Ο σχολικός εκφοβισμός (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση.

Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).

Το σχολείο πρέπει να είναι ένα ασφαλές περιβάλλον για όλους τους μαθητές. Κανένα παιδί δεν πρέπει να φοβάται να βρεθεί εκεί, επειδή υπάρχουν κάποιοι που θα προσπαθήσουν να το φοβίσουν ή θα του επιτεθούν σωματικά ή λεκτικά. Και φυσικά, κάθε γονιός που στέλνει το παιδί του στο σχολείο πρέπει να είναι ήσυχος, ότι δεν κινδυνεύει να γίνει θύμα εκφοβισμού από κανέναν.

Ποια είναι, όμως, εκείνα τα παιδιά που μπορεί να γίνουν πιο εύκολα θύματα εκφοβισμού στο σχολείο; Μελέτες που έχουν γίνει, έχουν δείξει, ότι όσο καλύτερη εικόνα έχει το παιδί για τον εαυτό του τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να γίνει στόχος επιθετικών πράξεων.

Συνήθως, αποδέκτες πράξεων εκφοβισμού είναι παιδιά αδύναμα, που δυσκολεύονται να προστατέψουν τον εαυτό τους σε μια τέτοια περίπτωση. Αυτά τα παιδιά νιώθουν ανασφαλή, είναι αγχώδη, με πολύ λίγους ή καθόλου φίλους και όχι επιθετικά. Έτσι, γίνονται πιο εύκολα στόχος των άλλων.

Κύρια χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού

1. πρόθεση από το παιδί – δράστη να βλάψει, να κάνει ζημιά στο παιδί – στόχο – θύματος,

2. έλλειψη συχνά δικαιολογίας για την πράξη

3. επανάληψη της συμπεριφοράς

4. ικανοποίηση που αντλεί ο δράστης από τη βλάβη του θύματος.

Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του Α.Π.Θ., το 29% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο.

Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος.

Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τη διαδικασία της μάθησης. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού αρχικά νοιώθουν φόβο, απόγνωση και παρουσιάζουν τάσεις φυγής. Αισθάνονται ότι απειλούνται, τρομάζουν, αρνούνται να πάνε σχολείο και παρουσιάζουν συμπτώματα σχολικής φοβίας. Μπορεί επίσης να γίνουν επιθετικά και νευρικά, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τα ίδια τα παιδιά-θύματα μπορούν να γίνουν θύτες σε άλλα παιδιά ή στα αδέρφια τους στο σπίτι.

Πηγές:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82