ΠΟΙΗΜΑ-ΔΡΩΜΕΝΟ
ΟΙ ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΑΙ (ΜΠΑΡΛΑΣ ΦΑΙΔΡΟΣ 1925-1975)
Ξημερώνει. Απάνω οι άγγελοι πλένουν το στερέωμα,
παραδίδουν τον ουρανό στίλβοντα και υγρό.
οι οδοκαθαρισταί κάτω καθαρίζουν τους δρόμους.
Οι οδοκαθαρισταί
διαγράφουν τα ίχνη των νεκρών
της χθεσινής ημέρας.
εξαφανίζουν τους λεκέδες απ`το αίμα
του σκοτωμένου ποδηλάτη,
το άδειο πακέτο των τσιγάρων, το γράμμα
που δεν φυλάχτηκε στο συρτάρι
Οι οδοκαθαρισταί σκουπίζουν, σκουπίζουν
φανατικά ασυμβίβαστοι.
Σηκώνονται, φωνάζουν στους αγγέλους:
«Εμείς, συνάδελφοι, το χρέος μας το κάναμε.
η ευθύνη ανήκει τώρα στο θεό.
ανήκει στους κυβερνήτες. Ανήκει στο έθνος».
Αποσύρονται . ανεβαίνει ο ήλιος,
ξεκινούν τα λεωφορεία, ξυπνούν
οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Eμπνευστήκαμε, και κάναμε αυτή την ωραία παράσταση!
Από μέρες προετοιμαζόμουνα, διάβαζα τον ρόλο μου. Την Πέμπτη φόρεσα το μπλε παντελόνι και το άσπρο μου πουκάμισο και πήγα. Είχα λίγο άγχος για το πώς θα βγω, πώς θα πω τα λόγια μου αλλά όταν ήρθε η σειρά μου πιστεύω ότι τα πήγα μια χαρά. Οι γονείς μας φάνηκε να το απολαμβάνουν κι εμείς νιώσαμε χαρούμενοι που τα καταφέραμε. Χάρηκα που τραγουδήσαμε για αυτούς που αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο. Θα ήθελα του χρόνου να έχω μεγαλύτερο κείμενο να πω. Περάσαμε μια υπέροχη μέρα. Ελπίζω οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας να είναι περήφανοι για εμάς.
ΦΩΤΗΣ ΚΩΣΤΕΛΟΣ
Χάρηκα που οι γονείς μας ήρθαν να δουν την προσπάθειά μας. Μου άρεσαν τα τραγούδια και που μας βοήθησαν με το πιάνο, τα βιολιά και τις φλογέρες. Οι δασκάλες μας, μας έδειχναν πού να στεκόμαστε, με πόση έμφαση να πούμε τα λόγια μας και, το βασικότερο, μας έλυναν όποιες απορίες είχαμε. Η σκηνή του καφενείου ήταν από τις πιο αστείες, όπως και εκείνη που ο Νίκος ο Μπέκας, που έκανε τον σύζυγό μου, είπε «Τι έγινε συμφώνησε ο Παπανδρέου με τον Μητσοτάκη;». Στο σημείο αυτό έπεσε πολύ γέλιο από όλους τους θεατές.
ΝΑΓΙΑ ΓΙΟΒΑΝΑΚΗ
Ο δικός μου ο ρόλος μου άρεσε περισσότερο από όλους επειδή έκανα τον Λευτέρη, έναν νέο που αγωνιζότανε με τον τρόπο του για τη Δημοκρατία. Επίσης μου άρεσαν τα σκηνικά καθώς και τα τραγούδια που ερμηνεύσαμε. Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν που στο τέλος όλοι σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε τον Εθνικό μας Ύμνο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΧΑΛΗΣ
Εμένα μου άρεσαν όλα τα παιδιά όπως έπαιξαν τον ρόλο τους, μου άρεσε που κάναμε πρόβες θέλοντας την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου όλοι όσοι θα μας παρακολουθούσαν να θυμηθούν αυτό το ιστορικό γεγονός. Κι αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν που η μαμά μου με έβλεπε να λέω τα λόγια μου.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑΔΗΣ
Από τους ρόλους μου άρεσε ο ρόλος του Γιώργου του Κουτρούλη που έπαιζε ένα νέο φοιτητή που τον πυροβολούν στην καρδιά και εκείνος βγάζει από το πουκάμισό του κόκκινα ροδοπέταλα που συμβολίζουν το αίμα του. Μαζί του έπαιζε έναν ωραίο ρόλο η συμμαθήτριά μας Μαρία Μπεζάτ που έκανε μια φοιτήτρια. Μετά η Ισιδώρα και η Αναΐς απάγγειλαν ένα ποίημα ως επικήδειο.
