Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο[i]. Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό. Μια σπουδαία ιστορία είναι σαν τη ζωή χωρίς τα βαρετά μέρη[ii].
Σκοπός ενός θεάτρου είναι να οξύνει την ευαισθησία του κόσμου! Ένα θεατρικό έργο πρέπει να σου δίνει να σκεφθείς κάτι[iii].
Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα, σαν μια εξέλιξη του διθυράμβου, λυρικού άσματος ενθουσιαστικού χαρακτήρα, προς τιμή του Διονύσου .
Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες. Έπειτα ο χώρος του θεάτρου μέσα από το πέρασμα των χρόνων εξελίχτηκε, και τώρα στις σκηνές του θεάτρου πρωταγωνιστούν τόσο γυναίκες όσο και παιδιά.
Ο ηθοποιός είναι ο καλλιτέχνης που συμμετέχει σε θεατρική παράσταση ή σε κινηματογραφικό, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό έργο και ερμηνεύει ρόλο. Η λέξη είναι σύνθετη από το ρήμα ποιώ και το ουσιαστικό ήθος που στην Αρχαία Γλώσσα σήμαινε χαρακτήρας. Ηθοποιός σημαίνει αυτός που φτιάχνει – υποδύεται- κάποιον χαρακτήρα. Ένας ηθοποιός πρέπει να φλέγεται εσωτερικά με φαινομενική άνεση εξωτερικά[iv]. Ένας ηθοποιός δεν πρέπει ποτέ να ερωτεύεται κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του[v]. Ηθοποιός είναι αυτός που, όταν δεν μιλάς για τον ίδιο, δεν ακούει[vi]. Το μόνο πράγμα που χρωστάει ένας ηθοποιός στο κοινό του είναι να μην τους κάνει να βαριούνται[vii].
Το κοινό είναι το σύνολο των ανθρώπων που παρακολουθούν μια θεατρική παράσταση. Στην αρχαία Ελλάδα θέατρο ονομάζονταν αρχικά το ακροατήριο και αργότερα η ονομασία επικράτησε για τον τόπο των παραστάσεων με το σύνολο των κτισμάτων του. Δεν υπάρχουν θεατές και ηθοποιοί. Κανένας δεν είναι το ένα ή το άλλο, αλλά όλοι είναι και τα δύο μια δεδομένη χρονική στιγμή. Βλέπεις, αλλά συγχρόνως παίζεις γιατί δεν υπάρχει ηθοποιός χωρίς θεατή[viii]. Καλύτερα να δίνεις παράσταση μπροστά σε άδειες καρέκλες παρά μπροστά σε άδεια πρόσωπα[ix].
Γενικά ο συγγραφέας γράφει ένα έργο, οι ηθοποιοί παίζουν ένα άλλο και το κοινό καταλαβαίνει ένα τρίτο[x]. Σε κάποιο βαθμό όλα είναι ρεαλιστικά. Δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στη φαντασία και στο πραγματικό[xi]. Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του[xii].
Θεοδώρα Σ.
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί συρραφή λόγων σπουδαίων ανθρώπων του θεάτρου και του κινηματογράφου για αυτό που αποτέλεσε το έργο της ζωής τους.
[i] Κάρολος Κουν, 1908-1987, Ο Ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης
[ii] Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1899-1980, Βρετανός σκηνοθέτης
[iii] T. S. Eliot, 1888-1965, Βρετανός ποιητής, Νόμπελ 1948
[iv] Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας
[v] Jean Anouilh, 1910-1987, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας
[vi] Marlon Brando, 1924-2004, Αμερικανός ηθοποιός
[vii] Marlon Brando, 1924-2004, Αμερικανός ηθοποιό
[viii] Ariane Della Dea
[ix] Alec Guinness, 1914-2000, Βρετανός ηθοποιός
[x] Charles Baret, 1863-1934, Γάλλος θεατράνθρωπος
[xi] Φρεντερίκο Φελίνι, 1920-1993, Ιταλός σκηνοθέτης
[xii] Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925