Τραγούδια για τη γυναίκα

αρχείο λήψης (2)

Καλλιόπη

«Εκείνη»  -  Φοίβος Δεληβοριάς.

     Στο τραγούδι αυτό πιστεύω ότι παρουσιάζεται η γυναίκα σε διαφορετικές μορφές μεν ,αλλά πάντα ως πυξίδα.

    Εκείνη και ο βοράς και ο νότος. Είναι η μητέρα που μας γεννάει, μας φροντίζει, είναι δίπλα μας κάθε στιγμή προσπαθεί με κάθε τρόπο να είναι κοντά μας όπου την χρειαζόμαστε, δίνει τα πάντα για εμάς χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Είναι εκείνη που είναι εκεί για εμάς πάντοτε με οποιονδήποτε τρόπο θεωρεί σωστό.

    Είναι όμως και το κορίτσι, η γυναίκα που κάποιο αγόρι ποθεί και κάνει τα πάντα για αυτήν. Από την μία για να   της  τραβήξει την προσοχή μπορεί να κάνει οτιδήποτε και είναι ταυτόχρονα διατεθειμένος να φτάσει και μέχρι τον θάνατο  για χάρη της.

     «Εκείνη» όπως λέει και ο τίτλος, το υπέρτατο αγαθό για την ζωή του άντρα είναι παντού. Είναι μια γαζία που μπορεί να έχει αγκάθια αλλά τα άνθη της είναι αρωματικά και σε τραβάνε με ένα τρόπο που δεν μπορείς να αρνηθείς.

     Βλέπουμε λοιπόν στους στίχους του τραγουδιού να μιλάει για τον ρόλο της γυναίκας στην ζωή ενός άντρα. Είναι η μητέρα που τον γέννησε. Το αθώο κορίτσι με τα ροζ κοκαλάκια που ερωτεύτηκε σε μικρή ηλικία και της γράφει ποιήματα. Η γυναίκα  που γίνεται μετά χωρίς πλέον τα ροζ κοκαλάκια αλλά με αυτήν την μυρωδιά της γαζίας που δεν μπορεί να αποφύγει ότι και αν κάνει και που όμως μόλις εμφανισθεί όλα φωτίζονται και αν εκείνη δεν είναι διατεθειμένη να τον προσέξει και να του παραδοθεί, αυτός είναι ικανός να θυσιαστεί.

    Το τραγούδι πιστεύω είναι ένας ύμνος για τον ρόλο της μητέρας-φίλης-γυναίκας-συντρόφου-αγαπημένης.

   Η ζωή όλη γύρω από αυτήν.

    Είναι μόνο «Εκείνη».

Μαρία Αθ.

«Δεμένη» – Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Το συγκεκριμένο τραγούδι της Νατάσας Μποφίλιου με τίτλο «Δεμένη», είναι ένα τραγούδι το οποίο μέσα από τους στίχους , όπως και τον τίτλο του, φανερώνει κυρίως τη θέση της γυναίκας σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα, σε μια κοινωνία που χρονολογείται από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα.

      Έτσι, λοιπόν, το τραγούδι αυτό, ξεκινώντας από τους πρώτους στίχους εκφράζει την υποτίμηση του γυναικείου φύλου στην οικογένεια και την εξουσία του ανδρικού φύλου, αφού αναφέρει χαρακτηριστικά «Μεγάλωσα στην τσέπη του πατέρα μου, δεμένη μ’ αλυσίδα στα κλειδιά του. Με τ’ όνομα, τ’ αμάξι και τα σπίτια του και μ’ όλα τα μεγάλα ονειρά του.» Αυτός ο στίχος δηλώνει την εξουσία που αναλογούσε στον πατέρα, τον άντρα και κυρίαρχο της οικογένειας. Άρα η γυναίκα από μικρή είναι ελεγχόμενη και υποταγμένη στις αποφάσεις του πατέρα, ο οποίος, όπως αναφέρεται, είναι υπεύθυνος ακόμα και για το μέλλον του παιδιού, αφού υπακούει σε κάθε του απόφαση και παίρνει και το όνομα του πατέρα, μια ακόμα ένδειξη της δύναμής του.

    Ακολούθως, η  επόμενη στροφή  απηχεί το βασικό ρόλο της γυναίκας όχι μόνο στην οικογένεια αλλά και στη ζωή: «Μεγάλωσα στης μάνας μου τα δάκρυα, σα σκάλισμα από βέρα από πλατίνα, που έβγαζε και άφηνε στην άκρια, σαν έπλενε τα πιάτα στην κουζίνα».  Στον στίχο αυτόν, λοιπόν, παρατηρούμε πως η μητέρα στη συγκεκριμένη εποχή είναι αυτή  από την οποία όλα περνάνε. Που στεναχωριέται για τα όσα συμβαίνουν στην οικογένεια, κάτι που υπάρχει και σήμερα, αλλά ίσως και για αυτά που συμβαίνουν στην ίδια, εφόσον προείπαμε πως εκείνη την εποχή ήταν η θέση της γυναίκας πιο υποβαθμισμένη από ποτέ. Ακόμη, βλέπουμε πως ο στιχουργός χρησιμοποιεί την φράση «έπλενε τα πιάτα στην κουζίνα», κάτι που δηλώνει ότι εκείνη ήταν απολύτως υπεύθυνη για το νοικοκυριό και τα παιδιά, κι ακόμα αυτή  ήταν η μόνη της η έγνοια  και αιώνια δουλειά, η ζωή της.

