιά, οι χυτές γάμπες, το αστραφτερό χαμόγελο, το πορσελάνινο δέρμα κλπ…
   Κι όμως, τα πρώτα δεν περιγράφουν παρά τους κανονικούς ανθρώπους, τις ιδιαιτερότητες τους, αυτά που συνθέτουν την ξεχωριστή εμφάνιση του καθένα και που βέβαια, πολλές φορές, τις περισσότερες μάλλον, συνδυάζονται με κάποια από τα «ιδανικά» χαρακτηριστικά. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας μοναδικός συνδυασμός κάποιων πολύ ωραίων και κάποιων λιγότερο ωραίων στοιχείων τα οποία ο καθένας και η καθεμία αναδεικνύει ή κρύβει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο: όλα αυτά μαζί φτιάχνουν την ιδιαίτερη ομορφιά και γοητεία του.
 Στο διαδικτυακό φόρουμ και σε μια έρευνα που λάμβανε χώρα παράλληλα με παρόμοιες διαφημίσεις, τα αποτελέσματα ήταν θλιβερά: ένα πολύ μικρό ποσοστό -στη Γαλλία χαρακτηριστικά ήταν 1%- των γυναικών (δηλώνουν ότι) βρίσκουν όμορφο τον εαυτό τους. Παρόλα αυτά το αισιόδοξο μήνυμα που δίνει η πρωτοβουλία για τέτοιου είδους διαφημίσεις, έστω και μεμονωμένη, είναι ότι ίσως υπάρχει ελπίδα να απελευθερωθούμε απ’ τα άκρως καταπιεστικά, αλλά και παραπλανητικά πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται παντού και να στραφούμε προς μία πιο προσωπική και πιο ποικιλότροπη θεώρηση της. Αυτό ασφαλώς δεν είναι εύκολη υπόθεση.
  Αν το σκεφτεί κανείς καλά, τα πρότυπα ομορφιάς δεν είναι απλώς κάτι που μια βιομηχανία ομορφιάς (μόδας, καλλυντικών, φαρμάκων κλπ.) καθορίζει και από τα οποία εμείς παθητικά και άθελα μας επηρεαζόμαστε αλλά κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε ενστερνιστεί, αφομοιώσει και που συντηρούμε –παραδόξως- σε πείσμα πολύ συχνά της ίδιας της προσωπικής μας ευτυχίας (αυτό μοιάζουν τουλάχιστον να λένε οι χιλιάδες γυναίκες που τριγυρνούν καθημερινά ανικανοποίητες και απογοητευμένες από την εμφάνιση τους, το σώμα τους, το βάρος τους, την ηλικία τους.)
  Συγκεκριμένα, πρότυπα είναι κάποια είδωλα κυρίως προσώπων που έχουν καταξιωθεί σε έναν τομέα και είναι είτε από το κοντινό περιβάλλον ενός ανθρώπου είτε από το καλλιτεχνικό στερέωμα. Όλοι οι άνθρωποι υποσυνείδητα ή όχι διαλέγουν πρότυπα και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο άθελα ή μη προσπαθεί να τα μιμηθεί, να τα υπερβεί, να τα ακολουθήσει και να γίνει ακόμα καλύτερος από αυτά ενώ στο τέλος τα λατρεύει τα αγαπάει και τα υπερασπίζεται.
  Τα πρότυπα που επιλέγει ο καθένας είναι σύμφωνα με την προσωπικότητα, το χαρακτήρα, τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τις αξίες, τη νοοτροπία, τις παρέες, τα μηνύματα που περνάει η οικογένεια και το κοντινό περιβάλλον αλλά κυρίως την κρίση του καθενός και τις γνώσεις και τα ερεθίσματα που έχει πάρει από μικρός.
  Πολλές φορές τα πρότυπα που έχει ο κάθε άνθρωπος, ένα ή περισσότερα, δεν τα διαλέγει ο ίδιος αλλά του τα περνάει η κοινωνία ολόκληρη με έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, οι διαφημίσεις, οι εφημερίδες, τα περιοδικά και γενικά όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συμβάλλουν πολύ ενεργά και αποτελεσματικά στη προσπάθεια αυτή όλων των κοινωνιών να εμφυτέψουν κυρίως στους νεότερους ανθρώπους της κοινωνίας προκαθορισμένα και συγκεκριμένα από αυτούς πρότυπα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πρότυπου όχι μόνο σε μας τους νέους, αλλά και στους μεγάλους είναι η μόδα:
