Η σχολή Θηλέων είναι ένα τριώροφο κτίριο, με δύο Καρυάτιδες, οι οποίες υποβαστάζουν με τα κεφάλια τους το μεγάλο μαρμάρινο μπαλκόνι. Η νεαρή Ζωρζ, 12 ετών τότε, ονειρευόταν μία μέρα να πάει και αυτή στη Σχολή Θηλέων. Είχε μόλις τελειώσει το Δημοτικό. Η μητέρα της τότε νοίκιασε για το καλοκαίρι μια καλύβα στο Καβούρι για το καλοκαίρι. Ένα Σάββατο, ο πατέρας της ανακοίνωσε ότι από δω και στο εξής θα διδάσκει στη Σχολή Θηλέων, στην οποία διορίστηκε καθηγητής Γαλλικών. Η Ζωρζ τώρα ανυπομονούσε να φύγει το καλοκαίρι.

Στις 20 Σεπτέμβρη πήγε για πρώτη φορά στο νέο σχολείο. Η κυρία κυρία Ερασμία την καλωσόρισε και την οδήγησε στην τάξη της. Εκεί κάθισε δίπλα στην καλύτερη και παντοτινή της φίλη, την Άλκη Ζέη. Την ίδια κιόλας μέρα γνώρισε την Αθηνά και την Αννούλα. Όλες μαζί θα γίνουν οι «τρεις σωματοφύλακες». Την επόμενη μέρα ορκίστηκαν στο «Ε.Π.», ήταν πλέον ενωμένες για πάντα. Δασκάλα τους ήταν η πολυαγαπημένη τους Αλεξάνδρα Κλαρά, την οποία δεν ήθελαν ποτέ να απογοητεύουν. Μαζί αυτές οι τέσσερις φίλες θα περάσουν πολλά σε αυτό το σχολείο. Η κυρία Ερασμία, το «κήτος», όπως την αποκαλούσαν, αλλά και η σπιούνα Υπαπαντή, που εργαζόταν για την κυρία Ερασμία και πρόδιδε σε αυτήν ό,τι έκαναν οι μαθήτριες, θα τους δημιουργήσουν πολλά προβλήματα, κυρίως στην Άλκη που δεν υπάκουε ποτέ της. Για αυτό το λόγο ο πατέρας της Άλκης αναγκάζεται να τη στείλει σε άλλο σχολείο, στη Σχολή Θηλέων της κυρίας Γαλαζοπούλου, η οποία ήταν φιλελεύθερη και εντελώς αντίθετη με το σχολείο που πήγαινε έως τώρα. Παρόλο όμως που οι δύο φίλες, η Άλκη και η Ζωρζ, χωρίστηκαν, το Ε.Π. δε διαλύθηκε,γιατί, όταν η μία είχε την ανάγκη της άλλης, αυτή ήταν πάντα εκεί.

Το σημείο του βιβλίου που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν, όταν η Άλκη είπε στη Ζωρζ για ένα αποκριάτικο πάρτι που θα διοργάνωνε το νέο της σχολείο, το οποίο της είχε περιγράψει χιλιάδες φορές. Της ανακοίνωσε επίσης πως αυτή θα ντυνόταν τσιγγάνα, θα έκανε το μαλλί της σγουρό και θα βαφόταν κιόλας,πράγμα που απαγορευόταν στο σχολείο της Ζωρζ. Η Ζωρζ ζήλεψε και έτσι αποφάσισε να δει από κοντά αυτό το φανταστικό σχολείο. Επειδή όμως δεν έφτανε να δει από τη μάντρα, χρησιμοποίησε μια παλιά ξύλινη κλούβα, αλλά, επειδή δεν πάτησε καλά, σκόνταψε και έσπασε το πόδι της. Το απόγευμα, ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι, προς μεγάλη της έκπληξη είδε την Άννα να έρχεται. Δεν είχε πάει στο πάρτι, αλλά είχε έρθει να δει τη φίλη της. Ήταν ένα πολύ συγκινητικό σημείο, που έδειχνε πόσο νοιαζόταν η Άλκη για τη φίλη της, τη Ζωρζ, καθώς προτίμησε να τη δει από το να πάει στο πάρτι που τόσο ήθελε.

Κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του βιβλίου, ένιωσα ανάμικτα συναισθήματα. Ένιωσα απορία για τους συχνούς καυγάδες της Άλκης και της Ζωρζ χωρίς λόγο, καθώς και λύπη για τον αποχωρισμό των δύο φίλων, όπως και χαρά για την επανένωσή τους. Τέλος, ένιωσα συγκίνηση για τον τρόπο που η μία φίλη βοηθούσε την άλλη, γιατί, για να σωθεί μία φίλη, κινδύνευε και

τιμωρούνταν μία άλλη, κάτι που θεωρώ πολύ σπουδαίο.

Από το βιβλίο αυτό κατάλαβα τι σημαίνει αληθινή φιλία. Κατάλαβα πως στη φιλία ο ένας βοηθάει τον άλλον, ακόμα και αν τιμωρηθεί για αυτό. Επίσης έμαθα πως, αν μία φιλία είναι αληθινή και στηρίζεται σε γερές βάσεις, δεν πρόκειται ποτέ να χαθεί, ακόμα και αν οι δύο φίλοι απομακρυνθούν ο ένας τον άλλο.