    Επιπλέον, η ακόλουθη στροφή που είναι και το ρεφραίν, αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα  την αβουλία των γυναικών: «Τι με ρωτάς, τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις. Θες με κρατάς,  κι αν δε σου κάνω, με επιστρέφεις.» Εδώ παρατηρούμε πως η γυναίκα γίνεται ένα άβουλο ον, διότι δεν δίνονταν να εκφράσει την άποψη της και εξαρτιόταν πάντα από κάποια αρσενικά.  Επίσης, οι τελευταίοι στίχοι δηλώνουν πως η γυναίκα σε όλη της τη ζωή ανήκει σε έναν άντρα και σιγά σιγά γίνεται όπως  και η μητέρα της, μια υποταγμένη γυναίκα: «Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω, μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο. Μεγάλωνα γι’ αυτούς που περιμένανε και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη και μέρα με την μέρα αντί για μένανε, την μάνα μου αντικρύζω στον καθρέφτη».  Αυτοί οι στίχοι δηλώνουν πως η γυναίκα είναι σε όλη της τη ζωή ιδιοκτησία και υποχείριου κάποιου στον οποίο  είναι υποταγμένη, και καταδικασμένη να τον υπηρετεί όπως συνηθιζόταν, Ακόμη, στους στίχους αυτούς αναφέρεται πως η κοπέλα μεγαλώνει γι’ αυτούς που περιμένουν να μεγαλώσει και να την παντρέψουν, και στην συνέχεια για αυτόν τον οποίο θα την παντρέψουν  και χρησιμοποιεί (ο στιχουργός) το επίθετο «ψεύτης», διότι είναι κάποιος που δεν επέλεξε και συνήθως δεν την αγαπά.  Τέλος αναφέρεται ότι σιγά- σιγά, όπως μεγαλώνει η κοπέλα, γίνεται η ίδια της η μάνα, δηλαδή η γυναίκα που είναι υπεύθυνη για το νοικοκυριό  και μόνο,  καταδικασμένη   μια ζωή να ανήκει σε κάποιον, κάτι που και ίδια πιθανώς έβλεπε και απεχθανόταν.

     Τέλος, ο τίτλος του τραγουδιού, «Δεμένη», εκφράζει την όλη κατάσταση που επικρατούσε σε βάρος των γυναικών και τα συναισθήματα που ενέπνεε αυτή. Ο τίτλος, λοιπόν, είναι συμβολικός και εύστοχος, διότι δείχνει την καταπίεση και τον εξαναγκασμό που ασκούταν στις γυναίκες εκείνης της εποχής. Εν κατακλείδι, το τραγούδι αυτό είναι μια αναδρομή στο παρελθόν της κυριαρχία τους ανδρικού φύλου στους περισσότερους τομείς της και της εξαθλίωσης του γυναικείου φύλου.

Τσαμπίκα

«Τα δίδυμα φεγγάρια» 

«Τα δίδυμα φεγγάρια» είναι ένα νοσταλγικό- ερωτικό –μελαγχολικό τραγούδι του Μητροπάνου και της Κανελλίδου.   Το ποιητικό υποκείμενο υποφέρει από ένα ανεκπλήρωτο έρωτα.  Στους πρώτους στίχους διακρίνουμε την επιθυμά του προσώπου αυτού να πληγώσει όπως κι αυτός πληγώθηκε, να νοιώσει μια φορά κι αυτός κερδισμένος, παρόλο που τελικά η αγάπη του θα νικά πάντα.  Ο ψυχικός πόνος και τα γλυκόπικρα συναισθήματα που

Θοδώρα

«Βαλεντίνα»- Γιώργος Μητσάκης

Στο ρεμπέτικο τραγούδι «Βαλεντίνα» τους στίχους και την μουσική έχει γράψει ο Γιώργος Μητσάκης. Αναφέρεται σε μια νεαρή γυναίκα η οποία δεν ανταποκρίνεται στα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας του 1950. Η  Βαλεντίνα δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες της κοινωνίας σχετικά με την συμπεριφορά και  της εμφάνιση της γυναίκας. Ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο φέρεται και μιλάει, το κούρεμά της, το γεγονός πως οδηγεί αυτοκίνητο καθώς και το ότι στη διασκέδαση  στα μπουζούκια είναι  πρώτη στο να χορεύει χασάπικο.  Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά θυμίζουν περισσότερο έναν νεαρό άντρα πάρα μια νέα κοπέλα. Αντίκειται δηλαδή στην συντηρητική εικόνα της γυναίκας της εποχής η οποία έπρεπε να είναι σεμνή, ευγενική και περιορισμένη εντός του οίκου της.  Στην ουσία είναι ένα προφητικό τραγούδι, διότι στο κοντινό μέλλον οι γυναίκες κατακτούν τις ελευθερίες και τη χειραφέτησή τους ως προς την ένδυση και τη συμπεριφορά τους. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τους στίχους αυτού του τραγουδιού τους έχει γράψει ένας ρεμπέτης. Θα περίμενε κανείς από έναν εκπρόσωπο της ανδροκρατίας ,όπως ένα ρεμπέτης, ότι θα χρησιμοποιούσε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Βαλεντίνα, μια γυναίκα που ζει και συμπεριφέρεται ως άντρας. Το αντίθετο όμως. Ο Μητσάκης είναι μπροστά από την εποχή του και εκφράζει το θαυμασμό του για αυτήν την επαναστάτρια. Ακόμα και η μουσική του είναι κομμένη και ραμμένη πάνω σ’ αυτήν την παιχνιδιάρα γυναίκα του αύριο. Στο συγκεκριμένο τραγούδι αντικατοπτρίζεται η διαφορά δυο κόσμων: του κόσμου του χθες που δύει και του κόσμου του αύριο που ανατέλλει, με την μαεστρία ενός δεξιοτέχνη αλλά και ανοιχτόμυαλου ανθρώπου, του Γιώργου Μητσάκη.

