Η εμπειρία μου από την συμμετοχή στη γιορτή της 17ης Νοέμβρη

Κυριακόγκονα Μαριαλένα, Β1

Το να συμμετάσχει κάνεις σε μια θεατρική παράσταση είναι πολύ ωραίο και δημιουργικό. Εγώ είχα την τύχη να με επιλέξουν, για να παίξω στην θεατρική παράσταση του σχολείου μου, με θέμα τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη 1973.
Ήταν μια συννεφιασμένη μέρα του Νοέμβρη, καθώς η κυρία Λύγκα μπήκε στην τάξη και μας ανακοίνωσε ότι θα κάνουμε μια θεατρική παράσταση για τις 17 Νοέμβρη. Αλλά μας είπε ότι δεν ήταν δυνατόν να συμμετάσχουμε όλοι γιατί έπρεπε να πάρει παιδιά και από τα αλλά δύο τμήματα της δευτέρας τάξης. Μας είπε να σηκώσουν το χέρι τους όσα παιδιά θα ήθελαν να συμμετάσχουν. Έτσι το σήκωσα και εγώ, είχα αρκετή αγωνία για το αν θα με επιλέξει, γιατί ήθελα πολύ να παίξω. Τελικά όλα καλά, με επέλεξε από τους πρώτους! Μαζί με αλλά πέντε κορίτσια πήγαμε για την «οντισιόν», όπως την ονομάσαμε. Πήγαμε τελικά και διαβάζαμε τους ρόλους στην κυρία Λύγκα, για να δει σε ποια ταίριαζε ο καθένας.
Οι ρόλοι που υπήρχαν ήταν επτά μαθήτριες , μια καθηγήτρια, ένας διευθυντής φροντιστηρίου, δύο φοιτητές και ένας χαφιές. Η υπόθεση ήταν ένα έργο, που διασκεύασε η κυρία μας, που έδειχνε ποια κατάσταση επικρατούσε στο κέντρο της Αθήνας, την περίοδο της δικτατορίας, λίγο πριν ξεσπάσουν τα αιματηρά γεγονότα της 17ης Νοέμβρη και πώς τα έζησαν όλοι οι απλοί πολίτες, αλλά και οι μαθητές, που παρακολουθούσαν μαθήματα σε κάποιο φροντιστήριο του κέντρου.
Όλοι οι ρόλοι είχαν ενδιαφέρον, αλλά εγώ προτιμούσα να υποδυθώ μια μαθήτρια χωρίς να με νοιάζει ποια από τις επτά. Την επομένη μέρα κιόλας αρχίσαμε τις πρόβες. Είχαν έρθει και παιδιά από άλλες τάξεις και κατευθείαν “δέσαμε” όλοι σαν παρέα και αρχίσαμε την δουλειά. Ήμασταν σαν κανονικός θίασος!
Καθώς πλησίαζαν οι μέρες για να δείξουμε την παράστασή μας, πάνω σε μια σκηνή, μπροστά σε όλο το σχολείο και τους καθηγητές, αγχωνόμασταν όλο και πιο πολύ αλλά η κυρία Λύγκα πάντα μας έλεγε ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε και ότι όλα θα πάνε μια χαρά.
Όταν έφτασε πια η μέρα για το θεατρικό, τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα. Ήμασταν όλοι αγχωμένοι μήπως δεν τα καταφέρουμε ή μήπως κάτι πάει στραβά, γιατί είχαμε δουλέψει όλοι τόσο σκληρά και δεν θέλαμε να κάνουμε το παραμικρό λάθος ούτε θέλαμε να απογοητεύσουμε την κυρία Λύγκα, που μας βοήθησε τόσο πολύ. Ταυτόχρονα, όμως, αισθανόμασταν χαρά και ενθουσιασμό, γιατί θα ήταν μια μοναδική εμπειρία. Αισθανόμασταν περηφάνια και φιλοπατρία, γιατί ήταν πολύ ωραίο για εμάς να ερμηνεύσουμε ένα στιγμιότυπο που αφορά την ιστορία της πατρίδας μας.
Τέλος, έφτασε η ώρα που θα ανεβαίναμε στην σκηνή. Όλα ήταν έτοιμα και η παράσταση …. ξεκίνησε! Ευτυχώς, όλα πήγαν όπως τα είχαμε προγραμματίσει. Όλα ήταν υπέροχα και η εμπειρία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη.
Την επομένη μέρα ακούσαμε από όλους τα καλυτέρα σχόλια. Μας είπαν ότι ήταν πολύ ωραία η παράσταση και ότι κάναμε εξαιρετική δουλειά. Η επιβράβευσή μας ήταν τα συγχαρητήρια από μαθητές και δάσκαλους!