Λίγες μέρες πριν να κλείσουν τα σχολεία για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τα τρία τμήματα της τρίτης γυμνασίου επισκεφτήκαμε δύο αξιόλογα μουσεία της Αθήνας στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας. Πρώτα λοιπόν ξεναγηθήκαμε με πολύ ζωντανό κι ευχάριστο τρόπο από μια φιλόλογο-συνεργάτιδα του πολεμικού μουσείου στις αίθουσες των εκθεμάτων διατρέχοντας σύντομα όλη την ελληνική ιστορία. Επιμείναμε λίγο περισσότερο όμως στην ελληνική επανάσταση εξετάζοντας ζωγραφικούς πίνακες, προτομές ηρώων και μακέτες μαχών. Αμέσως έπειτα χωριστήκαμε σε ειδική αίθουσα σε δύο ομάδες και συμμετείχαμε σε σύντομη βιωματική δράση-παιχνίδι σχετική με την ξενάγηση. Αφού απολαύσαμε το δεκατιανό μας στο κυλικείο του μουσείου, φύγαμε για το παράρτημα του μουσείου Ηρακλειδών στο Θησείο όπου φιλοξενείται η έκθεση «Πλεύσις». Εκεί θαυμάσαμε ομοιώματα πλοίων από την προϊστορία ως το 19ο αιώνα που κατασκεύασε ο ναυπηγός-μηχανολόγος, καθηγητής του Ε.Μ.Π κ. Μαντάς. Μάθαμε πολλά στοιχεία για τη μορφολογία, την πλεύση και την ιστορία διάσημων πλοίων της ελληνικής ιστορίας που δόξασαν το ελληνικό ναυτικό σε  νικηφόρες ναυμαχίες. Δεν έλειψε βέβαια και η απαραίτητη βόλτα στο γραφικό μοναστηράκι όπου μαζί με την πνευματική συνδυάστηκε και η υλική τροφή της ημέρας…

Οι μαθητές σε ένα από τα επόμενα μαθήματα ταξίδεψαν πίσω στην ελληνική ιστορία και φαντάστηκαν ότι υπηρετούσαν ως κωπηλάτες ή ναυτικοί σε κάποια από τα πλοία που γνώρισαν στην περιήγησή τους. Ας ακούσουμε τις εντυπώσεις τους από τις ναυτικές επιχειρήσεις που συμμετείχαν…..

«Βρίσκομαι σε μια από τις 371 τριήρεις των Ελλήνων στο Σαρωνικό κόλπο. Είμαι ένας από τους πολλούς κωπηλάτες-ερέτες που βάζουν τα δυνατά τους και δίνουν το αίμα τους για την Ελλάδα. Ο περσικός στόλος που την προηγούμενη μέρα  ήταν απέναντί μας αριθμούσε 1200 πλοία. Τεράστια υπεροχή! Τραβούσαμε κουπί περίπου δυο ώρες και ήμασταν κουρασμένοι αλλά στην ιδέα να χάσουμε την πόλη μας βρίσκαμε δύναμη. Την αυγή της 28ης Σεπτεμβρίου παραταχτήκαμε οι δυο αντίπαλοι στα στενά της Σαλαμίνας. Από μακριά βλέπαμε τον Ξέρξη που καθόταν στο χρυσό θρόνο του, πάνω στο όρος Αιγάλεω. Φαινόταν σίγουρος για τη νίκη του. Ο αρχηγός μας φωνάζει επίθεση και όλοι αρχίζουμε να ψάλλουμε τον παιάνα με τη συνοδεία του τριηραυλίτη. Ο κελευστής συντόνιζε τους κωπηλάτες, ο τριήραρχος έδινε εντολές στους τοξότες και ετοίμαζε τους οπλίτες για μάχη.  Τότε άρχισε ο αγώνας για την ελευθερία. Ήταν βίαιος και σκληρός! Γινόταν ένα πανδαιμόνιο! Από τη μια ακούγονταν τα τραγούδια και οι σάλπιγγες ενώ από την άλλη οι κραυγές και οι κρότοι από τα έμβολα που έσπαζαν τα σκαριά. Βλέπαμε φωτιές και καπνό αλλά δεν καταλαβαίναμε ποιοι νικούσαν ακόμα. Ξεχωρίζαμε τους Πέρσες που έτρεχαν φοβισμένοι να σωθούν βουτώντας στη θάλασσα. Ένα αίσθημα περηφάνιας γέμισε το είναι μας. Τέλος, από τις χαρούμενες κραυγές των συμμάχων μας και των συντρόφων μας καταλάβαμε ότι νικήσαμε. Η μάχη είχε τελειώσει και εμείς ήμασταν οι νικητές. Η θάλασσα ήταν γεμάτη συντρίμμια πλοίων και ανθρώπινα πτώματα. Απ’ ότι μάθαμε αργότερα, οι Πέρσες έχασαν 200 πλοία ενώ εμείς μόνο 40. Ο Αριστείδης την ίδια χρονική περίοδο αποβιβάστηκε στην Ψυττάλεια με μια ομάδα επίλεκτων Αθηναίων οπλιτών και εξόντωσε την περσική φρουρά που είχε αναπτυχθεί στη νησίδα του Σαρωνικού. Ο πόλεμος είχε τελειώσει κι εμείς ήμασταν οι νικητές. Γυρνάμε επιτέλους στις οικογένειές μας. Μας περιμένουν οι λαμπρές γιορτές και τα γλέντια καθώς και μια ζωή με δόξα και υστεροφημία!» (ομάδες Γ4 και Γ3)

