Κάποιοι πιστεύουν ότι στις μέρες μας δεν υπάρχει πια αληθινή φιλιά. Αυτό συμβαίνει, επειδή είτε έχουν απογοητευτεί από άτομα που θεωρούσαν φίλους  τους, είτε γιατί δεν γνώρισαν την αληθινή φιλία.

   Ο κυριότερος  λόγος στην “απογοήτευση” είναι ο εγωισμός. Περιμένουμε από τον κολλητό να βοηθάει, να υποστηρίζει ,να ακούει συνεχώς για τα προβλήματα μας και να χαίρεται ή να στενοχωριέται  μαζί  μας. Όμως δεν σκεφτόμαστε ότι και εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Για το τέλος μιας φιλίας φυσικά, φταίει πάντα ο άλλος. Βέβαια μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Κάποιος να τα δίνει όλα για το φίλο του και αυτός να τον έχει «γραμμένο». Από την άλλη υπάρχουν και οι “ δήθεν”, οι ψεύτικοι φίλοι, αυτοί που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους και αυτοί που είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους χωρίς να δίνουν την ευκαιρία να τους  πλησιάσεις και να γίνεις φίλος τους. Αυτοί δεν προσπαθούν καν να βρουν την αληθινή φιλία. Τέλος υπάρχουν και αυτοί που απλά δεν «κόλλησαν» με το κατάλληλο άτομο.

   Ο αληθινός φίλος βρίσκεται “κάπου” εκεί. Είναι πολύ σπουδαίο να τον βρει κανείς. Γιατί ο αληθινός φίλος θα είναι το στήριγμα σου, η βοήθεια σου, όταν την χρειάζεσαι.

Μία υγιής και σταθερή φιλία θέλει χρόνο για να χτιστεί  και είναι ανάγκη να περάσει από δοκιμασίες για να δυναμώσει . Αξίζει πάντως να προσπαθήσουμε να κάνουμε ή να διατηρούμε τους αληθινούς φίλους, γιατί όπως έγραψε και η αμερικανίδα συγγραφέας Helen Keller «Το να περπατάς με έναν φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος στο φως».

                                                                                                  Σιακαβάρα Ελπινίκη