Πετρούλα

  «Μιλώ για τα παιδιά μου»- Γιώργος Σκούρτης 

  Το τραγούδι «Μιλώ για τα παιδιά μου» του Γιάννη Μαρκόπουλου είναι βασισμένο σε ιστορίες του Γιώργου Σκούρτη και ερμηνεύεται από την Βίκυ Μοσχολιού.  Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’70 και αναφέρεται στην μετανάστευση και στη στάση της γυναίκας σ’ αυτήν.

    Το τραγούδι αφηγείται την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας,  μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας που μετανάστευσε. Το κύμα της μετανάστευσης  κατευθύνεται κυρίως στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και συμμετείχαν και άντρες και γυναίκες. ΟΙ απαιτήσεις της μαζικής παραγωγής αγαθών δημιούργησαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις  ώστε να αυξηθούν οι ευκαιρίες απασχόλησης για τις γυναίκες. Λόγω των κοντινών σχετικά αποστάσεων που χώριζαν την Ελλάδα από τις χώρες προορισμούς  και μετανάστευσης και λόγω των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, για παράδειγμα τη χορήγηση άδειας, οι μετανάστες είχαν τη δυνατότητα να επισκέπτονται σχετικά συχνά τη χώρα τους.  Και ήταν συνηθισμένο φαινόμενο οι μητέρες να χωρίζονται από τα παιδιά τους και να αναθέτουν στις γιαγιάδες  τους το μεγάλωμά τους. Αυτό το γεγονός είχε αρνητικές επιδράσεις όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους γονείς.  Το τραγούδι αυτό, λοιπόν, αναφέρεται στο δράμα που ζει μια μητέρα, χωρισμένη από τα παιδιά της.  Μέσα στους στίχους εκφράζεται η αγωνία και ο καημός της για τον αποχωρισμό από τα παιδιά της αλλά και  ο φόβος τους για την τύχη τους.

   Στους στίχους παρουσιάζεται και το δράμα μικρών παιδιών που έχουν βιώσει το τραύμα του αποχωρισμού.  Παρ’ όλες τις σκληρές συνθήκες που πρέπει να υποστεί η γυναίκα, τα χρήματα δεν επαρκούν για να γυρίσει για πάντα κοντά στα παιδιά της. Μοναδική της ελπίδα, λοιπόν, είναι ένα λαχείο στο όνομα των παιδιών της που αν κερδίσει θα λύσει οριστικά το πρόβλημά τους και θα ξανασμίξουν. Επίσης, παρατηρούμε ότι αλλάζει ο ρόλος της γυναίκας, κάτι που σηματοδοτεί το πέρασμα στη νέα εποχή.

Μαρία Π.

«Η σκλάβα»

    Στο τραγούδι «Η σκλάβα» η γυναίκα τραγουδάει για το πώς νοιώθει σκλαβωμένη στον άντρα της, το πώς νοιώθει την ανάγκη του και πόσο ανήμπορη αισθάνεται χωρίς το στήριγμα του.  Παρουσιάζεται μέσα από τους στίχους του τραγουδιού το πώς και πόσο έχει δοθεί στον αγαπημένο της και προφανώς άνδρα της. Πιστεύει πως αυτός ήταν η μοίρα της και έχει ουσιαστικά αφιερώσει τη ζωή της σ’ αυτόν και πιστεύει πως αυτός είναι ο μοναδικός της έρωτας και αξίζει και κάθε πόνο και κούραση στη ζωή της. Φαίνεται ότι νοιώθει κενή χωρίς αυτόν  να είναι στη ζωή της  για να παίρνει τις σημαντικές αποφάσεις  και να έχει πρωταρχικό ρόλο σ’ αυτήν. Η θέση της ως γυναίκα μπροστά του φαίνεται κατώτερη όπως επίσης και ότι εξαρτάται από αυτόν.

Βαγγέλης Ξ.

«Γερνάω μαμά»- Λίνα Νικολακοπούλου

     Το τραγούδι αναφέρεται σε μια νεαρή που μεγάλωσε πια και θυμάται  όλα εκείνα τα πράγματα τα οποία έζησε τότε με την μητέρα της .

Σταματία

«Βαλεντίνα» – Γιώργος Μητσάκης

Το συγκεκριμένο τραγούδι μας  δείχνει την εικόνα μιας γυναίκας φεμινίστριας, που προσπαθεί να εξισώσει τα δικαιώματα των γυναικών με εκείνα των αντρών στην τότε εποχή, που υπήρχε μεγάλη κοινωνική ανισότητα μεταξύ των δυο φύλων. Παρουσιάζει μια γυναίκα με κοντά μαλλιά, βαριά φωνή, που συχνάζει στα μπουζούκια και «ρεμιζάρει» όπου θέλει . Επίσης, στο τραγούδι αναφέρει: « έγινε και σωφερίνα κι όπως πας σε λίγα χρόνια θα φορέσεις παντελόνια». Η  Βαλεντίνα με άλλα λόγια προξενεί έκπληξη στην κοινωνία της εποχής.  Είναι το είδος της γυναίκας που δεν είχε εμφανιστεί μέχρι πότε μέχρι τότε στην Ελλάδα, αφού καμιά γυναίκα τότε δεν είχε κοντά μαλλιά , δεν οδηγούσε αμάξι και, πάνω απ’ όλα δεν είχε τα δικαιώματα που είχε ο άντρας, δηλαδή να βγαίνει έξω και να διασκεδάζει.  Ο στίχος «παντού σε συζητάνε» δείχνει την έκπληξη των τότε ανθρώπων για μια γυναίκα εντελώς διαφορετική από τις άλλες, η οποία με τη συμπεριφορά της έχει αποτελέσει θέμα συζήτησης για τα άτομα γύρω της. Ωστόσο, παρά τις φυσιολογικές για την εποχή αντιδράσεις των ανθρώπων, καθώς είναι κάτι πρωτόγνωρο, η Βαλεντίνα γίνεται αγαπητή κυρίως από τους μάγκες της αθηναικής κοινωνίας της εποχής,  κάτι που τελικά θα ενθαρρύνει και θα συμβάλλει στην σημαντική βελτίωση της θέσης της γυναίκας στο κοινωνικό σύνολο.

Κατερίνα

«Ντερμπεντέρισσα»

     Σε αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι η γυναίκα παρουσιάζεται δυναμική, ελκυστική και αποφασιστική.  Φαίνεται από τον πρώτο στίχο: «Τρέξε, μάγκα να ρωτήσεις να σου πουν ποια είμαι εγώ.»

Μετά λέει: «Είμαι εγω γυναίκα φίνα, ντερμπεντέρισσα, που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρησα». Στην πρώτη πρόταση δείχνει αποφασιστικότητα και μετά λέει μεταφορικά ότι τους άντρες τους  παίζει σαν ζάρια. Αυτό δείχνει δυναμισμό και κατά κάποιον τρόπο θάρρος, αν λάβουμε υπόψιν τις συνθήκες ζωής των γυναικών εκείνη την εποχή.

    Όταν λέει «Πώς να γίνω εγώ δική σου» φαίνεται σαν να κοροϊδεύει τις άλλες γυναίκες, οι οποίες λέγανε τέτοια στους άντρες.  Μετά λέει ότι  «πάψε, σου ξηγήθηκα, δεν γουστάρω τις παρόλες». Δηλαδή δεν της αρέσουν τα συνηθισμένα  λόγια που λένε οι γυναίκες στους άντρες  και , όταν λέει «στις ταβέρνες και στα καμπαρέ γεννήθηκα» εννοεί ότι δεν είναι μια γυναίκα που θα κάθεται στο σπίτι σαν όλες τις άλλες, αλλά της αρέσει να γλεντάει.

Μαριλένα  

  «Τα δίδυμα φεγγάρια»- Κώστας Φασουλάς

«Τα δίδυμα φεγγάρια»…. Ένα τραγούδι στο οποίο ο Δημήτρης Μητροπάνος έχει χαρίσει μαγική πνοή με την ερμηνεία του, ωστόσο οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόσεξαν ποτέ καλά τα λόγια και ειδικότερα εκείνα στο  κούπλε.

 Είναι προφανές ότι σε αυτό το ζευγάρι υπάρχει μία φανερή σχέση ανισότητας.  Ο διάλογος μεταξύ του ζευγαριού δείχνει ότι σε πολλές περιπτώσεις ένας άνδρας ενδιαφερόταν μόνο για το δικιά του καλοπέραση , η οποία όμως συνοδευόταν από την πλήρη απογοήτευση της γυναίκας, καθώς εκείνος ήθελε να εκπληρώσει τα καπρίτσια του χωρίς να ενδιαφέρεται για τα θέλω και τα αντέχω της συντρόφου του.

   Επίσης ένα άλλο στοιχείο που παρατηρούμε είναι η καταστροφή μιας σχέσης στην οποία συμβάλει και πάλι η κοινωνία. Στην πραγματικότητα κανένας από τους δύο δεν θέλει να χωρίσουν ( αυτό το καταλαβαίνουμε από αυτά που λένε μαζί στο ρεφρέν), ωστόσο η λάθος δομημένη κοινωνία τους επιβάλει να έχουν αυτές τις σχέσεις μεταξύ τους . Από τη μία δηλαδή  ο ένας μόνο να απαιτεί και ο άλλος μόνο να προσφέρει. Μέχρι που κάποια στιγμή και οι σκλάβοι επαναστάτησαν .

Δήμητρα   

«Πριγκηπέσσα»-  Σωκράτης Μάλαμας

Η «Πριγκηπέσσα» είναι ένα τραγούδι με στοίχους και μουσική του Σωκράτη Μάλαμα. Διαχρονικό θα έλεγε κανείς!

   Ο ρόλος της γυναίκας στην «Πριγκηπέσσα», είναι πρωταγωνιστικός. Ο Σωκράτης Μάλαμας αποφεύγει να μιλήσει για την ιστορία των τραγουδιών του πιστεύοντας πως ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να φαντάζεται τους στίχους με τον δικό του τρόπο χωρίς να επηρεάζεται από την πραγματική εκδοχή του κομματιού. Έτσι λοιπόν και εγώ θα αναλύσω το συγκεκριμένο τραγούδι με βάση το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ τους στίχους και μη στηριζόμενη πουθενά!

Στην πρώτη στροφή: Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω

                                   έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ

                                 Μα είναι δώρο άδωρο ν” αλλάξεις χαρακτήρα

                                 τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό

Αναφέρεται σε έναν άνδρα ο οποίος όσο περνούν τα χρόνια έχει στο μυαλό τους πως πρέπει να συμμορφωθεί αλλά αυτήν του την σκέψη δεν την υλοποιεί. Αντιλαμβάνεται σταδιακά πως δεν θα ωφεληθεί ιδιαίτερα εάν αλλάξει και πως είτε είναι σωστός είτε όχι δεν θα έχει την ίδια ανταπόδοση.

 Στο ρεφρέν: Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου

                       μέσα σ” αυτό το σπίτι πριγκηπέσσα μου

                       το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας

                       απίστευτος ο κόσμος  κι ο χαρακτήρας μας

Επικαλείται καιρικά φαινόμενα και συγκεκριμένα μία μέρα με αέρα και κακοκαιρία. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να δείξει πως ο καιρός και αυτό που νιώθει είναι άκρα αντίθετα. Μέσα του χάρη στην πριγκηπέσσα νιώθει ζεστασιά και φαντάζεται τον εαυτό του μαζί της και γύρω τους να χορεύουν το δικό της φως και το δικό του.” Απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας’’ ίσως να αναφέρεται στον κόσμο που φαντάζεται και το πόσο διαφορετικός είναι από τον πραγματικό. Ίσως όμως να αναφέρεται στον πραγματικό κόσμο ο οποίος είναι τόσο σκληρός και δύσβατος, και πόσο ποιο εύκολο θα ήταν να ζούσε στην φαντασίωσή του.

Δεύτερη και τελευταία στροφή: Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ

                                                           λάθη στραβά και πάθη μ” έβγαλαν σωστό

                                                           Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά

                                                           πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου

    Αναφέρεται σε ένα σημείο που έφτασε κάνοντας λάθη, και περνώντας από δυσκολίες δικαιώνοντας όμως τον εαυτό του με τις πράξεις του για τα πιστεύω του. Ακολουθεί μία μεταφορά η οποία παραπέμπει τον ακροατή να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο ΄΄πιάνει΄΄ τον εαυτό του. Περπατάει ξημερώματα στον δρόμο σκεπτόμενος την πριγκηπέσσα  και τον κόσμο… κατόπιν βυθιζόμενος σε αυτές του τις σκέψεις χάνει το μυαλό του…!

Η Πριγκηπέσσα καθώς φαίνεται είναι μία προσωπικότητα η οποία έχει κάνει έναν άνδρα να πονέσει, πιθανότατα αφήνοντας τον ή με την συμπεριφορά της. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως είναι δυναμική, ελκυστική, όμορφη και κεντρίζει το ενδιαφέρον ενός άνδρα.  Ένα τραγούδι το οποίο δείχνει την δύναμη της γυναίκας και την σημαντικότητά της στην ζωή κάποιου.

Ελεάννα Κωνστ.

Τα Δίδυμα φεγγάρια» – Κώστας Φασουλάς

    Στο δίσκο δίσκο της Αλέκας Κανελλίδου «Δίδυμα Φεγγάρια»  που κυκλοφόρησε το 1993 περιλαμβάνεται το ομώνυμο ντουέτο της με το Δημήτρη Μητροπάνο. Τη μουσική του τραγουδιού έγραψε ο Μάριος Τόκας και τους στίχους του ο Κώστας Φασουλάς.

