Με αφορμή έναν στίχο

ΑΠΟ: 8ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ - Ιουν• 10•18

Seferis

«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»,
τι κι αν υπάρχουν βαθυγάλανες θάλασσες με κρυμμένα παλάτια,
τι κι αν υπάρχουν πράσινα πεύκα και μπλε ουρανοί
τι κι αν υπάρχουν άσπρα σπιτάκια και κίτρινοι ήλιοι.

Υπάρχουν άνθρωποι διπρόσωποι κι απρόσωποι.
Υπάρχουν ματωμένες καρδιές που ζητάνε αγάπη και λαμβάνουν απόρριψη.
Υπάρχουν μελαμψά κορμιά, ξεβρασμένα στη Λέσβο, που ζητάνε βοήθεια
και λαμβάνουν ψευτιά και υποκρισία.
Υπάρχουν γκρίζες πόλεις, που μας κατατρώνε μα, αποκαλούμε σπίτι.
Υπάρχει η ρουτίνα που ονομάζουμε ζωή.
Υπάρχουμε εμείς που χανόμαστε μέσα της.

«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»,
γιατί η απονιά κι η αναλγησία των ανθρώπων υπερισχύει της ομορφιάς.

 

Μυρτώ Καραβαριώτη (Γ1)

Σχολιάστε

Top