Με αφορμή  πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, αποδείχτηκε πως μέσα σε τέσσερα χρόνια η ενδοοικογενειακή βία αυξήθηκε κατά 47%. Όπως όλοι γνωρίζουμε, την τελευταία δεκαετία βιώνουμε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους, την οικονομική δηλαδή και παράλληλα ανθρωπιστική κρίση. Στις μέρες μας, ο διάλογος έχει εκλείψει από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ των γενεών και να απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο.

             Ο κύριος λόγος επέκτασης αυτού του προβλήματος είναι η αδυναμία επικοινωνίας, η αδυναμία διαλόγου. Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται σωστά, να σέβεται το συνάνθρωπό του και να του συνομιλεί. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να αναπτύξουν έναν υγιή διάλογο, γι αυτό και καταλήγουν με πολλά προβλήματα στις σχέσεις τους. Μέσω του διαλόγου δεν βελτιώνουμε μόνο την επικοινωνία μας, αλλά και την ψυχική μας υγεία, πράγμα πολύ σημαντικό για μια καλή ζωή.

            Στις οικογενειακές σχέσεις, ο διάλογος παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των μικρότερων μελών της οικογένειας. Ενισχύει το θεσμό της οικογένειας και δυναμώνει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της. Τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να κλείνονται στον εαυτό τους και μαθαίνουν να εξωτερικεύουν τις ενδόμυχες σκέψεις και τα προβλήματά τους.

            Στις κοινωνικές σχέσεις δημιουργείται ένα πνεύμα αλληλοσεβασμού. Μέσω του διαλόγου, οι άνθρωποι νιώθουν πιο κοντά ο ένας τον άλλο αναπτύσσοντας σχέσεις φιλίας. Συνεργάζονται και έτσι, αποφεύγονται εντάσεις και κοινωνικές αντιπαλότητες. Τέλος, με τη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας, ανθίζει ο πολιτισμός και ενισχύεται το κράτος. Επιπρόσθετα,  στη σημερινή εποχή  ο διάλογος συμβάλλει στην αντιμετώπιση της μοναξιάς που αισθάνεται ο σημερινός άνθρωπος. Με τον διάλογο ενισχύεται η φιλία και μειώνονται τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων που οδηγούν πολλές φορές σε δύσβατα μονοπάτια και αυτοκαταστροφικές τάσεις.

            Ο ουσιαστικός διάλογος τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη της κοινωνίας και ολόκληρου του κράτους. Ο διάλογος έχει ως στόχο όχι μόνο να μορφώσει αλλά και να βελτιώσει τις μεταξύ μας σχέσεις. Γι” αυτό λοιπόν πρέπει να μάθουμε να συνομιλούμε με τους συνανθρώπους μας και όχι να αυξάνουμε τον τόνο της φωνής μας, γιατί όλοι ξέρουμε πως ο άνθρωπος που φωνάζει χάνει το δίκιο του.

            Συμπερασματικά, λοιπόν, θα λέγαμε πως ο διάλογος είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την αρμονική ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων των ανθρώπων και, κατ’επέκταση, της κοινωνίας και απαραίτητο στοιχείο κάθε διαπραγμάτευσης τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και των κρατών μεταξύ τους. Για το λόγο αυτό πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν το  διάλογο ως εργαλείο δημοκρατίας , συνεννόησης και επίλυσης των διαφορών τους.

Ανδριοπούλου Δήμητρα (Α1)