    Τα «Δίδυμα Φεγγάρια» είναι ένα ντουέτο, όπου αρχίζει ο Δημήτρης Μητροπάνος να τραγουδάει, και ύστερα του απαντάει με τη σειρά της η Αλέκα Κανελλίδου. Στην πρώτη στροφή, ο Μητροπάνος θέλοντας να νιώσει ότι αυτός είναι ο νικητής στη σχέση τους και την έχει κερδίσει, προσπαθεί να εκδικηθεί πληγώνοντας  την. Ο ίδιος θα ήθελε να μην μπορεί να της δώσει αυτά που του ζητάει και εκείνος της τα έχει στερήσει. Η Κανελλίδου του απαντάει, ξέροντας ότι δεν πρόκειται να την πληγώσει, καθώς γνωρίζει πολύ καλά τον ίδιο και ότι τα λόγια του δεν αληθεύουν. Στην τρίτη σστροφή, τραγουδάνε και οι δύο μαζί. Σκέφτονται πως θα ξεπεράσει ο ένας τον άλλο, να έχει ο καθένας τη ζωή του, αφού ταιριάζουν και έχουν τον ίδιο πόνο. Στη συνέχεια, αρχίζει πάλι ο Μητροπάνος με τον ίδιο τρόπο όπως στην πρώτη στροφή, αλλά λέγοντας ότι θέλει να την κάνει να τον κυνηγάει και εκείνος να είναι αδιάφορος. Η Κανελλίδου επισημαίνει ότι τον ξέρει πολύ καλά και με ένα της φιλί μπορεί να τον κάνει να σκεφτεί διαφορετικά και έτσι θα υποφέρει θέλοντας την πιο πολύ. Η τελευταία στροφή είναι ίδια με την τρίτη.

   Στο τραγούδι αυτό, παρουσιάζεται μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στο αντρικό και το γυναικείο φύλο και όλο αυτό για μια σχέση αγάπης. Ο άντρας παρουσιάζεται σκληρός, εκδικητικός και ότι έχει το πάνω χέρι σε μια τέτοια κατάσταση. Προσπαθεί να μην δείξει ότι υποκύπτει σε μια γυναίκα, μόνο και μόνο επειδή έχει αισθήματα γι΄α υτήν. Η γυναίκα πάλι, δεν παρουσιάζεται σαν αδύναμο πρόσωπο, αλλά δείχνει να έχει δυναμισμό και ότι μπορεί να αντιδράσει σε όλη αυτήν την κατάσταση, δίχως φόβους. Δεν επηρεάζεται από καμία απειλή του αντρικού φύλου και ουσιαστικά είναι εκείνη που έχει το πάνω χέρι, αφού αντιστέκεται.

   Τέλος, αν και υπάρχει αυτή η διχόνοια μεταξύ τους, δεν επηρεάζει αρκετά τον έρωτα τους. Η μοίρα τους τούς προορίζει για να είναι μαζί, καθώς έχουν τόσα αισθήματα και κοινά μεταξύ τους, όπως αναδεικνύεται και μέσα από τους στίχους του τραγουδιού:

«Τώρα που μοιάζουμε με ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό».

Μανώλης

«Μια μέρα μιας Μαίρης»- Λουκιανός Κηλαηδόνης

   Είναι ένα πολύ ξεχωριστό τραγούδι μιας γυναίκας που μέσα από αυτό εκφράζονται τα παράπονά και οι  δυσκολίες μιας εργαζόμενης μητέρας, της Μαίρης  η οποία από το πρωί που θα ξυπνήσει κάνει τις δουλείες και τις υποχρεώσεις της οι οποίες σαν γυναίκα που είναι έχουν πέσει όλες πάνω της. Κάθε πρωί ετοιμάζει τα παιδιά για το σχολείο και παράλληλα  τον άντρα της για την δουλειά. Καθαρίζει και συγυρίζει το σπίτι, αφού πρώτα έχει πάει να ψωνίσει τα απαραίτητα για το μεσημεριανό φαΐ, και στη συνέχεια πηγαίνει στη δουλεία της. Εκεί, κάτω από την πίεση του αφεντικού της, έχει να κάνει πάρα πολλές δουλείες, εσωτερικές αλλά και εξωτερικές. Όταν σχολάσει, πεινασμένη και πολύ κουρασμένη, πηγαίνει σπίτι να ετοιμάσει το φαΐ και το τραπέζι και, αφού φάνε, να το μαζέψει και να πλύνει τα πιάτα. Μετά διαβάζει τα παιδιά της, τα πηγαίνει στο φροντιστήριο και όταν τελειώσουν  τα γυρίζει σπίτι, τα ετοιμάζει για ύπνο και αρχίζει να σιδερώνει και να πλένει ρούχα.

    Βλέπουμε λοιπόν ότι στην  σημερινή εποχή η γυναίκα καμιά φορά γίνεται ουσιαστικά μία δούλα υπεύθυνη για την διατήρηση του σπιτιού και την φροντίδα των παιδιών της. Τρέχοντας σαν την τρελή από το πρωί μέχρι το βράδυ προσπαθώντας να επιτελέσει τις υποχρεώσεις της, παραμελεί τον εαυτό της αφού δεν έχει χρόνο για αυτόν. Από την άλλη μεριά ο άντρας την αφού γυρίσει από την δουλειά, τρώει και πηγαίνει για τον μεσημεριανό του ύπνο. Όταν ξυπνήσει κάθεται στην τηλεόραση μέχρι να κουραστεί και να ξαναπάει για ύπνο. Ήταν μία λάθος θεωρία που δεν επικρατεί πιστεύω στις περισσότερες τουλάχιστον σημερινές οικογένειες , ότι η γυναίκα πρέπει να τα κάνει όλα και ο άντρας να δίνει διαταγές και να παίρνει αποφάσεις .

Ελεάννα Κατ.

«Τα κορίτσια που πηγαίνουν» Διονύσης Σαββόπουλος

   Ο στιχουργός του τραγουδιού αυτού περιγράφει πιθανά στιγμιότυπα από τη ζωή κάθε κοριτσιού. Δίνει έμφαση επίσης, στην μητρική αγάπη, καθώς εκφράζεται η ανησυχία των μανάδων για το μέλλον των κοριτσιών . Κάνει αναφορά επιπλέον στον γάμο των κοριτσιών με τους γονείς και τα πεθερικά τους οι οποίοι συγκινούνται. Αλλά μας περιγράφει τις κοπέλες ως «χαμένες», πράγμα που μάλλον σημαίνει ότι μπορεί οι γαμπροί να είχαν επιλογή ή οι γονείς, αλλά τελικά ίσως τα κορίτσια να μην έχουν πάρει κάπως μέρος στην επιλογή.

Ραφαήλ

«Κουτσομπόλα»

   Σ’ αυτό το τραγούδι η γυναίκα παρουσιάζεται γελοιογραφικά  ως κουτσομπόλα, θέλει να ξέρει τα πάντα, τι γίνεται, τι κάνει ο καθένας και κακολογεί τον καθένα.  Τα πάντα της φταίνε επίσης και ανακατεύεται στις ζωές των άλλων . Επίσης η γυναίκα στο τραγούδι αυτό δεν παραδέχεται, ότι είναι κουτσομπόλα, και δικαιολογεί τον εαυτό της λέγοντας ότι δεν το κάνει για κακό αλλά απλά και μόνο γιατί έχει περιέργεια.

Νίκος

«Συνταγές μαγειρικής»

    Οι στίχοι του τραγουδιού αναφέρονται σε μια γυναίκα που της αρέσει να καταπιάνεται με την μαγειρική.  Γιατί είναι μια γυναίκα χωρίς ταίρι, που πορεύεται μόνη στην ζωή και τα αλμυρά της δάκρυα τρέχουν στο φαγητό. Έτσι το φαγητό παίρνει γεύση-ουσία από τα δάκρυά της.  Η γυναίκα αποζητά μάταια τη συντροφιά ενός άντρα, αλλά παρόλα αυτά πάντα ελπίζει. Ποθεί να νοιώσει ένα χάδι στα μαλλιά, να αλλάξει ένα λόγο, μιαν ευχή.  Έχει ανάγκη από παρέα και συντροφικότητα. Αυτές οι σκέψεις ανακατεύονται με τα μπαχαρικά, το λάδι το σκόρδο και ό,τι βάζει μέσα στις διάφορες συνταγές.  Τελικά όσο κι αν ελπίζει η γυναίκα, το πάθος μένει ανολοκλήρωτο, αφού μια νύχτα παίρνει φωτιά το μαγεριό της και βρίσκει το θάνατο μόνη.  Ο χαμός της όμως μοιάζει με γιορτή κι είναι σαν να φεύγει ως νυφούλα.  Οι σπίθες μοιάζουν με κρίνα του γάμου. Όμως κανείς πια δεν την θυμάται.  Συνοψίζοντας το κομμάτι αναφέρεται στην μοναξιά της γυναίκας και στον ανεκπλήρωτο πόθο της για αγάπη και συντροφικότητα.

Βαγγέλης Π.

«Σερενάτα» – Μαριανίνα Κριεζή  

   Η μουσική και οι στίχοι του τραγουδιού «Σερενάτα» είναι αντιστοίχως του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή.   Στο τραγούδι αυτό η αγάπη μιας γυναίκας προβάλλεται σε μια γάτα. Δεν λέει ξεκάθαρα στον άντρα της ότι ακόμα και αν  έχουν περάσει τρία χρόνια από το χωρισμό,  τον αγαπάει ακόμα.  Στο τραγούδι αυτό αναφέρεται ότι  η γυναίκα αυτή  έδωσε όλη την αγάπη της, όλη τη ψυχή της στον άντρα της. Τονίζει ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωή της  δεν θα ξαναγαπήσει έτσι άλλον άντρα έτσι και πως πάντα θα είναι κάτι ξεχωριστό για τη ζωή της.  Διαβάζοντας του στίχους, καταλαβαίνουμε ότι προφανώς  έχει στεναχωρηθεί πολύ από τον χωρισμό, της έχει στοιχίσει  πολύ και δεν είναι διατεθειμένη  να τον ξεχάσει όσα χρόνια κι αν περάσουν.  Από τον πρώτο κιόλας στίχο του τραγουδιού καταλαβαίνουμε ότι προσπαθεί να μείνει ψύχραιμη και να δει τα γεγονότα πιο χαλαρά, θέλει να δείξε ότι μπορεί να διαχειριστεί την απώλεια του συζύγου της και ότι πλέον είναι διατεθειμένη να τον ξεπεράσει. Όμως συνεχίζοντας την ανάγνωση η πρωταγωνίστρια φαίνεται  αδύναμη να ξεπεράσει τον χωρισμό αυτόν.  Οι τελευταίοι ωστόσο στίχοι δηλώνουν  ότι τελικά τον έχει ξεπεράσει και είναι έτοιμη για ένα νέο ξεκίνημα. Προτρέπει τον πρώην σύζυγό της να κάνει και αυτός το ίδιο, αλλά ποτέ να μην ξεχάσει την ίδια, αλλά και τη γάτα της, τη Σερενάτα. Ας μιλήσουμε τώρα για τη Σερενάτα,  ένα « παιδί » χωρισμένων γονιών. Έζησε τα παιδικά της χρόνια μέσα σε ένα σπίτι με αγάπη και αφοσίωση.  Οι «γονείς» της όπως φαίνεται, την λάτρευαν και ήταν αφοσιωμένοι στην «ανατροφή» της.  Μπορούμε να καταλάβουμε  ότι ο Παναγιώτης, ο «πατέρας » της, της είχε μεγάλη αδυναμία καθώς  την τάιζε μεζέδες και φρόντιζε . Όμως όλα αυτά τελείωσαν κάποια στιγμή, αφού οι δρόμοι της οικογένειας χώρισαν… Και το τραγούδι αυτό  έρχεται για να μας πει πως είναι μαύρα τα μαντάτα  για την Σερενάτα, αφού μετά από χρόνια έφυγε από το σπίτι.  Τέλος, μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα λυπημένο τραγούδι, αφού μιλάει για τις άσχημες συνέπειες του χωρισμού, που ωστόσο, εκφράζονται με ένα πολύ ευχάριστο τρόπο, καθώς και με την ελαφριά ειρωνεία που πολύ συχνά έχουν οι στίχοι της  Μαριανίνας Κριεζή.