  Αν θέλαμε να την αποδώσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τότε θα λέγαμε ότι μόδα είναι η παροδική συνήθεια που για ορισμένο χρονικό διάστημα γενικεύεται σε μεγάλο φάσμα της κοινωνίας, σε ότι αφορά την ενδυμασία, την κόμμωση, τη μουσική, ο συρμός, ο νεωτερισμός. Η μόδα είναι στην πραγματικότητα ένα πολυσύνθετο φαινόμενο που καθρεφτίζει τις κατευθύνσεις και τις εξελίξεις μιας κοινωνίας σε μια ορισμένη ιστορική περίοδο. Ο ρόλος της είναι να εισάγει στην κοινωνία, με τη γρήγορη μετάδοση και αφομοίωση, νέες συμπεριφορές και πεποιθήσεις. Οπωσδήποτε η μόδα αποτελεί αντανάκλαση των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών και ενσαρκώνει το πνεύμα της κάθε εποχής. Στις μέρες μας όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει δεδομένου ότι η μόδα έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και έχει μπει ολοκληρωτικά στη ζωή μας. Δυστυχώς, η επιρροή της στις μάζες δεν είναι καθόλου εποικοδομητική. Έχει κυριαρχήσει το εφήμερο και το παράλογο. Οι μεγάλοι οίκοι μόδας ασκούν επάνω μας ένα είδος τυραννικής επιβολής, την οποία επιτυγχάνουν μέσω της τηλεόρασης και των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό σταδιακά έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη καλαισθησίας και ταυτόχρονα ισοπεδώνει τις ατομικές ιδιαιτερότητες και τις προσωπικές προτιμήσεις, κάνοντας τον καθένα δέσμιο των τάσεων που επικρατούν. Εκτός αυτού, ένα άλλο μειονέκτημα της σύγχρονης μόδας είναι η κερδοσκοπία σε βάρος του καταναλωτικού κοινού. Για παράδειγμα ένα ρούχο που αντικειμενικά η αξία του είναι πολύ χαμηλή, μπορεί να πωλείται ακριβά μόνο και μόνο για το γεγονός ότι φοριέται πολύ και συμβαδίζει με τις νέες τάσεις.
  Φυσικά τα γεγονότα αυτά είναι κάθε άλλο παρά φυσιολογικά διότι με τον τρόπο αυτό αρνούμαστε τον πραγματικό μας εαυτό καθώς επίσης και όλα τα αγαθά που αυτός περιλαμβάνει, αγαθά που μας πρόσφερε απλόχερα ο Θεός και χάρη σ’ αυτά διαφοροποιούμαστε ο ένας από τον άλλο. Αν λοιπόν, αποφασίσουμε να δεχτούμε ότι η Ομορφιά δεν είναι μία αλλά πολλές και διαφορετικές, ξεκινάμε για ένα προσωπικό ταξίδι εξερεύνησης του ίδιου μας του εαυτού. Και, το πρώτο πράγμα που πρέπει να διερευνήσουμε είναι η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν. «Πώς με βλέπω, πώς με κρίνω;», «Από πού προέρχεται αυτή η κριτική ματιά;», « Ποια ματιά αισθάνομαι επάνω μου ακόμη;», «Με ποιον ταυτίζομαι και ποιες ομοιότητες βλέπω;», «Ποιες φράσεις σχετικές με την εμφάνιση μου ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου από παλιά;». Η αμφισβήτηση των προτύπων είναι και μια περιπέτεια ενηλικίωσης. Καλούμαστε να αφήσουμε πίσω κάτι βασανιστικό αλλά οικείο και να αναλάβουμε εμείς τη φροντίδα του εαυτού μας. Καμιά φορά χρειάζεται να κάνουμε υπερβάσεις που δεν είναι πάντα εύκολες. «Γιατί κρύβω τη θηλυκότητα μου ενώ τη νιώθω και κατά βάθος μ’ αρέσει να τη δείχνω;» «Γιατί απεχθάνομαι τους φαρδιούς μου ώμους αφού είμαι αθλητική γυναίκα και μ’ αρέσει αυτό;» Φυσικά θα ήταν απλοϊκό και παραπλανητικό να παρουσιάσει κανείς αυτή την «εξερεύνηση» σαν μια αυθόρμητη και άμεση αλλαγή. Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά πρότυπα τα οποία με δυσκολία αποχωριζόμαστε και κάποια άλλα καθόλου κι οι αποχωρισμοί αυτοί είναι υπόθεση μιας ολόκληρης ζωής.. Εγκαταλείποντας την ιδέα της «ιδανικής εμφάνισης» αφήνουμε πίσω κάτι που μισήσαμε αλλά και αγαπήσαμε πολύ. Παρόλα αυτά η προσπάθεια αυτή είναι ο μόνος τρόπος να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε την ομορφιά του και να ζήσουμε πιο ειρηνικά μαζί του…

