Προβατάρης Πέτρος, Α4, Παναγιωτόπουλος Αλέξανδρος Α4
Το θέατρο, όπως και ο κινηματογράφος είναι ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. Μας δίνει την ευκαιρία να συγκινηθούμε, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Είναι ένας μαγικός κόσμος, που σε ταξιδεύει. Εμάς μας αρέσει ιδιαίτερα.
Ρωτήσαμε τους συμμαθητές μας αν πήγανε, πρόσφατα, στον κινηματογράφο ή στο θέατρο και τι είδανε, ποια ταινία ή παράσταση τους εντυπωσίασε. Εδώ αποτυπώνουμε τις εντυπώσεις τους:
Παππάς Γιάννης,Α4
Τον Δεκέμβριο 2017 παρακολούθησα το κινηματογραφικό έργο ‘’ Καζαντζάκης’’ του Γιάννη Σμαραγδή. Ήταν ένα συγκλονιστικό έργο και προκάλεσε θετικά σχόλια από τους θεατές.
Το έργο αναφερόταν στη ζωή του μεγάλου αυτού Έλληνα συγγραφέα, ποιητή και ταξιδιώτη, τις κακουχίες που έζησε, τα πρόσωπα που τον επηρέασαν, τα έργα που έγραψε και τα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν τη ζωή του.
Ο σκηνοθέτης, πιστεύω πως αλλοίωσε λίγο κάποια πράγματα.
Τα κοστούμια ήταν λιτά, για να ταιριάζουν στην τότε εποχή. Από την άλλη, τα σκηνικά ήταν θαυμάσια και μαγευτικά και κέρδισαν την προσοχή του κοινού.
Οι ηθοποιοί έπαιξαν υπέροχα και πραγματικά ενσάρκωσαν τον ρόλο τους με τον καλύτερο τρόπο.
Ειδικά ο ηθοποιός που έπαιζε τον ίδιο το Νίκο Καζαντζάκη ήταν πραγματικά έξοχος. Οι ήχοι της ταινίας ήταν γλυκείς και μάγευαν τους θεατές.
Πρόκειται για υπερπαραγωγή στην οποία θα έπρεπε να πήγαινε ο κάθε λάτρης του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου να δει.
Γαλανόπουλος Άγης, Α1
Ένα πραγματικό υπερθέαμα είναι η παράσταση «Ο μέγας Αλέξανδρος», που παίζεται στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Θόλος» και στηρίζεται στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη με αφορμή τη συμπλήρωση των 60 ετών από το θάνατό του. Το έργο αναφέρεται στη ζωή του Μέγα Αλέξανδρου από την ηλικία των δεκαπέντε ετών έως το θάνατό του. Περιγράφονται οι σημαντικότερες μάχες της εκστρατείας του. Γύρω από το πρόσωπό του δημιουργήθηκαν πολλοί μύθοι και θρύλοι.
Η γλώσσα είναι απλή και κατανοητή. Τα κοστούμια είναι λιτά και συμβαδίζουν με την εποχή εκείνη. Τα σκηνικά είναι εντυπωσιακά, παραμυθένια και εναλλάσσονται στη σκηνή. Αυτό, όμως, που εντυπωσιάζει τους θεατές περισσότερο είναι οι βίντεο αρτ εφαρμογές, που διαδέχεται η μια την άλλη και κάνουν την αγωνία να κορυφώνεται.
Η μουσική είναι ταιριαστή με τα δρώμενα στην σκηνή. Πολλές φορές, οι ηθοποιοί αρχίζουν να τραγουδούν και να χορεύουν με τον Αντώνη Δελαπόρτα. Επιπλέον, οι εντυπωσιακοί φωτισμοί με την ποικιλία των χρωμάτων δίνουν μια άλλη αίσθηση στους θεατές. Ο Μέμος Μπεγνής, ο οποίος ενσαρκώνει το Μέγα Αλέξανδρο ανταποκρίνεται με επιτυχία στο ρόλο του.
Η παράσταση σε συγκλονίζει.
Μπέκιος Διονύσης, Α3
Το περασμένο Σάββατο παρακολούθησα το ελληνικό μιούζικαλ «Γοργόνες και μάγκες» σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη στο θέατρο Broadway Ήταν μια σπουδαία παραγωγή, που εντυπωσία σε το κοινό. Κάποιοι Αθηναίοι πηγαίνουν σε ένα ελληνικό νησί και θέλουν να κάνουν έργα. Οι κάτοικοι του νησιού δεν θέλουν να τους πουλήσουν τη γη τους. Ο έρωτας φέρνει κοντά τις δύο πλευρές.
Ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει την παράσταση με χιούμορ. Τα σκηνικά είναι εντυπωσιακά, γεμάτα με ελληνικό χρώμα. Τα κοστούμια είναι βασισμένα σε παλιότερες εποχές. Η μουσική βασίζεται στα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, που ερμηνεύει ο Γιάννης Πλούταρχος, που τον πλαισιώνει ένα μπαλέτο.
Οι ηθοποιοί έπαιξαν με πάθος, για να αναβιώσουν τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Ενσάρκωσαν τους ρόλους τους με πειστικότητα και έδωσαν έξοχες ερμηνείες.
Συγκλονιστικός ήταν ο Γιώργος Βογιατζής, που μετά από 50 χρόνια ερμήνευσε τον ίδιο ρόλο.
Τα μηνύματα του έργου ήταν διαχρονικά και επίκαιρα.
Η αγάπη για την πατρίδα ήταν ένα συναίσθημα που πέρασε στις καρδιές των θεατών. Η παράσταση ήταν συναρπαστική. Θα μου μείνει αξέχαστη.
Καραμάνης Γιώργος, Α2
Πήγα στον κινηματογράφο πριν λίγες μέρες, γιατί είχα ανάγκη να χαλαρώσω και να τονωθώ ψυχικά. Είδα το «Πόλεμος των άστρων, ο τελευταίος Τζεντάϊ».
Ο τελευταίος Τζεντάϊ πάει σε ένα νησί, ώστε να εκπαιδευτεί με το δάσκαλο των Τζεντάϊ, ενώ οι επαναστάτες πολεμούσαν για την ελευθερία. Στο τέλος, οι τελευταίοι επαναστάτες ξεφεύγουν με ένα σκάφος. Ο κορυφαίος «κακός» πέθανε, αλλά μένει πίσω ο διάδοχός του.
Ο σκηνοθέτης έκανε καταπληκτική δουλειά. Το ύφος του έργου είναι επικό. Εντυπωσιάστηκα από την ευχάριστη και ζωηρή μουσική.
Ωστόσο, δε με άφησε ασυγκίνητο το σενάριο, αλλά και τα οπτικά και ηχητικά εφέ. Το τέλος είναι θεαματικό. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο, όπως σε κάθε ταινία αυτής της σειράς, είναι οι μάχες, που είναι μεγαλειώδεις. Τα σκηνικά, επίσης, ήταν πλούσια και ευρηματικά. Το πεδίο μάχης των επαναστατών, το σκάφος των «κακών», το νησί που σκοτώνεται ο τζεντάϊ, μια παλιά βάση των επαναστατών και μια φυλακή.
Ένας τέτοιος πόλεμος φέρνει τον όλεθρο. Είχε, όμως, εκτός από την τραγική εικόνα, τις καταστροφές και την κωμική, σε κάποιες σκηνές.
Πρέπει «όπως» και «δήποτε» να το δείτε. Εγώ θα έβαζα 10/10
Mποτώνη Εύα, Α4
Πριν μερικές μέρες είδα με τους φίλους μου την ταινία Wonder Woman. Είναι μία αμερικανική superhero ταινία του 2017, σε σκηνοθεσία ΠάτιΤζένκινς. Ένα μικρό κορίτσι ζει σε ένα απομακρυσμένο νησί. Σε αυτό το νησί ζουν μόνο γυναίκες αμαζόνες. Η βασίλισσα του νησιού ήθελε μια κόρη. Έφτιαξε, λοιπόν, μια από πηλό, στην οποία ο Δίας έδωσε ζωή.
Το κορίτσι αυτό, η Νταϊάνα, εκπαιδευόταν από μικρό να γίνει αμαζόνα. Στην ηλικία των δεκαεπτά ετών ανακάλυψε ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις. Αυτή, λοιπόν, ανέλαβε να σταματήσει τον πόλεμο, που προκάλεσε ο Δίας.
Η σκηνοθέτις έκανε πολύ καλή δουλειά. Οι ηθοποιοί ερμήνευσαν πειστικά τους ρόλους τους. Είχαν αξιοθαύμαστο επαγγελματισμό. Τα κοστούμια ήταν εκπληκτικά. Οι λεπτομέρειες έκανα τη διαφορά. Τα σκηνικά ήταν εντυπωσιακά, η μουσική ξεπερνούσε τις προσδοκίες σου.
Δεν πρέπει να τα παρατάμε κι εμείς σε καμία δυσκολία. Πρέπει να προσπαθούμε παραπάνω. Και ας μην έχουμε υπερφυσικές ικανότητες. Αυτό σκέφτηκα βλέποντας την ταινία.
Είχε πολλή δράση. Την απόλαυσα πραγματικά.
