Από την Κλεοπάτρα Ελευθεριάδου

Ήρθε πάλι η μέρα που θα αποχαιρετήσουμε τα θρανία.

Κάθε χρόνο αυτή η γιορτή έκρυβε τη χαρά και την ανυπομονησία για τις διακοπές, που μας καλούσαν στην ελευθερία και τη διασκέδαση.

Όχι φέτος, όχι σήμερα! Γιατί σήμερα έχουμε όλοι ένα αγκάθι λύπης στην ψυχή μας. Είναι η αρχή ενός τέλους, του τέλους των ξέγνοιαστων χρονών του δημοτικού.

Γυμνάσιο πια. Δεν ξέρει κάνεις και καμία μας αν η συνεχεία των μαθητικών μας χρονών θα είναι πιο δύσκολη ή πιο εύκολη. Όλοι όμως ξέρουμε πως θα μας λείψει αυτή η σχολική αυλή στη σκιά της Ακρόπολης, το σχολειό μας διπλά στη γειτονιά των θεών, στην κάρδια της Αθήνας.

Για κάποιο λόγο θα λείψουμε ο ένας στον άλλο, με τα καλά, τα άσχημά μας, με τους καυγάδες και τα γέλια μας! Θα μας λείψουν οι γιορτές, οι αθλητικές εκδηλώσεις, και οι δραστηριότητες που όλοι οι δάσκαλοι του σχολειού ανεξαιρέτως τις στήριζαν!

Και ένα είναι σίγουρο, κανένα από τα παιδιά του Στ1, όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν θα ξεχάσει στο ξεκίνημά μας στην πρώτη δημοτικού το τρυφερό χέρι που μας άπλωσε η κυρία Ιφιγένεια και στην τελευταία τάξη την προσπάθεια της κυρίας Κικής να μας παραδώσει δυνατούς, και τους κάλους και τους μετρίους, στο επόμενο σκαλοπάτι της ζωής μας.

Αντίο δημοτικό σχολειό, σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες αυτά τα ανέμελα και όμορφα έξη χρόνια.

 Η γιορτή της 25^ης Μαρτίου άρεσε πάρα πολύ σε μια μητέρα η οποία δουλεύει σαν καθηγήτρια στο 2^ο Πειραματικό επί πολλά χρόνια. Θεώρησε πως η φετινή γιορτή είχε σχέση με την ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου . Έτσι μας προσκάλεσε στο σχολείο της να δείξουμε τις παραστάσεις μας στους μαθητές της. 

Αποδεχτήκαμε την πρόσκληση και στις 6 Απριλίου του 2016 επισκεφτήκαμε το 2^ο Πειραματικό Γυμνάσιο στους Αμπελόκηπους.

Το κάθε τμήμα είχε λίγα λεπτά να ετοιμαστεί, το άγχος κόντευε να μας πνίξει . Την γιορτή την είχαμε κάνει άπειρες φορές ,ωστόσο όμως έγιναν κάποια μικρά λάθη. Κάτι που μας καθησύχασε ήταν πως τα παιδιά της Γ΄ Γυμνασίου ,τα περισσότερα τουλάχιστον, παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον.

Στην αρχή ήμασταν όλοι αγχωμένοι αλλά όταν ανεβήκαμε στην σκηνή χαλαρώσαμε ,διότι και οι μαθητές μάς βοήθησαν καθώς δεν γελούσαν και αργότερα καταλάβαμε πως το κάναμε για τους εαυτούς μας!!!

Για εμάς , τα παιδιά της έκτης, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία ώστε να δούμε πώς είναι και αυτό το γυμνάσιο…

Χριστίνα Παυλοπούλου

ΣΤ1΄

Η παρουσίαση των θεατρικών παραστάσεων του Στ1 και Στ2 για τη γιορτή της 25^ης Μαρτίου, είχε μια απρόσμενη εξέλιξη. Μας κάλεσαν από το 2^ο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθηνών να την παρουσιάσουμε στους μαθητές και τις μαθήτριες και των τριών τάξεων. Φυσικά, δεχτήκαμε τη πρόταση!!!!

