Γιάννης Μαυρομάτης, Ιωάννα Μανουκιάν, Βάσω Λύγκου, Χριστίνα Λιασκώνη – Β2

Τα παιδιά ακούν συνέχεια από τους γονείς τους ότι θα πρέπει να μάθουν να σέβονται. Να σέβονται τους μεγαλύτερους, να σέβονται τους δασκάλους, να σέβονται τους συγγενείς τους και ούτω καθεξής. Καλά όλα αυτά και σύμφωνοι, όμως είναι άλλο πράγμα να ζητάνε από το παιδί να είναι ευγενικό με τους άλλους (κάτι που επιβάλλεται), και άλλο να ζητάνε να σέβεται (κάτι που κερδίζεται).

O σεβασμός δεν είναι κάτι που μπορείς να το επιβάλεις σε κάποιον. Για παράδειγμα, αν η μαμά πει στο παιδί με αυστηρή φωνή “Κάτσε να διαβάσεις, αλλιώς δεν έχει τηλεόραση” και το παιδί υπακούσει, αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί σέβεται απαραίτητα τη γνώμη της μητέρας του. Ο φόβος και η επιβολή, δεν έχουν να κάνουν με το σεβασμό. Αν οι γονείς θέλουν να φτιάξουν μια καλή σχέση με το παιδί τους και θέλουν να τους δείχνει σεβασμό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να σέβονται οι ίδιοι το παιδί τους. Ο σεβασμός σε κάθε ανθρώπινη σχέση κερδίζεται και από τις δύο πλευρές.

Οι γονείς αρκετά συχνά και άθελά τους, δεν δείχνουν σεβασμό στα παιδιά και κατά συνέπεια, τα παιδιά όχι μόνο δεν σέβονται τους γονείς τους, αλλά ούτε τους άλλους και ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι γονείς δεν αγαπούν τα παιδιά τους ή ότι είναι κακοί γονείς. Απλά δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και αυτό είναι που οδηγεί σε έλλειψη σεβασμού. Τα παιδιά που δεν σέβονται τον εαυτό τους είναι πιο πιθανό να επιδεικνύουν αρνητικές συμπεριφορές όπως κάπνισμα, χρήση αλκοόλ, ή να φέρονται αρνητικά στους άλλους.