Με αφορμή ένα βίντεο που με άγγιξε πραγματικά, και αυτό δεν ήταν ένα απόσπασμα από μια ρομαντική ταινία, μια στημένη εικόνα ή σκηνή αλλά ένα πραγματικό γεγονός όπου οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν την πράξη.     Πόσοι από εμάς περάσαμε αδιάφορα στον δρόμο αγνοώντας τον δίπλα μας που καθόταν στο κρύο πεζοδρόμιο σε ένα στενάκι της Αθήνας, πόσοι από εμάς ευχαριστηθήκαμε μια χιονισμένη μέρα χωρίς να αναλογιστούμε τον αγώνα που καταβάλλουν αυτοί οι άνθρωποι έξω που δεν έχουν ούτε στέγη, όχι απλά ένα μέσο θέρμανσης.

                Όπως και στο παρακάτω βίντεο που δεν μπορούσε κανείς να συνειδητοποιήσει πόσο άθλια είναι η ψυχή του ανθρώπου, πόσο εγωιστική και αδιάφορη. Πόσοι άνθρωποι τον προσπέρασαν κρατώντας σακούλες από επώνυμες εταιρείες και δεν έδωσαν καμία σημασία. Ήταν ένα παιδί, απλά ένα παιδί χωρίς οικογένεια ή ένα στήριγμα, απλά ένα παιδί και όχι κάποιος που θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία του εύκολου χρήματος ή ότι του άξιζε να οδηγηθεί σε αυτήν την κατάσταση από τις λάθος επιλογές. Είναι παιδί.

Πως αυτό το συναίσθημα είναι πιο δυνατό από οτιδήποτε άλλο χωρίς να το σταματάει τίποτα παρά μόνο η σκέψη που δεν σε αφήνει να βρεις μια δικαιολογία για την άσχημη ψυχή των ανθρώπων και την δύναμη που τους ωθεί να κάνουν μια τέτοια πράξη.

Το Βίντεο :http://www.dinfo.gr/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b3%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b9-%cf%84%cf%81%ce%ad%ce%bc%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%81%cf%8d%ce%bf-%cf%87%cf%89%cf%81/

Loupi Fotini