Το θέατρο μέσα από το πρίσμα σπουδαίων προσωπικοτήτων του

ΑΠΟ: ΓΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - Μαρ• 25•15

 Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο[i]. Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό. Μια σπουδαία ιστορία είναι σαν τη ζωή χωρίς τα βαρετά μέρη[ii].

 

Σκοπός ενός θεάτρου είναι να οξύνει την ευαισθησία του κόσμου! Ένα θεατρικό έργο πρέπει να σου δίνει να σκεφθείς κάτι[iii].

 

 Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα, σαν μια εξέλιξη του διθυράμβου, λυρικού άσματος ενθουσιαστικού χαρακτήρα, προς τιμή του Διονύσου .

 

Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες. Έπειτα ο χώρος του θεάτρου μέσα από το πέρασμα των χρόνων εξελίχτηκε, και τώρα στις σκηνές του θεάτρου πρωταγωνιστούν τόσο γυναίκες όσο και παιδιά.

 

Ο ηθοποιός είναι ο καλλιτέχνης που συμμετέχει σε θεατρική παράσταση ή σε κινηματογραφικό, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό έργο και ερμηνεύει ρόλο. Η λέξη είναι σύνθετη από το ρήμα ποιώ και το ουσιαστικό ήθος που στην Αρχαία Γλώσσα σήμαινε χαρακτήρας. Ηθοποιός σημαίνει αυτός που φτιάχνει – υποδύεται- κάποιον χαρακτήρα. Ένας ηθοποιός πρέπει να φλέγεται εσωτερικά με φαινομενική άνεση εξωτερικά[iv]. Ένας ηθοποιός δεν πρέπει ποτέ να ερωτεύεται κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του[v]. Ηθοποιός είναι αυτός που, όταν δεν μιλάς για τον ίδιο, δεν ακούει[vi]. Το μόνο πράγμα που χρωστάει ένας ηθοποιός στο κοινό του είναι να μην τους κάνει να βαριούνται[vii].

 

Το κοινό είναι το σύνολο των ανθρώπων που παρακολουθούν μια θεατρική παράσταση. Στην αρχαία Ελλάδα θέατρο ονομάζονταν αρχικά το ακροατήριο και αργότερα η ονομασία επικράτησε για τον τόπο των παραστάσεων με το σύνολο των κτισμάτων του. Δεν υπάρχουν θεατές και ηθοποιοί. Κανένας δεν είναι το ένα ή το άλλο, αλλά όλοι είναι και τα δύο μια δεδομένη χρονική στιγμή. Βλέπεις, αλλά συγχρόνως παίζεις γιατί δεν υπάρχει ηθοποιός χωρίς θεατή[viii]. Καλύτερα να δίνεις παράσταση μπροστά σε άδειες καρέκλες παρά μπροστά σε άδεια πρόσωπα[ix].

 

Γενικά ο συγγραφέας γράφει ένα έργο, οι ηθοποιοί παίζουν ένα άλλο και το κοινό καταλαβαίνει ένα τρίτο[x]. Σε κάποιο βαθμό όλα είναι ρεαλιστικά. Δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στη φαντασία και στο πραγματικό[xi].  Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του[xii].

Θεοδώρα Σ.

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί συρραφή λόγων σπουδαίων ανθρώπων του θεάτρου και του κινηματογράφου για αυτό που αποτέλεσε το έργο της ζωής τους.


[i] Κάρολος Κουν, 1908-1987, Ο Ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης

 

[ii] Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1899-1980, Βρετανός σκηνοθέτης

 

[iii] T. S. Eliot, 1888-1965, Βρετανός ποιητής, Νόμπελ 1948

 

[iv] Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας

 

[v] Jean Anouilh, 1910-1987, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

 

[vi] Marlon Brando, 1924-2004, Αμερικανός ηθοποιός

 

[vii] Marlon Brando, 1924-2004, Αμερικανός ηθοποιό

 

[viii] Ariane Della Dea

 

[ix] Alec Guinness, 1914-2000, Βρετανός ηθοποιός

 

[x] Charles Baret, 1863-1934, Γάλλος θεατράνθρωπος

 

[xi] Φρεντερίκο Φελίνι, 1920-1993, Ιταλός σκηνοθέτης

 

[xii] Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925

κατάλογος

Σχολιάστε

Top