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΣΑΪΤΗΣ
Στην παράσταση που δώσαμε μου άρεσαν πολλές σκηνές και βεβαίως η δική μου. Μία άλλη σκηνή που μου άρεσε ήταν αυτή του Νικόλα και της Νάγιας. Διασκεδάσαμε πολύ!
ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ ΚΑΡΑΛΕΚΑ
Εκτός από τον δικό μου ρόλο μου άρεσε η σκηνή στο καφενείο με τον πελάτη που ζητούσε περιποιημένο μεζέ από τον κυρ Βασίλη τον καφετζή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ
Εγώ ήμουν αστυνομικός, φόρεσα και ένα ωραίο καπέλο. Ήμουν και οδοκαθαριστής, είχα και μια σκούπα και σκούπιζα τις οδούς. Μου άρεσε που δεν ήταν πολύ μεγάλος και δύσκολος ο ρόλος μου. Ήρθε και η περσινή μας δασκάλα, η κυρία Βαρβάρα, να μας δει και να μας φέρει δωράκια.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΒΟΥΡΗΣ
Από όλη την παράσταση αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ότι όλα τα παιδιά έλεγαν τον ρόλο τους σαν να τον ζούσαν πραγματικά. Επίσης με συγκίνησαν τα τραγούδια που τραγουδήσαμε και η χαρά των γονιών μας όταν τελείωσε η γιορτή.
ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΡΟΥ
Μου άρεσαν τα κείμενα, τα τραγούδια και οι ζωγραφιές που έφτιαξε ο κύριος Μάνος. Χάρηκα που με τη συμμετοχή όλης της τάξης φτιάξαμε μια τόσο ωραία παράσταση. Μου άρεσαν οι ρόλοι μας και ότι όλοι προσπαθήσαμε, κυρίως οι δασκάλες μας για να γίνει αυτό το θεατρικό έργο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ
Η γιορτή είχε θέμα την εποχή που ο Παπαδόπουλος μαζί με άλλους στρατιωτικούς πήραν την εξουσία με τα όπλα χωρίς να το θέλουν οι Έλληνες. Μετά από 7 χρόνια οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν, κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο και προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους Έλληνες για να διώξουν τους δικτάτορες και να ξαναφέρουν τη Δημοκρατία. Έτσι και εμείς εμπνευστήκαμε και κάναμε αυτή την ωραία παράσταση. Όταν ήρθε η σειρά μου να παίξω φοβήθηκα ότι μπορεί να με κοροϊδέψουν που έκανα τη «μαμά». Τελικά όλα πήγαν καλά και ο κόσμος μας έδωσε ένα μεγάλο χειροκρότημα.
ΑΜΑΛΙΑ ΤΑΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η παράσταση δεν μου πολυάρεσε γιατί το πρώτο τραγούδι δεν το είπαμε πολύ καλά. Επίσης μου φαίνεται ότι είπα τον ρόλο μου πολύ γρήγορα. Κατά τα άλλα την κάναμε πολύ καλά.
ΕΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ
Μου άρεσε πολύ η σκηνή μου, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου άρεσαν οι σκηνές των άλλων παιδιών. Εκτός από τη δική μου, ήταν πολύ αστεία και μου άρεσε η σκηνή της Λήδας που υποδυόταν τη μάνα που μάλωνε την κόρη. Όλο το θεατρικό ήταν υπέροχο!
ΦΙΛΙΠΠΑ ΚΑΡΛΟΥ
Ήρθε πολύς κόσμος να μας δει, ήταν όλοι οι γονείς των φίλων μου. Μου άρεσε πολύ η σκηνή του καφενείου, αλλά και οι άλλες που ήταν πότε αστείες πότε σοβαρές. Ο μπαμπάς μου που μας είδε είπε «Τι πράγματα είναι αυτά που σας μαθαίνουνε!».
Στο τέλος έμαθα ότι είχε έρθει και η κ. Βαρβάρα να μας δει όπως και μια φίλη της μαμάς μου η κ. Γιούκα.
ΙΣΙΔΩΡΑ ΑΡΚΟΥΛΑΚΗ
Από τα θεατρικά μου άρεσαν οι διάλογοι στη σκηνή του καφενείου, το σημείο που ακούστηκε το ραδιόφωνο, οι μυστικοί αστυνομικοί με τις εφημερίδες και τα μαύρα γυαλιά!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΡΠΑΡΙΑΣ
