Της Αμύρισσας Βιδάλη.    

Και ξαφνικά προκύπτει το μεγάλο δίλημμα : να χειριστώ την κατάσταση με τον τάδε τρόπο ή με τον δείνα…; Να βγω απόψε ή να δω ταινία στο σπίτι…; Όποια απόφαση κι αν πάρεις ένα είναι το σίγουρο : δεν ξέρεις πού θα βρισκόσουν ή τι θα συνέβαινε αν αποφάσιζες κάτι διαφορετικό.

Κι αυτό γεννάει τη σκέψη που μουρμουρίζει σιγανά μια φωνούλα στο πίσω μέρος του μυαλού τα βράδια που πέφτεις για ύπνο… Αν είχα πάει σ’ εκείνο το ραντεβού, θα ήμουν πιο ευτυχισμένη τώρα…;

Είναι στην ανθρώπινη φύση αυτή η αμφιβολία, αυτό το ερωτηματικό που κρύβεται πίσω από κάθε απόφαση.

Το ζήτημα των επιλογών, μπορεί αρχικά να μην φαντάζει τόσο σημαντικό, αλλά αν γνωρίζαμε τις συνέπειες, πώς θα νιώθαμε τελικά…;

Είναι βασανιστικό και κατά κάποιο τρόπο άδικο. Τον άνθρωπο τον ενοχλεί το γεγονός του ότι ξέρει το παρελθόν (καμιά φορά ίσως προτιμά και να το ξεχάσει) ,γνωρίζει το παρόν, αλλά το μέλλον συνοδεύεται από μια πλήρη άγνοια. Δεν έχει καμία εξουσία πάνω σ’ αυτό, την εξουσία που έχει και επιβάλλει σε τόσα άλλα στη ζωή του.

Έχει προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να πλησιάσει πιο κοντά στη γνώση του τι μέλλει γενέσθαι. Ζώδια, αστρολογία, χειρομαντεία, ταρό και τόσα άλλα. Του αρκεί απλώς και μόνο η υποψία εξουσίας που αυτή η ελλιπής γνώση του παρέχει.

Αυτό που τον ενοχλεί περισσότερο, είναι τ’ ότι δεν μπορεί να το προγραμματίσει, όπως προγραμματίζει καθετί άλλο στη ζωή του. Έχει τη δυνατότητα να πάρει μια απόφαση, αλλά δεν είναι απόλυτα σίγουρος τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί λόγω αυτής του της απόφασης.

Κάθε μικρή κίνηση, κάθε μικρή επιλογή μπορεί να σε φέρει πιο κοντά ή να σε απομακρύνει από κάτι που επιθυμείς πάρα πολύ. Μπορεί να είναι πιο σημαντική απ’ όσο νομίζεις.

Κι αν τελικά έρθεις σε επαφή μ’ αυτό το κάτι, μήπως τελικά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή; Μήπως αν είχε συμβεί νωρίτερα ή αργότερα, θα ήταν αλλιώτικη η έκβασή του…;

Ένα είναι το βέβαιο : δεν θα μάθεις ποτέ… Είναι άδικο, καμιά φορά έτσι γεννιούνται οι έμμονες ιδέες, αλλά θα συμβαίνει εις αεί.

Κι έτσι τα βράδια που οι σκέψεις θα γλιστρούν και θα στριφογυρνάνε στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού σου και το παρελθόν θα παίζει παιχνίδια με το παρόν και θα σε ρωτάει «αν…;» , εσύ πάντα θα έχεις την ίδια απάντηση : «Δεν ξέρω…» . Το μέλλον θα παραμένει άγνωστο, οι εκβάσεις των εκάστοτε διαφορετικών επιλογών άγνωστες, η απορία πάντα θα υπάρχει…

Η λύση είναι μία και μοναδική : να διαλέξεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς τη στιγμή που το επιθυμείς, γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου ξαναδοθεί η ευκαιρία, αν σου ξαναδοθεί. Και μην σκέφτεσαι… Δεν είναι λύση η ανάλυση του παρελθόντος, το να το αναμασάς ξανά και ξανά και ξανά. Ζεις το παρόν και κάνεις όνειρα για ένα υπέροχο μέλλον. Χωρίς υποθέσεις…