Στις τελευταίες δεκαετίες έχουν συντελεστεί τρομακτικές αλλαγές στις Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών. Είναι επιτακτική, επομένως, ανάγκη της εποχής μας το σχολείο μας – κεντρικός θεσμός της κοινωνίας μας – να εναρμονιστεί και να συμβαδίσει με τις εξελίξεις στις ΤΠΕ, αλλά και να αποτελέσει φυτώριο καλλιέργειας και ανάπτυξης νέων γνώσεων από τους εκπαιδευτικούς και νέων δεξιοτήτων στη μεθόδευση της διδασκαλίας. Εκπαιδευτικών, δηλαδή, ψηφιακά ‘’ εγγράμματων ’’, ικανών να ανταποκριθούν αποτελεσματικά και να δραστηριοποιηθούν δημιουργικά στο μέλλον, παρακολουθώντας και ακολουθώντας τις νέες συνθήκες και γιατί όχι διαμορφώνοντας νέα δεδομένα αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες σε ένα ομολογουμένως αυστηρά συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα.Έχοντας αυτά υπόψη τους, όλο και περισσότερες χώρες στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο ασχολούνται με την εισαγωγή των ΤΠΕ στο εκπαιδευτικό τους σύστημα. Προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζεται και το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα και πραγματικά έχουν γίνει σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε στη δεκαετία του ‘80 με την ανάπτυξη δεξιοτήτων σε τεχνικό, αρχικά, επίπεδο σε σχέση με τον Η/Υ ( χειρισμός, προγραμματισμός κ.α.) και συνεχίζεται με την προσπάθεια αναμόρφωσης των υπαρχουσών δομών, καθώς η εισαγωγή των Η/Υ σηματοδοτεί μια σειρά αλλαγών στο σχολείο που αφορούν τόσο στον τρόπο διδασκαλίας και στο ρόλο που καλείται να παίξει ο εκπαιδευτικός σε αυτό το νέο πλαίσιο, όσο και στα αναλυτικά προγράμματα τα οποία θα πρέπει να αναδιαμορφωθούν, ώστε να συμβαδίζουν με τα νέα δεδομένα.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισσαβόνας μέχρι το Συμβούλιο της Στοκχόλμης, τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και ο μετασχηματισμός των εκπαιδευτικών τους δομών με απώτερο στόχο τη διαμόρφωση κοινής ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής.
Στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών, ο σύγχρονος εκπαιδευτικός καλείται
- να ακολουθήσει νέους τρόπους δουλειάς που θα λαμβάνει χώρα στην τάξη, λόγω της εισαγωγής της τεχνολογίας,
- να είναι ικανός να αναλαμβάνει δράσεις με έντονο το διερευνητικό στοιχείο,
- να μπορεί να αξιοποιεί αποτελεσματικά τις Νέες Τεχνολογίες στη διδασκαλία του αντικειμένου του,
- να έχει την ικανότητα να οργανώνει δυναμικά περιβάλλοντα μάθησης,
- να συντελεί στην οργάνωση του σχολικού προγράμματος και να το προσαρμόζει, όταν απαιτείται, στις συγκεκριμένες ανάγκες των μαθητών του,
- να μπορεί να συνεργάζεται με τους άλλους εκπαιδευτικούς της ίδιας σχολικής μονάδας, αλλά και να μπορεί να συνεργάζεται και να επικοινωνεί με εκπαιδευτικούς άλλων σχολικών μονάδων ανταλλάσσοντας ιδέες και εμπειρίες.
- Και βέβαια, αν θέλουμε να μιλάμε για ουσιαστική εισαγωγή των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, πρέπει ο εκπαιδευτικός να καταστεί ικανός να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο χώρο των τεχνολογικών εξελίξεων και στη συνέχεια να μπορεί να τις προσαρμόζει και να τις ενσωματώνει σύμφωνα με τις διδακτικές του προθέσεις, στις ανάγκες των μαθημάτων ή των μαθητών του.
Κλείνοντας, λοιπόν, επισημαίνω επιγραμματικά τις απαιτούμενες δεξιότητες του σύγχρονου εκπαιδευτικού σε σχέση με τις ΤΠΕ:
- Να αντιλαμβάνεται εκείνους τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να αξιοποιηθούν οι ΤΠΕ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις διδακτικές του προθέσεις και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αυτή η αξιοποίηση.
- Να είναι σε θέση να εμπλέκει ενεργητικά τους μαθητές στη διαδικασία της μάθησης με τη χρήση της τεχνολογίας.
- Να μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο χώρο των λογισμικών της ειδικότητάς του που προσφέρονται για εκπαιδευτική χρήση και να μπορεί να τα αξιοποιεί αποτελεσματικά.
- Να μπορεί να εφαρμόζει συγκεκριμένες αρχές που διέπουν το σχεδιασμό εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, ώστε αυτές να αξιοποιούν κατά παιδαγωγικά ορθό τρόπο τις ΤΠΕ στην τάξη.
Ευαγγελία Αργυρούλη