 Δείτε: Κλεμμένη ομορφιά – Πυξ Λαξ

Πηγές

http://efhbeia.wikispaces.com

Παναγιώτου Λευκή Ιωάννα
Παπαδοπούλου Βασιλική
Πασχαλίδου Έλενα
Γ” γυμνασίου, 2013

Halloween

Halloween, Halloween

creepy, crawly Halloween.

Trick or treating all in fun,

October 31st has come.

 Halloween, Halloween 

spooky, kooky Halloween

kids in costumes, what a sight

on Halloween tonight!
Χάλοουιν, Χάλοουιν 

ανατριχιαστικό, φρικιαστικό Χάλοουιν. 

Όλοι διασκεδάζουν με φάρσα ή κέρασμα,

την 31η του Οκτώβρη.

Χάλοουιν, Χάλοουιν

στοιχειωμένο, τρελό Χάλοουιν 

τι ωραίο θέαμα τα παιδιά με στολές
απόψε τη μέρα του Χάλοουιν!
 

 

To Χάλοουϊν (Halloween) είναι μία γιορτή  που γιορτάζεται την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου στις καθολικές και προτεσταντικές χώρες (σε εμάς τις απόκριες), κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται κυρίως σε κάτι «τρομαχτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά, το γνωστό μας «trick or treat» (φάρσα ή κέρασμα). Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά.

  Η ρίζα της λέξης αυτής προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (AllHallows Day - All Saints Day). Το Halloween συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να υπάρξει επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε ενέργεια που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.

 

Αρχαίες παραδόσεις

Στα αρχαία χρόνια η ημέρα αυτή ήταν πολύ σημαντική, κυρίως στο κέλτικο ημερολόγιο στο οποίο αναπαριστούσε ένα σημείο στη μέση του χρόνου, το Samhain ή τέλος του χειμώνα. Ήταν ακριβώς αντίθετη από τη μέρα του μεγάλου φεστιβάλ της άνοιξης το Μάη, το Beltain. Έτσι η μέρα αυτή αναπαριστούσε το σημείο που άλλαζε ο χρόνος, την παραμονή της νέας χρονιάς με το ξεκίνημα της σκοτεινής περιόδου του χρόνου. Και παρόλο που γιορτάζονταν από τους Κέλτες, η προέλευση της ημέρας αυτής συνδέεται και με άλλους πολιτισμούς, όπως η Αίγυπτος και το Μεξικό, στο τελευταίο ως Dia de la Muerta, ή ημέρα των νεκρών.

