Μία κανονική μέρα στο σχολείο για το Σωτήρη. Η κανονική μέρα θα έχει, όμως, περίεργη τροπή και θα εκτρέψει τη ρουτίνα. Μια συμμαθήτριά του Σωτήρη τον ενημερώνει ότι λήγει η προθεσμία ηλεκτρονικής υποβολής της εργασίας στην Πληροφορική. Ο Σωτήρης παίρνει τα κλειδιά της αίθουσας πληροφορικής και κατεβαίνει στο ισόγειο. Κλειδώνει την πόρτα της αίθουσας από μέσα, για να δουλέψει με την ησυχία του. Η καθαρίστρια που εκείνη την ώρα βρίσκεται  στο διάδρομο, κλείνει την καγκελόπορτα που υπάρχει έξω από την πόρτα της αίθουσας όπου αυτός βρίσκεται. Αφού τελειώσει και υποβάλλει την άσκηση, ο Σωτήρης παίρνει τα κλειδιά και ξεκλειδώνει την πόρτα, για να βγει από την αίθουσα. Η πόρτα, όμως,  δεν ανοίγει καθώς είναι μπλοκαρισμένη από την καγκελόπορτα! Ήρεμος, χωρίς πανικό  χτυπά την πόρτα μάταια. Κανείς δεν ακούει! Έτσι σκέφτεται μια «πανέξυπνη ιδέα». Αμέσως βγάζει το κινητό από την τσέπη του και ψάχνει στο internet για το τηλέφωνο του σχολείου του. Καλεί τον αριθμό, αλλά η γραμμή είναι κατειλημμένη. Καλεί  αρκετές φορές και τελικά βρίσκει γραμμή.

-Γεια σας, ο διευθυντής;

-Πείτε μου.

-Ο Σωτήρης είμαι, έχω κλειδωθεί στην αίθουσα πληροφορικής.

-Γεια σου Σωτήρη, τι κάνεις; Έχεις το κινητό μαζί σου;

-Μόνο για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, κύριε.

-Έρχομαι αμέσως να σου ανοίξω.

Παραδόξως χαρούμενος ο διευθυντής ανοίγει την πόρτα και βγάζει το Σωτήρη.

Εντυπωσιάστηκε βέβαια  με το τηλεφώνημα και την ψυχραιμία του Σωτήρη.

Τέλος καλό, όλα καλά!!

Σβίγκος Γιώργος