Νεανική Σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Μονή Λαζαριστών, Θεσσαλονίκη ( 24/11/2017)

  Η παράσταση προβληματίζει όλους όσους διαπράττουν σχολικό εκφοβισμό, προσπαθώντας να τους κάνει να καταλάβουν τι κάνουν και να αντιληφθούν ότι όντως το κάνουν, γιατί είναι κατά ένα βαθμό δύσκολο το να έχεις επίγνωση των πράξεων σου και να καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνο ο θύτης, αλλά και ότι από θύτης  γίνεσαι το θύμα.

Στη παράσταση αυτή μου δόθηκε η εντύπωση ότι ο θύτης είναι το μεγαλύτερο θύμα, διότι για να φτάσεις στο σημείο να ασκείς bullying σημαίνει πως ο εσωτερικός σου κόσμος είναι μαύρος, γεμάτος απελπισία, αδυναμία, ευαισθησία, άγχος για το μέλλον σου.

Μια από τις τραγικότερες φιγούρες ήταν ο αυτόχειρας μαθητής που δεχόταν bullying, αδύναμος να μιλήσει και να αντιληφθεί, γιατί του συμπεριφέρονταν κατά αυτό τον τρόπο οι συμμαθητές του. Ένα συνηθισμένο παιδί χαμηλών τόνων όπως το παιδί του διπλανού θρανίου που έδειχνε απτόητο όσο και αν υπέφερε. Αυτός ήταν ο λόγος που  οι αρμόδιοι καθηγητές και η οικογένειά του δεν καταλάβαιναν τι του συμβαίνει ή  δεν γνώριζαν πώς να το διαχειριστούν και δεν τους ενδιέφερε η κατάντια του.

Στην αυτοκτονία όμως δεν τον οδήγησε μόνο αυτό, αλλά και πολλές πτυχές της καθημερινότητας του, όπως η  καταπίεση που δεχόταν στο σχολείο, πράγμα που το έδειχνε  το σκίτσο του με την κρεμάλα και τον καθηγητή του. Επίσης η  συμπεριφορά του πατριού του, ενός επιθετικού σαδιστή, αμόρφωτου αλλά και βίαιου ανθρώπου, που θαρρούσε πως η μόνη λύση για την εφηβική συμπεριφορά του Μάτσε ήταν η χειροδικία, χωρίς να του δίνει  χρόνο και να προσπαθεί να τον καταλάβει. Ο Μάτσε δεν άντεχε άλλο την καθημερινότητα του και οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, για την οποία  δεν ευθύνεται μόνο αυτός, αλλά και οι γύρω του.

Αν εξαιρέσουμε την αυτοκτονία του Μάτσε που είναι κάτι που δεν συμβαίνει τόσο συχνά , όλα τα υπόλοιπα που διαδραματίζονται είναι μέσα στη καθημερινότητα , όπως η σχέση του Λάκη με τον πατέρα του, που συμπεριφέρονταν ο ένας στον άλλον σαν να ήταν συνομήλικοι. Ο πατέρας του αντί να τον ενθαρρύνει να διαβάσει και να ακολουθήσει μια αξιοπρεπή πορεία, τον ενθάρρυνε να επιβάλλεται μέσω του τραμπουκισμού στους συμμαθητές του, ώστε να είναι ισχυρότερος κατά αυτό τον τρόπο.  Η μητέρας της Μίνι, μια  απελευθερωμένη, πολυάσχολη δικηγόρος που  ζούσε τη ζωή της με όποιον άνδρα ήθελε, αδιαφορούσε  δραματικά για τη ζωή της κόρης της. Έτσι η Μίνι ανενόχλητη με το φίλο της  Λάκι εκβιάζουν, κοροϊδεύουν και εξαπατούν τους συμμαθητές τους! Κάτι τόσο αληθινό μες στη σχολική ζωή όλων μας!

Πιστεύω πως η παράσταση αυτή μας βοήθησε να κατανοήσουμε τι κάνουμε και τι κάνουν κάποιοι άλλοι. Ελπίζω να σας φάνηκε η δική μου άποψη χρήσιμη και να σας άγγιξε και εσάς το ίδιο με εμένα.

Γιώργος Τριανταφύλλου