Οι Κέλτες πίστευαν ότι οι κανονικοί νόμοι του χώρου και του χρόνου δεν τηρούνταν τη χρονική αυτή περίοδο, κι έτσι ο κόσμος των πνευμάτων μπορούσε να αναμειχθεί με τον κόσμο των ζωντανών. Ήταν μια νύχτα που οι νεκροί μπορούσαν να διαπεράσουν το παραπέτασμα και να επιστρέψουν στη γη των ζωντανών για να γιορτάσουν με την οικογένεια ή τη φυλή τους. Γι αυτό οι γεμάτοι με τάφους λόφοι της Ιρλανδίας φωτίζονταν με πυρσούς στους εσωτερικούς τοίχους, έτσι ώστε τα πνεύματα των νεκρών να μπορέσουν να βρουν το δρόμο τους.

 Φανάρια από κολοκύθες, τα φανάρια για τον Jack
   Από την αρχαία αυτή παράδοση προέρχεται μια από τις πιο διάσημες εικόνες της γιορτής: το φανάρι από κολοκύθα (Jack-o-lantern). Προέρχεται από ιρλανδικές παραδόσεις και χρησίμευε στο να φωτίζει τη χαμένη ψυχή του Jack, ενός τεμπέλη αλλά πανέξυπνου αγρότη, διαβόητου απατεώνα, που είχε κολλήσει ανάμεσα στους δυο κόσμους. Λέγεται ότι ο Jack είχε ξεγελάσει το διάβολο και τον έπεισε να μπει στην κουφάλα ενός δέντρου και σκαλίζοντας την εικόνα ενός σταυρού στον κορμό του δέντρου τον παγίδευσε εκεί μέσα. Ο Τζακ δέχτηκε να τον απελευθερώσει με την προϋπόθεση ότι όταν πεθάνει, ο Διάβολος δεν θα τον αφήσει να μπει στην Κόλαση. Πεθαίνοντας λοιπόν ο Τζακ ,η συμφωνία τηρήθηκε και έτσι δεν μπορούσε να πάει στην κόλαση. Οι φάρσες του είχαν ως αποτέλεσμα να του αρνηθούν την είσοδο στον Παράδεισο και ο Jack απέμεινε μια χαμένη ψυχή παγιδευμένη ανάμεσα στους κόσμους. Ως παρηγοριά, ο Διάβολος του έδωσε λίγη χόβολη για να φωτίζει το δρόμο του στα σκοτάδια μεταξύ των δυο κόσμων. Από τότε, ο Τζακ φτιάχνει αυτά τα φανάρια από κολοκύθα, βάζει ένα κερί μέσα τους και περιπλανιέται σε όλα τα μέρη της Γης για να βρει ένα μέρος να αναπαυθεί.

Αρχικά στην Ιρλανδία έπαιρναν ρέβες και τις έσκαβαν βάζοντας στο εσωτερικό τους ένα κερί για να τις χρησιμοποιήσουν ως φανάρια, ώστε να βοηθήσουν να οδηγηθεί το χαμένο πνεύμα του Jack πίσω στο σπίτι του. Κι έτσι προέκυψε η ονομασία, Φανάρια του Jack. Αργότερα, όταν ήρθαν μετανάστες στο Νέο Κόσμο οι κολοκύθες ήταν πιο εύκολο να βρεθούν κι έτσι σκάλιζαν αυτές ανθρώπινα χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο χιουμοριστικά και άλλοτε πιο τρομαχτικά και έβαζαν μέσα κεριά για να τις κάνουν φανάρια.

Halloween History

Παιχνίδι ενώστε τις τελείες

Βιβλιογραφία
el.wikipedia.org/wiki/Χάλογοϊν
http://atlaswikigr.wetpaint.com/page/Halloween
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΥΔΑΣ
Μαθητής Α” Γυμνασίου
 

 

Ιδιότυπα αινίγματα…

» Ψαρέψαμε» στο διαδίκτυο…

 

Πώς λέγεται αυτό που είναι γύρω από το φτερό;

Περίπτερο

 

Πώς λέγεται αυτός που βρίσκεται κάτω από τον δρόμο;

Ιππόδρομος

 

Πώς λέγεται αυτός που δεν κάνει λάθη;

Άσφαλτος

 

Πώς λέγεται αυτός που είδε το λιοντάρι;

Ο Λεων-ίδας

 

Πώς λέγεται αυτός που κάθεται κοντά σ” ένα ξένο;

Παράξενος

 

Πώς λέγεται αυτός που κρατάει τα αυτιά του;

Αυτοκράτορας

 

Πώς λέγεται αυτός που λέει ότι έχει μικρή ζωή;

Μικροβιολόγος

 

Πώς λέγεται η άκρη του τυριού;

Ακρωτήριο

 

Πώς λέγεται το λάδι που αλείφουν το σώμα τους οι αθλητές;

Σπορέλαιο   

 


 

…και άλλα…

 

 Χαμογέλα! Κάνει τους άλλους να αναρωτιούνται, τι χάπια παίρνεις!
 Από τότε που είδα τον τελευταίο λογαριασμό ρεύματος, έγινα πιο ρομαντικός…
 Αύριο ξενερώνει μια νέα μέρα.
 Θέλω κάποιους να τους στείλω στο διάολο, αλλά φοβάμαι ότι θα συναντηθούμε..
 Πρώτη πρόταση στα βιβλιαράκια οδηγιών χρήσης θα έβαζα πάντα το : «Μπα; Τι έγινε; τα κάναμε θάλασσα και τώρα κοιτάμε το βιβλιαράκι»
Αν εξαιρέσουμε την πραγματικότητα, όλα τα άλλα πηγαίνουν υπέροχα.
 Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός. Το μάτι μου, για παράδειγμα…
 Να συλλαμβάνονται όσοι χαμογελάνε στο δρόμο. Διατάραξη κοινής μιζέριας.
 Τι εννοείς δεν μπορώ να δηλώσω για θρήσκευμα Christian Dior;;;;
 Αν σας πιάσουν να κοιμάστε στη δουλειά, σηκώστε αργά το κεφάλι και πριν ανοίξετε τα μάτια πείτε αργά και καθαρά «Ελέησον ημάς, αμήν»
 Αν είχα λεφτά, θα έφτιαχνα γυάλινη οροφή στο δωμάτιό μου, να ξαπλώνω και να μη μιλάω στο ταβάνι αλλά στ” αστέρια.
 Ό,τι δεν σε σκοτώνει, έχει Plan B, μη χαίρεσαι.
 Πέρασα κατάθλιψη. Με άριστα.
 Με τόση πλύση εγκεφάλου θα έπρεπε να κάναμε λιγότερες βρώμικες σκέψεις.
 Νικήσαμε στα σημεία, αλλά χάσαμε από τα τέρατα.
 Αυτή η μέρα, που θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε, πότε προβλέπεται περίπου;
 Όσο δεν σας απαντάει το ταβάνι μην ανησυχείτε για τίποτα.
Λιακούλη Εύη
Κοντογιάννη Ευαγγελία
Μαθήτριες Α γυμνασίου

Αντικαπνιστικός Αγώνας

no_smoking

Καρανάτσιου Μ.

Ρατσισμός

    Ρατσισμός είναι η αντίληψη εκείνων που πιστεύουν ότι η δική τους φυλή είναι ανώτερη από τις άλλες, που είναι άξιες περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής. Είναι γνωστό πως ο ρατσισμός οφείλεται σε υπεροψία ανακατεμένη με φόβο. Δηλαδή, από τη μια πλευρά νομίζουμε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη – πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη κτλ. – ενώ από την άλλη νιώθουμε ότι η άλλη φυλή μας απειλεί: Είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε στην αγορά εργασίας. Το αποτέλεσμα, μέσα μας, είναι να βλέπουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με εχθρότητα και προκατάληψη. 