˜  ˜  ˜  ˜  ˜

«13 Ιουλίου 960 μ.Χ. Η αρρώστια που με κατατρέχει τρεις μέρες τώρα με έχει καταβάλει. Ο δρουγγάριος Νικίας , μου επέτρεψε να μην κωπηλατήσω σήμερα. Περιφέρομαι στη γέφυρα του δρόμωνα και νιώθω τον ούριο άνεμο να με δροσίζει. Οι ναύτες έχουν ανοίξει τα τετράγωνα ιστία και κάνουν μικροδουλειές εδώ κι εκεί. Ο  Νικηφόρος Φωκάς επισκέφτηκε σήμερα το πλοίο μας και μίλησε με τον δρουγγάριο, που έχει αναλάβει τη διοίκηση του ανατολικού μέρους του στόλου. Ξαφνικά ένα βούκινο ηχεί. Ο κυρ Νικίας εμφανίζεται στη γέφυρα και δίνει εντολές με δυνατή φωνή. Πανζουρλισμός επικρατεί, τραβάω ασυνείδητα το παραμήριό(σπαθί)  μου και κοιτάω προς τα ανατολικά. Τρία αραβικά πλοία εμφανίζονται στον ορίζοντα. Οι τοξοβολιστές παίρνουν τις θέσεις τους και περιμένουν το σήμα του δρουγγάριου. Οι σίφωνες είναι έτοιμοι και το υγρό πυρ ζεσταίνεται. Τα γειτονικά πλοία προσπαθούν να περικυκλώσουν τα αραβικά που μας πλησιάζουν. Οι ναύτες είναι ανήσυχοι, ο αραβικός στόλος δεν φαίνεται πουθενά παρά μόνο αυτά τα πλοία. Όλα διήρκεσαν μια στιγμή. Οι Άραβες πήδηξαν από τα πλοία τους και λίγο αργότερα αυτά πιάνουν φωτιά  και ανατινάζονται. Τα χελάνδια που βρίσκονται κοντά τους καίγονται. Οι ναύτες τους ή πηδάνε στη θάλασσα πανικόβλητοι ή προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά. Ο κυρ Νικίας δίνει διαταγές και όλα τα πλοία απομακρύνονται εκτός από ένα που αναλαμβάνει να εκτελέσει όσους Άραβες βρίσκει στη θάλασσα. Το βράδυ έρχεται και οι κρητικές ακτές φαίνονται. Προσεύχομαι στο Θεό να επιζήσω από αυτή την εκστρατεία. Μάλιστα  οραματίζομαι νέες νίκες στα κρητικά εδάφη και επιστροφή του χριστιανισμού στο πολύπαθο αραβοκρατούμενο νησί…»(Γ4) 

