Ήταν 12 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα εκείνη άνοιγαν τα σχολεία για τον αγιασμό. Μετά τον αγιασμό πήγα με τους φίλους μου και τους γονείς μας στο πεζόδρομο του Μακρυγιάννη. Ξεκινήσαμε να παίζουμε όταν ξαφνικά, ακούσαμε ένα παιδί να κλαίει και γύρω του μαζευτήκαμε μεγάλοι και παιδιά.

Το παιδί που είχε πέσει κάτω, έπαιζε μπάλα με τους φίλους του και όπως πήγε να αποκρούσει τη μπάλα, γλίστρησε και έπεσε στα μάρμαρα. Αμέσως έτρεξαν κοντά του οι γονείς του και ένας περαστικός που ήταν γιατρός. Αφού εξέτασε τον αστράγαλο του παιδιού, διαπίστωσε ότι έσπασε το κόκκαλο και κάλεσε ασθενοφόρο.

Βλέποντας το παιδί να πονάει και να κλαίει, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και τότε σταματήσαμε να παίζουμε από το φόβο μη χτυπήσουμε κι εμείς. Φεύγοντας αναρωτιόμασταν όλοι πώς και πότε θα μπορέσει να έρθει στο σχολείο.

ΝΑΓΙΑ ΓΙΟΒΑΝΑΚΗ Δ2