Τα γκράφιτι αποτελούν έναν τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων και των ιδεών κάποιου μέσω της ζωγραφικής σε τοίχους με σπρέι. Μερικά από τα είδη γκράφιτι που παρουσιάζονται σήμερα είναι
• Σε εξωτερικούς τοίχους (συνήθως σε τοίχους στους δρόμους, σε τοίχους κτηρίων και κάτω από γέφυρες/τούνελ).
• Συνθήματα
• Ζωγραφική (φαινόμενο προερχόμενο από την Αμερική – ΗΠΑ)
• Διαμαρτυρία (για παράδειγμα στην Βόρεια Ιρλανδία, με τα murals που απαθανατίζουν νεκρούς και θέματα από τις συγκρούσεις με τους Βρετανούς)
• Σε εσωτερικούς τοίχους και επιφάνειες (συνήθως μικρού μεγέθους), π.χ. τουαλέτες, σκοπιές, θρανία
• Αυτοσχέδια ποιήματα
Στην Ελλάδα το γκράφιτι εμφανίστηκε τη δεκαετία του ’80 αρχικά με πολύχρωμα σχέδια και μηνύματα πάνω στα βαγόνια του ηλεκτρικού και των τρένων. Η ελληνική κοινωνία τότε, αντιμετώπισε το θέμα κάπως επιφυλακτικά χωρίς να δώσει ιδιαίτερη έκταση. Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα εξαπλώθηκε τόσο που σήμερα καταλαμβάνει μεγάλη μερίδα των κτιρίων των πόλεων.
Για κάποιους θεωρείται ένα ακριβό σπορ και ο λόγος εξάσκησης αυτής της τέχνης είναι η προσπάθεια να αναδιαμορφώσουν και να βελτιώσουν το γκρίζο του αστικού τοπίου έστω κι αν αυτό γίνεται χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα και με παράνομο τρόπο.
Διχασμένη είναι και η αποδοχή των γκράφιτι από την κοινή γνώμη. Κάποιοι θεωρούν ότι οι καλλιτέχνες του δρόμου συμβάλλουν στο να μετατραπούν οι γειτονιές σε εστίες καλλιτεχνικής δημιουργίας. Άλλοι όμως κάνουν λόγο για βανδαλισμό και φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Με βάση την ελληνική νομοθεσία, το γκράφιτι χωρίς άδεια, θεωρείται αξιόποινη πράξη και όποιος με πρόθεση καταστρέφει ή βλάπτει ξένη περιουσία τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών. Κάποιοι όμως δεν πτοούνται ωστόσο και δεν δείχνουν πρόθυμοι να σταματήσουν καθώς γι αυτούς αποτελεί έναν μέσο να επικοινωνήσει κάποιο μήνυμα στο ευρύ κοινό.
Εμμανουέλα Γιώργη