Με την τάξη μου παρουσιάσαμε το ποιητικό αναλόγιο «Ορκίζου σε». Μας παρακολούθησαν περίπου 150 παιδιά πολύ προσεκτικά και εμείς με πολύ συναίσθημα και πάθος απαγγείλαμε το κείμενο. Επίσης, βρέθηκαν να το λένε μαζί μας κάποιοι παλιοί, μαθητές της κυρίας μας, Γωγώς Ψαρρά.

Ελπίζω να μας ξανακαλέσουν!

Φίλιππος Γρίβας, Στ2

Είχαμε τη χαρά να συζητήσουμε με τη Μαργαρίτα Μαντά, τη μέρα που ήρθε για να κινηματογραφήσει στο σχολείο μας την ΄Αλκη Ζέη για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει με τίτλο: «Ο περίπατος της ‘Αλκης». Η ΄Αλκη Ζέη παρακολούθησε την παράσταση που ετοίμασε για αυτήν η Ε τάξη με αποσπάσματα από τη «Μωβ Ομπρέλα» και τον «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» και απάντησε σε ερωτήσεις των παιδιών. Όταν τέλειωσε την κινηματογράφηση, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί της.

Από το σχολείο μας έχουν περάσει γενιές και γενιές και το κάθε παιδί έχει αφήσει τη δική του ιστορία. Τα παιδιά μεγάλωσαν, αλλά πάντα θα θυμούνται τα ξέγνοιαστα χρόνια που πέρασαν στο δημοτικό, τις πρώτες φιλίες, τα γράμματα και τις αναμνήσεις.

Η Μαργαρίτα Μαντά ήταν ένα από αυτά τα παιδιά. Έφυγε από το σχολείο στην Ε’ δημοτικού και όπως μας είπε δεν είχε απογαλακτιστεί ακόμα από αυτό. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια γι αυτό οι γονείς της πίστευαν ότι έπρεπε να φοιτήσει στην Στ τάξη σε ένα ιδιωτικό σχολείο.

Όπως μας είπε, συμπαθούσε πολύ τους δασκάλους της και είχε, όπως μας είπε, φίλες τρελές σαν κι αυτή.

Το σχολείο το αγαπούσε πολύ. Στην εποχή της χτίστηκε το καινούριο κτίριο. Θυμάται ότι στη θέση του καινούριου κτιρίου υπήρχε μια μεγάλη αιωνόβια ελιά, (ή μήπως ήταν πλάτανος; αναρωτήθηκε). Όλα τα παιδιά είχαν δεθεί μ΄ αυτό το δέντρο που κάθε ηλιόλουστη αλλά και βροχερή μέρα τα φιλοξενούσε κάτω από τον ίσκιο και τα κλαδιά του.

Η Μαργαρίτα Μαντά μας εξήγησε ότι εκείνα τα χρόνια το σχολείο λειτουργούσε και τα Σάββατα. Θυμάται ακόμα εκείνο το Σάββατο που φάνηκε σε όλα τα παιδιά πολύ ύποπτο, διότι οι δάσκαλοι τα κράτησαν μέσα. Ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και όλοι έτρεξαν έξω Αυτή ήταν η στιγμή που όλα τα παιδιά είδαν τα κλαδιά της πολυαγαπημένης τους ελιάς να ακουμπούν στο έδαφος. Ήταν μια πολύ θλιβερή στιγμή, πρόσθεσε η Μαργαρίτα.

Γυμνάσιο πήγε στο Κουκάκι που το θεωρούσε σαν χωριό της. Και στο Λύκειο κατάφερε να συναντήσει για ακόμη μια φορά τους παλιούς συμμαθητές της από το δημοτικό.

Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι κάτι που αγαπάς, κάτι που νιώθεις δικό σου, κάτι που δεν μπορείς να το αφήσεις πίσω, κάτι σαν το….. 70ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών.