   Ο ρατσισμός στις μέρες μας είναι αυξημένος σε όλο τον κόσμο, λόγω της πολυπολιτισμικότητας των κοινωνιών, της οικονομικής μετανάστευσης και της ξενοφοβίας. Οι μετανάστες χαρακτηριζονται ως αλλοδαποί,  όμως δεν είναι τίποτε άλλο από ανθρώπους, όπως όλοι μας, που εγκατέλειψαν την χώρα τους είτε για να βρούν ένα καλύτερο αύριο, είτε για να μπορέσουν να είναι ελεύθεροι.
   Αυτό οι ρατσιστές δεν το καταλαβαίνουν; Δεν το νιώθουν; Πιστεύω πως το καταλαβαίνουν αλλά το περιφρονούν και δεν μπορούν να το νιώσουν γιατί αδυνατούν να φανταστούν ότι κάποτε μπορεί να βρεθούν στη θέση τους. Αν, όμως, τα “φερνε έτσι η ζωή έτσι ώστε να γίνουν κι αυτοί μετανάστες και να ζήσουν το ρατσισμό, τότε θα καταλάβαιναν τη λανθασμένη τους αντίληψη… Θα καταλάβαιναν τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά τον ρατσισμό, επειδή είναι μαύρα, κίτρινα ή κόκκινα, τα παιδιά που έχουν βαθιά μέσα τους ένα απωθημένο που ποτέ δεν θα το εκφράσουν, διότι και να το εκφράσουν κανένας δεν θα τα ακούσει, κανένας δεν θα δώσει σημασία.
   Σήμερα στην Ελλάδα αυτό είναι ένα συχνό φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι όλοι είμαστε ίσοι ανεξάρτητα το χρώμα, την καταγωγή, τη θρησκεία, την ενδυμασία, τα ήθη, τα έθιμα και τις συνήθειές μας. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο μεγάλωσε, έχει μέσα του την ίδια θέληση για ζωή. Την ικανότητα να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να σκέπτεται, να χαίρεται, να θαυμάζει. Και το διαφορετικό του χρώμα ή καταγωγή δεν πρέπει να ξυπνά το φόβο ή την περιφρόνηση, αλλά το ενδιαφέρον για γνωριμία και επικοινωνία.
Μπίλλα Χριστίνα
Α” Γυμνασίου
 

 

Παιδική εργασία

  Στις μέρες μας η παιδική εργασία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που συνεχίζει να υφίσταται από τα παλαιότερα χρόνια. Παιδιά φτωχών οικογενιών, ορφανά ή εγκαταλειμμένα από τους γονείς τους, θύματα των πολέμων, της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, αναγκάζονται να απαρνηθούν την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και να εργαστούν. Έτσι, αντί να πηγαίνουν σχολείο, να παίζουν και δέχονται τη φροντίδα των άλλων, φορτώνονται με ευθύνες, καταπιέζονται και περιφρονούνται από  ανθρώπους άκαρδους και σκληρούς.
  Τα στοιχεία που δίνει η UNICEF για την παιδική εργασία είναι αποκαρδιωτικά:

