Το θαλάσσιο περιβάλλον είναι ένα από τα πιο πολύτιμα ατού της ανθρωπότητας. Οι ωκεανοί και οι θάλασσες καλύπτουν το 71% της επιφάνειας της Γης και αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή βιοποικιλότητας που περιέχει το 90% της Βιόσφαιρας.
Τα θαλάσσια οικοσυστήματα διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση του κλίματος και του καιρού. Συμβάλλουν, επίσης, στην οικονομική και κοινωνική ευημερία και στην ποιότητα ζωής – και αποτελούν, κυριολεκτικά, σοβαρό παράγοντα επιβίωσης για τις παράκτιες κοινότητες.
Εντούτοις, αυτό το περιβάλλον υφίσταται ασφυκτική πίεση. Οι ωκεανοί και οι θάλασσες απειλούνται σοβαρά. H εξερεύνηση για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, η ναυτιλία, η παράκτια ανάπτυξη, ο τουρισμός, η βυθοκόρηση για άμμο και αμμοχάλικο και τον επιβλαβέστατο αντίκτυπο χερσαίων δραστηριοτήτων, όπως η γεωργία και η μεταποίηση, είναι μερικές από τις πηγές που απειλούν την υγεία των ωκεανών και των θαλασσών.

Παράλληλα οι επιστήμονες ήδη παρατηρούν τον ανησυχητικό αντίκτυπο της κλιματικής μεταβολής στις θάλασσες και τους ωκεανούς. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες αλλάζουν τη σύνθεση του ζωοπλαγκτόν , γεγονός το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει τα είδη ψαριών και θηλαστικών που τρέφονται από αυτό. Ταυτόχρονα η σύγχρονη εντατική αλιεία έχει οδηγήσει στην εξαφάνιση πολλών αποθεμάτων ψαριών σε πολλές θάλασσες του πλανήτη.

Για να αντιστρέψουμε τους σημερινούς ρυθμούς υποβάθμισης της θαλάσσιας ζωής, θα πρέπει διεθνείς, ευρωπαϊκές και εθνικές πολιτικές να προσεγγίσουν ολικά το πρόβλημα, προκειμένου να προστατευτεί και, στο μέτρο του δυνατού, να αποκατασταθεί η θαλάσσια βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα, δίνοντάς τους χώρο και χρόνο για να ανακτήσουν την πλήρη ζωτικότητά τους.

Βασίλης Ναλμπάντης

Γ΄ Τάξη