» Η μονοήμερη εκδρομή στη Στενή Ευβοίας »
Την Παρασκευή, 16 Οκτωβρίου 2015 το σχολείο μας πραγματοποίησε ημερήσια εκδρομή στη Στενή Ευβοίας.
Ξεκινήσαμε από το σχολείο γύρω στις 9’00 και όλοι, μπαίνοντας στα λεωφορεία, νιώθαμε χαρά, μα και περιέργεια για το πώς θα περνούσαμε στην εκδρομή.
Μετά από περίπου δύο ώρες φτάσαμε στη Νέα Αρτάκη , ένα προάστιο λίγο πιο έξω από τη Χαλκίδα. Το χωριό έμοιαζε με νησί , αφού διατηρεί τις έντονες μυρωδιές των φρέσκο αλιευμένων ψαριών , τη γραφικότητα , καθώς και τον παραδοσιακό ανεμόμυλο. Ο τουρισμός είναι λιγοστός, με αποτέλεσμα πολλοί ημεδαποί και αλλοδαποί κάτοικοι να έχουν στραφεί στην αλιεία ως το μόνο βιοποριστικό μέσο.
Αφού αναχωρήσαμε από τη Νέα Αρτάκη, μετά από μισής ώρας δρόμο, φτάσαμε στη Στενή. Εκεί, φάγαμε σε μια επιλεγμένη ταβέρνα της περιοχής κι αρχίσαμε την εξόρμηση μας στο χωριό.
Η Στενή είναι ένα γραφικό χωριουδάκι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Δίρφυς. Όπως και η Νέα Αρτάκη, δεν είναι ένα χωριό με πολύ τουρισμό. Μόνο οι λιγοστές ταβέρνες, καθώς και το μεγάλο γήπεδο ποδοσφαίρου, δίνουν ένα σημάδι ζωής στην περιοχή.
Η πηγή στην είσοδο του χωριού αποτελεί το μοναδικό μέσο ύδρευσης του χωριού και είναι ένα σημαντικό αξιοθέατο.
Επίσης υπάρχουν δύο εξωκκλήσια, το ένα της Αγίας Κυριακής και ένα άλλο, όπου φυλάσσεται τμήμα της κάρας των Αγίων Κηρύκου και Ιούλητης.
Ο πόλος έλξης της περιοχής είναι αναμφισβήτητα το μικρό ποτάμι που κύλα κατά μήκος του χωριού. Ο μαγευτικός ήχος της ροής του, το απαλό θρόισμα των φύλλων και το γλυκό κελάηδημα των πουλιών σε κάνουν να ξεχνάς την μονότονη καθημερινή ζωή και σου χαρίζουν λίγες στιγμές γαλήνης. Μπορεί η κατάβαση στο ποτάμι να είναι επικίνδυνη , ωστόσο αξίζει πραγματικά τον κόπο.
Όμως όλα τα ωραία έχουν και ένα τέλος! Γύρω στις 17.00 φύγαμε από τη Στενή με βαριά καρδιά και πήραμε το μακρύ ταξίδι της επιστροφής για την Αθήνα. Αφού κάναμε μια στάση στο Σείριο, για shopping therapy που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι(!!), φτάσαμε στο σχολείο, στις 19.45.
Θεωρώ την εκδρομή αυτή μια αξέχαστη εμπειρία που θα θυμάμαι με νοσταλγία από τα γυμνασιακά μου χρόνια.
Θοδωρής Παπαθεοδώρου Β3