  • 158 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών, είναι αναγκασμένα να εργάζονται, (στοιχεία 2006).
  • Περισσότερο από ένα τρίτο των παιδιών στην Αφρική εργάζονται.
  • Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπολογίζει ότι περισσότερο από τα δύο τρίτα του συνόλου της παιδικής εργασίας αφορούν το γεωργικό τομέα. Διαπιστώνει επίσης, ότι τα παιδιά στις αγροτικές περιοχές – κορίτσια κυρίως – αρχίζουν τη γεωργική εργασία στην ηλικία των 5-7 ετών.
  • Εντούτοις, τα αγόρια εργάζονται σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα κορίτσια επειδή συμμετέχουν στην οικονομική δραστηριότητα. Εκείνα που συμμετέχουν στις οικιακές εργασίες, είναι σε συντριπτικό ποσοστό τα κορίτσια.
  • Για την πληρέστερη κατανόηση της παιδικής εργασίας, εκπονήθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, την Παγκόσμια Τράπεζα και τη UNICEF, ένα κοινό πρόγραμμα για τη μελέτη στοιχείων από διάφορες χώρες σχετικά με την παιδική εργασία. Παρατηρήθηκε μια μείωση της συμμετοχής των παιδιών στην οικονομική δραστηριότητα στις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων χωρών όπως η Βραζιλία, η Ινδία και το Μεξικό. Αλλά σε διάφορες άλλες χώρες, η τάση είναι σταθερή ή ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται έχει αυξηθεί.
  • Στη χώρα μας η παιδική εργασία είναι δύσκολο να εντοπιστεί, καθώς η κοινωνική πραγματικότητα είναι ότι συχνά τα παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από το ίδιο το οικογενειακό τους περιβάλλον. Αν και σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, στα οποία αναφέρεται ο Συνήγορος του Παιδιού, κάθε χρόνο εκδίδονται μόνο 1.500 βιβλιάρια εργασίας ανηλίκων περίπου, η ΕΛ.ΣΤΑΤ. υπολογίζει τον αριθμό των εργαζομένων ηλικίας 15 ως 18 χρόνων σε 8.886 (2011).
  • Λαμβάνοντας όμως υπόψη τον αριθμό της σχολικής διαρροής σε συνάρτηση με τις εκτιμήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ότι 70% των μαθητών που διακόπτουν το σχολείο εισέρχονται στην αγορά εργασίας, ο Συνήγορος του Παιδιού υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000.

  Η κακομεταχείριση που ασκούν οι ενήλικες στα ανήλικα παιδιά είναι δείγμα ανήθικης και απάνθρωπης συμπεριφοράς, είναι καταπάτηση των παιδικών δικαιωμάτων. Υποχρέωση όλων των πολιτισμένων χωρών του σύγχρονου κόσμου είναι να δώσουν τέλος στον εφιάλτη της παιδικής εργασίας, εκμετάλλευσης και κακοποίησης ανηλίκων. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι το φαινόμενο της παιδικής εργασίας πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα παγκόσμιο κοινωνικό πρόβλημα που δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική κρίση που βιώνουμε αλλά στην κρίση αξιών, θεσμών και ιδανικών.

Πηγές 

 

Κωφίδη Ελευθερία
Α” Γυμνασίου, 2013

 

Η εικόνα ενός τοπίου που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου..

   Ήταν καλοκαίρι του 2001, οι γονείς μου και οι κουμπάροι μας, αποφάσισαν να πάμε μαζί διακοπές στην Κέρκυρα. Ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο από το σπίτι, προχωρώντας προς τα Τρίκαλα. Έπειτα φτάσαμε στην Καλαμπάκα, όπου θαυμάσαμε τα επιβλητικά Μετέωρα. Μπαίνοντας στην Εγνατία Οδό μαγευτήκαμε από τα διπλανά χωριουδάκια, τα βυθισμένα στο πράσινο. Περάσαμε έξω από την Δωδώνη. Ταξιδεύοντας προς την Ηγουμενίτσα παρατηρήσαμε με θαυμασμό το περίφημο μνημείο των Σουλιωτισσών, ψηλά στο βουνό. Τέλος, φτάνοντας στην Ηγουμενίτσα, πήραμε το καράβι »Αγία Θεοδώρα» με προορισμό το λιμάνι της Κέρκυρας.

Για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε τα παράλια της Κασιώπης, μέχρι τη Ρόδα. Το ξενοδοχείο μας αχνοφαίνονταν απέναντι από μια παραλία. Ήταν υπέροχο, με τα τραπεζάκια του, τις ψάθινες καρέκλες του, τις 2 πισίνες του, τα μεγάλα κια άνετα δωμάτια του!

