Στοφοράντοβα Ανδριάνα, Μπεχλιούλη Αιμιλία, Β4
Για μια πριγκίπισσα ο δρόμος της μπορεί να είναι … πολύ μακρύς! Μια τέτοια ήταν κι η πριγκίπισσα Άννα. Έκανε το χατίρι του αδερφού της, του μεγάλου και σπουδαίου βασιλιά του Βυζαντίου, του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου. Ενώ τα άλλα κορίτσια μπορούσαν να πάρουν όποιον ήθελαν, με τη σύμφωνη γνώμη, όμως, των γονιών τους, η Άννα θα ακολουθούσε τη δική της μοίρα…
Θα έκανε το σωστό; Θα έσωζε το Βυζαντινό κράτος από μια μεγάλη απειλή; Ήταν τόσο δυνατή κι ευγενική η ψυχή της, ώστε να πληρώσει ένα τόσο βαρύ τίμημα; Θα παντρευόταν έναν άγνωστο, από μια πολύ μακρινή χώρα, το Βλαδίμηρο, από τη Ρωσία;
Το δράμα της προσωπικής της ζωής δεν την απασχόλησε, όμως, για πολύ. Πήρε, λοιπόν, τη γενναία απόφαση! “Αφού αυτός θα γίνει χριστιανός, τότε δεν έχω κανένα εμπόδιο!” είπε. “Το κράτος θα έχει ένα σύμμαχο. Θα γίνουν φίλοι οι δύο λαοί. Θα πάψουν, επιτέλους, να βρίσκονται σε πολεμική διαμάχη! Δεν θα διεκδικούν από μας τίποτα, αφού εκεί θα ζω εγώ ”.
Όμως, η Άννα τα κατάφερε. Έφερε, τελικά, την ειρήνη. Ήταν γενναία πριγκίπισσα! Γι’αυτό ο Βασίλειος την ευγνωμονεί δίνοντάς της ένα φιλί «Αγαπημένη μου, αδερφή, πήρες τη σωστή απόφαση!», λέει αγκαλιάζοντας τη γεμάτη ανωτερότητα αδερφή του. Έτσι, η Άννα, από αύριο, με τα σεντούκια γεμάτα πλούσια και πολύτιμα πράγματα – που υπάρχουν μόνο στη χώρα της – αναχωρεί για το βορρ,. Θα μένει πια στο κράτος των Ρώσων. Έτσι το βυζαντινό κράτος θα αναπαυθεί για κάμποσο καιρό από τις ταραχές και τους πολέμους…
Κυριακόγκονα Μαριαλένα, Τσιλάβη Χριστίνα, Φούκη Κωνσταντίνα, Σκιρντένκο Ρωξάνη, Έπαρχέ μου! αφήγημα με θέμα εμπνευσμένο από τα επαγγέλματα στο βυζάντιο
Τώρα βγαίνω στη δουλειά. Μόλις πάτησα τα 15. Θέλω ν’ανοίξω μαγαζί. Θα πουλάω υφάσματα,θα είμαι καλή ράφτρα, όμως, στο Βυζάντιο, που ζω, είναι ολόκληρη ιστορία!
Όσο ήμουν στη δουλειά του, το αφεντικό μου έλεγε τα καλύτερα λόγια για μένα. Θα μου δώσει, όμως, την άδεια ο έπαρχος; Έχω αγωνία. Μάζεψα και τους πέντε υποστηριχτές, που είναι στο επάγγελμα αυτό, και θα πουν καλά λόγια. Περιμένω απάντηση : θα μπω στη συντεχνία; Σκέφτομαι, σκέφτομαι και …..
Είμαι σε βυζαντινό χωριό!
Θέλω να πουλήσω,
όμως, ποιον να βρω;
(τον έπαρχο);
(και στη συντεχνία να εγγραφώ);
Ξέρω κάνα δυο .
θέλω όμως τώρα
το λόγο τους τον καλό.
Έχουνε και τίτλους!
Μάλλον θα εγγραφώ!!
Ξέρω, όμως, κι εγώ
το λόγο να τηρώ!
Κι η δουλειά μου είναι
δείγμα ποιοτικό!
Μα, στους συντεχνίτες μου
όλα τα χρωστώ !
