Αντί προλόγου

ΑΠΟ: admin - Νοε• 25•16

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 

Στην τόσο δύσκολη εποχή που διανύουμε είναι επίκαιρο όσο ποτέ ένα μήνυμα αισιοδοξίας και μάλιστα από την πένα ενός σπουδαίου πνευματικού ανθρώπου, του Οδ. Ελύτη:

«Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πώς θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο πού σπαταλούν;

Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή πού θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πώς είσαι άτυχος και πώς ή ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες πού η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ’ εκείνους πού δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος πού μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δύο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα πού σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο ή ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Πού κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ό χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους πού αγαπούν τη ζωή. Και πού ή λύπη τους είναι ή δύναμή τους. Πού κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ό χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Πού γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Πού στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τούς εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

 

Ο Σύλλογος διδασκόντων

Του 4ου Γυμνασίου Πετρούπολης

Σχολιάστε

Top