«Πελοπόννησος 13 Ιανουαρίου 1890. Η αλήθεια είναι ότι από όλες τις ναυμαχίες που συμμετείχα αυτή που χαράχτηκε τη μνήμη μου με το πέρασμα των χρόνων ήταν η ναυμαχία του Γέροντα. Βλέποντας τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο να μας πλησιάζει όλο το πλήρωμά μας πήρε τις θέσεις του στο κατάστρωμα του μπρικιού Άρης. Ο Μιαούλης έδωσε εντολή και οι σύντροφοι τράβηξαν τα ξάρτια για να ορθωθούν τα πανιά και  οι πυροβολητές γέμισαν με πυρίτιδα τα κανόνια. Ήμασταν πανέτοιμοι αλλά δεν είχαμε ούριο άνεμο αρχικά. Ωστόσο έτρεξα με τους άλλους μούτσους και τραβήξαμε τους φλόκους για να εκμεταλλευτούμε κάθε ρεύμα του ανέμου. Όταν μάλιστα πλησιάσαμε κοντά την τουρκική φρεγάτα ξεκίνησε το ρεσάλτο. Η μάχη έγινε πλέον με πιστόλες και με σπάθες. Αποφασιστική ήταν η συμβολή των πυρπολικών. Εμείς καταφέραμε να πυρπολήσουμε ένα αιγυπτιακό μπρίκι αλλά το αποφασιστικό χτύπημα ήταν όταν ο Παπανικολής και ο Βατικιώτης βύθισαν την αιγυπτιακή φρεγάτα κολλώντας στην πλώρη ένα σκαρί κατάφορτο με πυρίτιδα. Τελικά ο τουρκοαιγυπτικός στόλος με το ναύαρχό του Χοσρέφ αποσύρθηκε ηττημένος στην Κω και στην Αλικαρνασσό. Ήταν μια πολύ σημαντική μέρα παρότι χάσαμε 5 πλοία και τους περισσότερους συντρόφους μας από τα πυροβόλα των Τούρκων .Εγώ πληγώθηκα στο πόδι και αφού μου το περιποιήθηκαν γύρισα στην καμπίνα μου εξουθενωμένος.»(ομάδες Γ4 και Γ2)  

«Αγαπητό μου ημερολόγιο, μόλις διορίστηκα πυροβολητής του ατμοκίνητου πλοίου Καρτερία, του οποίου επικεφαλής είναι ο Άγγλος Φρ. Άστιγξ. Το πλοίο μα είναι ιδιαίτερα ισχυρό και γρήγορο καθώς έχει 4 κατάρτια, 2 τροχούς, 4 πανίσχυρα κανόνια και 4 καρονάδες. Η μέγιστη ταχύτητά του είναι 6 μίλια την ώρα αφού διαθέτει ατμοκίνητες μηχανές. Έχει βραδιάσει και βρίσκομαι στο κατάστρωμα, είμαι τυλιγμένος με μια κουβέρτα κατάκοπος από τη σημερινή σύγκρουση. Το πρωί φτάσαμε στον όρμο της Ιτέας έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό στόλο και υποστηριζόμενοι από ξηράς από 500 άνδρες με πυροβόλα και κανόνια. Ύστερα ο Άστιγξ με  τρεις βολές από το πυροβολικό του βύθισε το τουρκικό πλοίο αφού κατέληξαν στην πυριτιδαποθήκη και ανατίναξαν όλο το πλήρωμα. Όσοι Τούρκοι ήταν στο κατάστρωμα πήδηξαν από την πλώρη στη θάλασσα για να σωθούν.  Τότε οι έλληνες όρμησαν με τις σπάθες και τις πιστόλες στις λέμβους για να αποτρέψουν τη φυγή τους. Εγώ εκείνη την ώρα βρισκόμουν στην πρύμνη, γιατί ήμουν πυροβολητής και είχα ως αποστολή να εμποδίσω την εισβολή των Τούρκων στην κουβέρτα και ιδιαίτερα στα αμπάρι με τα τρόφιμα και τα όπλα. Ο φίλος μου, Τόμας και οι δύο ναύτες τραυματίστηκαν ελαφρά και ο υποπλοίαρχος Σκέντλαντ πληγώθηκε σοβαρά. Μέσα σε 30 λεπτά, ο Άστιγξ πυρπόλησε την τουρκική ναυαρχίδα και έξι πολεμικά πλοία αλλά και τρία αυστριακά πλοία εφοδιασμού. Τέλος με αυτή τη λαμπρή νίκη κυριαρχήσαμε στον Κορινθιακό κόλπο. Ποιος ξέρει ποιες άλλες δάφνες μας περιμένουν ακόμη!  (ομάδες Γ2 και Γ4)