Μαριλία Σαράντου, Α3

Έχω, καιρό τώρα, γνωριστεί με ένα κορίτσι, που μου σύστησε ο ξαδερφός μου, μια μέρα στο σπίτι του, που έχει κινητικά προβλήματα και πάω να τρελαθώ με τη ζωντάνια αυτού του παιδιού! Είναι όμορφη. Με μάτια που λάμπουν. Με καστανά μαλλιά που πέφτουν κυματιστά στους ώμους και στην πλάτη της. Είναι ωραίο να σου μιλάει. Συχνά κάνει όνειρα. Είναι μόλις δεκαεφτά χρονών κι έχει μια θαρραλέα και αισιόδοξη στάση απέναντι στο πρόβλημα της υγείας της, αφού πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Δεν επέτρεψε στην απελπισία και την απαισιοδοξία να την καταβάλουν, αντιθέτως αντιμετώπισε με μεγάλο σθένος και με μεγάλη αγωνιστικότητα τις δυσκολίες, τις οποίες της προκάλεσε αυτό το σοβαρό πρόβλημα της υγείας της.

Έχει βρει μια εργασία, η οποία έχει ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή της. Έχει καταφέρει να νικήσει την εσωστρέφειά της και έχει αρχίσει να διεκδικεί και να κερδίζει μια κοινωνική ζωή. Έχει αποδεχτεί πλέον τον εαυτό της και συμπεριφέρεται απολύτως φυσιολογικά, σαν ένα ισότιμο μέλος της κοινωνίας.