Αλίκη Πλακούτση, Κατερίνα Νικολάου, Ηλιάνα Ατσίκμπαση, Στ2

Πέρασαν περίπου 5 χρόνια μέχρι να οργανώσει ο Δήμος της Αθήνας τουρνουά σε ομαδικό άθλημα.

Αυτή την φορά η οργάνωση ήταν πάρα πολύ καλή, αποκομίζοντας ευνοϊκά σχόλια από όλους τους συμμετέχοντες. Το μόνο αρνητικό ήταν ότι ειδοποιηθήκαμε σχετικά αργά και δεν προλάβαμε να κάνουμε προπονήσεις και να ετοιμαστούμε κατάλληλα.

Η ομάδα του σχολείου μας παρουσιάστηκε πολύ ανταγωνιστική, συμμετέχοντας σε έναν όμιλο με 3 ισοδύναμες ομάδες. Στον 1^ο αγώνα ήρθαμε ισόπαλοι 1-1 με το 102^ο Δημοτικό Σχολείο, μετά από ένα δραματικό αγώνα αν και είχαμε πιο πολλές ευκαιρίες . Ακολούθησε ο αγώνας με το 61^ο Δημοτικό, ο οποίος κρίθηκε στο ποιος έβαλε πρώτος γκολ. Όντας τυχεροί, προηγηθήκαμε και τελικά ήρθε και ένα 2^ο γκολ να σφραγίσει τόσο τη νίκη όσο και την πρόκριση στην επόμενη φάση. Ολοκληρώσαμε με το 18^ο Δημοτικό, όπου απαλλαγμένοι από το άγχος, αν και ήταν το 3^ο συνεχόμενο παιγνίδι, επικρατήσαμε με ένα πολύ καθαρό σκορ, επιβάλλοντας τον ρυθμό μας από την αρχή με 4-0. Αυτά τα αποτελέσματα μας οδήγησαν στην 1^η θέση του ομίλου και στην πρόκριση μας στις 16 καλύτερες ομάδες του τουρνουά επί 24 συμμετεχόντων.

Μετά από μερικές ημέρες αγωνιστήκαμε για μία θέση στην οχτάδα . Η κλήρωση έβγαλε σαν αντίπαλο μας πάλι το 61^ο Δημοτικό, γιατί σαν πρώτοι στον όμιλο έπρεπε να παίξουμε με 3^ο και έτυχε πάλι το ίδιο σχολείο. Αυτή την φορά αν και αιφνιδιαστήκαμε στην αρχή,πετύχαμε ένα τυχερό γκολ και στη συνέχεια επικρατήσαμε πλήρως, φτάνοντας στο τελικό σκορ 4-0, ξοδεύοντας όμως πολλές δυνάμεις όπως αποδείχτηκε .

Ακολούθησε το σημαντικό ματς για είσοδο στην τετράδα, όπου δεν δείξαμε την καλή εικόνα των προηγούμενων αγώνων. Βρεθήκαμε πίσω στο σκορ με 2-0 και αν και είχαμε πολλές ευκαιρίες, δεν καταφέραμε να γυρίσουμε το ματς. Η κούραση 2 συνεχόμενων αγώνων μας λύγισε ….Τελικό σκορ 4-1 και μια θέση μεταξύ 5^ης και 8^ης θέσης ήταν ο τελικός απολογισμός.

Χρησιμοποιήθηκαν 15 μαθητές , 6 από ΣΤ τάξη, 3 από Ε τάξη και 6 από Δ τάξη. Ελπίζω οι εμπειρίες που πήραν οι μικροί μας της Δ τάξης να μας κρατήσουν στο ίδιο καλό επίπεδο και τα επόμενα χρόνια.

Ακολούθησαν κάποιες συνομιλίες μεταξύ εκπαιδευτικών και διοργανωτών και υπήρξαν υποσχέσεις για διεύρυνση και καθιέρωση του τουρνουά ,ώστε να γίνεται κάθε χρόνο και να εισέλθουν κι άλλα ομαδικά αθλήματα στη διοργάνωση.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Βαμβακάς Δημήτρης, Σαρατζή Χριστίνα