Σατίριζε τα πάντα, ακόμα και τον
εαυτό του ο Σουρής, όπως έκανε
με το ακόλουθο απόσπασμα από το γνωστό ποίημά του:

H ζωγραφιά μου

Μπόι δυο πήχες,
κόψη κακή,
γένια με τρίχες,
εδώ κι εκεί.

Κούτελο θείο,
λίγο πλατύ,
τρανό σημείο
του ποιητή.

     […]

Κάποιες μαθήτριες του Α΄2 εντυπωσιάστηκαν από το σατιρικό ποίημα του Γεωργίου Σουρή «Η ζωγραφιά μου», απόσπασμα του οποίου απήγγειλαν στην τάξη, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Δοκίμασαν, λοιπόν, να γράψουν δικούς τους σατιρικούς στίχους, εκφράζοντας μια παιγνιώδη διάθεση και τον αυθορμητισμό της ηλικίας τους:

Η Εικόνα μου

Πότε ψηλή

πότε κοντή

πότ’ έξυπνη

πότε χαζή

μπορεί να ’μαι… τρελή

μα είμαι και ντροπαλή!

Μάτια καστανά

κι ίδιο χρώμα στα μαλλιά,

ρόδα μαγουλάκια

και χείλια…ντοματάκια.

Όλοι με λατρεύουν,

και την παρέα μου γυρεύουν!

                              Λυδία  Φιλιπποπούλου  (Α2΄ )

Ο Καθρέφτης μου

 Δυο δόντια στραβά

 δυο χέρια κουπιά

 μαλλί πυκνό

 φτιάχνεις σκούφο μ” αυτό…

 Τι να σου πω

 είμαι κι εγώ

 ένα κορίτσι δίχως μυαλό!

 Απ΄ τη μια δε σου μιλώ

 κι απ΄ την άλλη όλο κοιτώ…

 Δεν έχω μέτρο κι όλο γελώ

 κι ένα ξέρω, πως όσο θα ζω

 παντού θα σκορπώ την τρέλα αυτή

 γιατί ’μαι μικρό κι ατσούμπαλο εγώ

 φτάνει να δεις πώς περπατώ!

                                  Στέλλα Στρατηγού (Α2΄)

Πορτραίτο

Μαλλιά καστανά

μάτια αυγουλωτά,

δέρμα σαν μετάξι

σοβαρή στην τάξη.

Στην όψη αγριωπή,

στην καρδιά χρυσή.

Στα μαθηματικά κανόνι

μα στα προσωπικά…πατώνει!

                                  Μαρία Πουλάκου (Α2΄)

Το Μεγαλείο μου

Για το ύψος μου δεν έχω

και πολλά να πω,

φαντάσου έναν νάνο,

αυτός είμαι εγώ!

Φάτσα καλή χωρίς σπυρί,

όμορφη μα και κομψή

μύτη γαλλική,

θυμίζει… πιροσκί!

Στο μυαλό μου αν θα ψάξεις

θα δεις μια ιδιοφυΐα,

μα στον πάτο κάτω-κάτω

υπάρχει και βλακεία…

Πρόσεχε μη  με τσιτώνεις

και μη μου σπας τα νεύρα,

γιατί όταν θα τα πάρω

δε με πιάνει ούτε σφαίρα !

Κι αυτό είναι το τέλος,

ελπίζω να σας άρεσε…

Ό,τι είπα μην το χάψετε,

ήταν για να γελάσετε!

                        Εύη Γρίβα (Α2΄)