Το Λαμπέτι είναι το χωριό της μαμάς μου. Δεν το επισκεπτόμαστε πολύ συχνά αλλά είναι ένα όμορφο χωριό. Ο τοπικός ερευνητής Βύρων Δάβος στη μονογραφία του «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΗΛΕΙΑΣ και 17 Περιχώρων» αναφέρει ότι το όνομα πιθανό να προήλθε από παραφθορά του τοπωνύμιου που επικράτησε από το ξέφωτο του τοπίου λέγοντας: «λάμπει εκεί» και μετά «λάμπ’ εκεί» και να κατέληξε από συσχετισμό, στην ονομασία Λαμπέτι. Οι κάτοικοι αναφέρουν δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας του οικισμού. Η πρώτη εκδοχή αναφέρει ότι προέρχεται από τις πυγολαμπίδες που έλαμπαν τα βράδια, στα λαγκάδια της περιοχής Άμπουλας. Η δεύτερη εκδοχή αποδίδει το όνομα σε κάποιον οπλαρχηγό Λαμπέτη, ο οποίος έζησε και έδρασε στην περιοχή, ακαθόριστο πότε.
Για πρώτη φορά όμως συναντάμε το «Λαμπέτι», με σαφή αναφορά, σε χάρτη του 1832 που βρίσκεται στην Βουλή των Ελλήνων. Πριν το 1896 το Λαμπέτι βρισκόταν βορεινότερα απ” ότι σήμερα στην σημερινή θέση «Παλιολάμπετο».

Στο ψηλότερο σημείο του χωριού είναι χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και λίγο πιο πάνω βρίσκεται το νεκροταφείο. Οι καμπάνες της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου έχουν κατασκευαστεί το 1896 στη Ρωσία και θεωρούνται από τις καλλίτερες ηχητικά καμπάνες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα παρά ελάχιστοι που γνωρίζουν να τις κτυπούν σωστά με ρυθμό και αρμονία. Το Λαμπέτι έγινε Δήμος Λετρίνων το 1926 με την συμφωνία να δώσει νερό στον Πύργο, γιατί είχε πολλά νερά στην περιοχή «Άμπουλα». Από την άλλη πλευρά ο Πύργος συμφώνησε να βάλει δημοτικό ηλεκτρικό φωτισμό στους δρόμους καθώς και δημοτικές βρύσες. Πολλοί θα θυμούνται την «Αντρίκαινα» που κάθε απόγευμα άνοιγε το νερό. Τέλος, για το Λαμπέτι μπορούμε να πούμε, πως είναι ένα χωριό με πολλούς ελαιώνες και αμπέλια. Υπάρχει Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής και πριν χρόνια λειτουργούσε ως βιβλιοθήκη. Αξίζει να το επισκεφθούμε για να μάθουμε και να γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία του τόπου αυτού. Σήμερα το Λαμπέτι ανήκει στο Δήμο Πύργου.
Ασημακοπούλου Μαρία (Ε’ τάξη)