Το κατάστημα έχω
έχω κι υλικό,
έπαρχέ μου,όπως
το όρισες κι αυτό!
Βγάζω κέρδη μόνο
στο μέγιστο ποσό
που ορίζει
εκείνος
(άλλο δεν μπορώ).
Πού θα το ανοίξω;
Να’ναι κεντρικό;
Όχι, επαρχέ μου;
Αυτό, δεν το μπορώ;
Τότε, το ανοίγω ακριβώς εδώ!
Έπαρχε, σου δίνω
υπόσχεση γι’αυτό!
Μοράρου Ρεβέκα, μέλος της Πολιτιστικής ομάδας του σχολείου μας, “Η πολιτιστική ζωή στο Βυζάντιο”
«Μια καλή θυγατέρα»
θυγατέρα:- τα θρονία! μη σκονιστούν!.. Θα τα καλύψω με το σκαμνάλι!
Μητέρα: -Άστα, έτσι, και βάλε πρώτα στη θέση τους τους σκάμνους, τώρα που φύγαν οι θείοι σου, για να μην είναι στη μέση στο τρικλίνιο. Και, μήπως, είναι καλύτερα να ανοίξεις το βήλο, να μπαίνει φως σε όλο το σπίτι; Δεν χρειάζεται να είναι κλειστό το κουβούκλιο, τώρα που έφυγαν οι επισκέπτες μας. Φέρε, μετά, από το σεντούκι ένα άλλο κρεβατοστρώμνιο, γιατί αυτό λερώθηκε και βάλε στη θέση τους τα προσκεφάλαια.
- Πάρτο, μητέρα.
- Α, ωραία, πιάσε το από την άλλη πλευρά. Έτσι, μπράβο, το στρώσαμε ίσια. Θα φαίνεται όμορφο το κλινάριο. Πάρε τώρα μια βούρτσα να τρίψεις το επεύχιο. Δες, εκεί, ένα λεκέ από λάσπη!
- Περίμενε, να πάρω από τον τσαμαντά ένα πρόχειρο φόρεμα.
- Αχ, τι έπαθα….Φέρε μου, κόρη μου, από τον πανδέκτη ένα δυναμερό, γιατί δεν αισθάνομαι καλά. Άσε τώρα τις δουλειές κι έλα να με βοηθήσεις να καθίσω στο θρονίο, ζαλίζομαι.! Ειδοποίησε τη γιαγιά να έρθει από το ματρωνίκιο, γρήγορα!
γλωσσάριο με την επίπλωση του βυζαντινού σπιτιού : σκαμνάλι – κάλυμμα για τα έπιπλα/τρικλίνιο- ο πιο επίσημος χώρος του σπιτιού
θρονία/σκάμνοι – σελλία = χαμηλά καθίσματα με δύο ή τέσσερα στηρίγματα
Τάπητες (επεύχια-υπεύχια)
βήλα (παραπετάσματα, κουρτίνες)
Κλινάριο/κρεβάτι
Τσαμαντάδες – σάκοι για φύλαξη ρούχων από δέρμα ή ύφασμα
Πανδέκτες – ειδικό κιβώτιο για φύλαξη φαρμάκων
Ματρωνίκιο – δωμάτιο γυναικών
Στοφοράντοβα Ανδριάννα, «Πρόσκληση σε γεύμα»
Θα μαγειρέψω, φίλε,
κάτι βυζαντινό,
γαρδούμιον, το λένε,
νόστιμο, ονειρευτό!
Έλα να σε φιλέψω,
σε έχω μπιστικό.
Θα βάλω εις την τάβλα
ασφάραγγα κι οψάρια,
λαβράκια και λιθρίνια,
και τέλος, το γλυκό:
σου έχω καρυδάτο!
στο στόμα λιώνει,
φάτο!
Το αριστόδειπνο, αυτό,
Θα΄ναι μοναδικό!
Στο βίντεο οι μαθητές αναπαριστούν την ατμόσφαιρα του Βυζαντίου: το παλάτι και οι βασιλικές συνήθειες, τα παιδιά και οι υποχρεώσεις τους, οι γυναίκες και ο καλλωπισμός τους, ο γάμος, τα φαγητά, οι κατοικίες και οι γιορτές των Βυζαντινών.