   Την υπόλοιπη ημέρα  την περάσαμε εξερευνώντας την πόλη της Κέρκυρας, τα στενά δρομάκια της, το κάστρο της, τα παραδοσιακά γλυκά της! Νοιώσαμε την μαγεία του τόπου εκείνο το βράδυ…

    Ξημέρωσε και η αυγή φώτησε τον τόπο. Από βραδύς είχαμε σχεδιάσει την εκδρομή μας σε ένα από τα Διαπόντια νησιά της Ελλάδας, την Ερείκουσα. Πήγαμε στο λιμανάκι του Αγίου Στεφάνου, στο Σιδάρι, ωστε να πάρουμε το καράβι που θα μας πήγαινε ως εκει! Το καράβι ήταν μικρό κια δεν χωρούσε πολλά άτομα, ήταν όμως όμορφο με το όνομα του καθαρά γραμμένο στην αριστερή του πλευρά, »Πήγασος».

   Στη διαδρομή είδαμε πολλά βραχονήσια, ένα όμως ξεχώριζε. Έμοιαζε με βυθισμένο καράβι και πολλοί έλεγαν πως είναι το μαρμάρινο καράβι του Οδυσσέα!
   Η Ερείκουσα με τις πανέμορφες παραλίες της, τα μικρά ξενοδοχεία της και τα τοπία της που κόβουν την ανάσα, μας περίμενε. Τα νερά της θάλασσας έγιναν πράσινα σαν φτάσαμε στην ακτή. Το καραβάκι έριξε την άγκυρά του στη θάλασσα, ταράζοντας για λίγο τα ήρεμα νερά της.
   Το νησάκι αυτό ήταν καταπράσινο και με γαλαζοπράσινα νερά, ένα πραγματικό όνειρο! Είχε παράξενα μα και συγχρόνως γοητευτικά φυτά. Αφού απολαύσαμε, για πολλή ώρα τις ομορφιές του νησιού, το καραβι μάς έδωσε σήμα να γυρίσουμε πίσω!
   Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, ο νους μου αναπολούσε τις αξέχαστες στιγμές μας στο νησί…!

 

Μπίλλα Χρίστίνα
 Α” Γυμνασίου

Γιατί δεν συμμετέχουν οι νέοι σε μη κυβερνητικές οργανώσεις;

  Στις μέρες μας, ανάμεσα στους σημαντικότερους παράγοντες που καθορίζουν την πορεία του πολιτισμού μας εντάσσονται και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.    

Οι νέοι μέσα από την οικογένεια θεωρείται ότι ξεκινάνε να μαθαίνουν σχετικά με την προσφορά στο συνάνθρωπο και την ευαισθητοποίηση για φλέγοντα ζητήματα. Όμως πολύ συχνά, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και της κρίσης αξιών, οι γονείς θεωρούν τη συμμετοχή των παιδιών τους περιττή σε τέτοιου είδους οργανώσεις, καλλιεργώντας τον ατομικισμό και τη μη αλτρουιστική συνείδηση.

Ακόμα ένα σημαντικό ρόλο στη με συμμετοχή των νέων στις Μ.Κ.Ο. παίζει και η εκπαίδευση. Παρατηρείται το φαινόμενο της μη σωστής ενημέρωσης προς τους μαθητές για την ύπαρξη αυτών των οργανώσεων. Επίσης η έλλειψη σφαιρικής και ανθρωπιστικής απιδείας οδηγούν στη μη ανάπτυξη της πνευματικής καλλιέργειας και στην ηθικοποίηση του ατόμου ώστε να προσφέρει εκούσια τις υπηρεσίες του στο κοινωνικό σύνολο. 

Τα νεαρά άτομα ζούμε σε μια κοινωνία που συνεχώς εξελίσσεται και απαιτεί την επαγρύπνιση  μας. Τα πολλά μαθήματα στο σχολείο, οι εξωσχολικές δραστηριότητες και η εκμάθηση ξένων γλωσσών με στόχο την απόκτηση πτυχίων και εφοδίων γενικότερα, στερεύουν τον ελεύθερο χρόνο με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να αναπτύξουμε εθελοντισμό.

Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι η προσφορά των Μ.Κ.Ο. στην κοινωνία είναι σημαντική και ανεκτίμητη, ωστόσο πολύ λίγοι νέοι αναγνωρίζουν αυτή τους την αξία και προσφορά.

Χριπάτσιος Β.
Γ” Γυμνασίου
Top