Αναστασία

   «Σερενάτα» – Μαριανίνα Κριεζή  

  Το τραγούδι μιλάει για ένα ζευγάρι που είχε μια γάτα. Και οι δυο τους την αγαπούν εξίσου. Αυτοί όμως χωρίζουν και η γάτα, η Σερενάτα,  μένει εν τέλει με την κοπέλα.  Αυτή, καθώς φαίνεται, από τους στίχους αναπολεί το χαμένο της σύντροφο. Παρ’ όλα αυτά, δεν θέλε να τον ξαναδεί αφού η κατάσταση μεταξύ τους δεν πήγε και πολύ καλά.  Φαίνεται πως το μόνο που δένει τους πρώην συντρόφους πια είναι η γάτα τους. Αυτό το τραγούδι είναι ουσιαστικά τα λόγια της κοπέλας, η οποία ενημερώνει τον πρώην της, τον Παναγιώτη, πως η γάτα τους γέννησε τρία μικρά γατάκια και του υπενθυμίζει μέσα από τους στίχους πόσο αγαπούσε κι αυτός τη Σερενάτα.  Αυτή  όμως , αφού γέννησε, το ‘σκασε από το σπίτι για να πάει στον Παναγιώτη. Η κοπέλα αναρωτιέται αν είναι καλά και προσπαθεί να κινητοποιήσει τον Παναγιώτη, του οποίου το όνομα έδωσε σε ένα από τα γατάκια, γιατί έχασαν τη γάτα τους. Επιπροσθέτως, στην αρχή του τραγουδιού, αναφέρεται στου «όρους» του χωρισμού τους.  Εκείνη θα έπαιρνε τη μπιγκόνια κι εκείνος το ψυγείο. Τώρα, στο τέλος του τραγουδιού λέει πως τέλειωσε τ’ αστείο. Εκείνη αγόρασε καινούριο ψυγείο και τον συμβουλεύει να αγοράσει κι αυτός καινούρια πιάτα αλλά και να πάρει άλλη  γάτα. Του υπενθυμίζει όμως να θυμάται που και πού τη Σερενάτα.  Από την πορεία και την εξέλιξη του κομματιού αντιλαμβανόμαστε πως οι στίχοι του δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι συλλογισμοί της κοπέλας. Εκείνη δεν έχει ξεπεράσει τον Παναγιώτη ακόμα αλλά αυτό οφειλόταν ότι είχε ακόμα τη γάτα τους η οποία της τον θύμιζε αλλά και την συνέδεε κατά κάποιον τρόπο μαζί του. Όταν η Σερενάτα χάθηκε, η κοπέλα συνειδητοποίησε  πως όντως είχαν τελειώσει όλα με τον Παναγιώτη και τον συμβουλεύει να προχωρήσει στη ζωή του , ξεκινώντας με την απόκτηση μιας άλλης γάτας.  Όλο το τραγούδι, πιστεύω, ότι  πιστεύω ότι έχει ένα αίσθημα μελαγχολίας αλλά και ειρωνείας (σε μικρό βαθμό) , αφού το αν η κοπέλα ξεπέρασε ή όχι τον Παναγιώτη εμφανιζόταν να βασίζεται απόλυτα σε μια γάτα και μέχρι να αλλάξει το τραγούδι αυτή έχει αλλάξει ριζικά  γνώμη για το θέμα.  Τέλος, φαίνεται η κοπέλα αυτή να είναι πληγωμένη και με την πρόφαση της γάτας προσπαθεί να δει λίγο  πιο  θετικά τα γεγονότα και να τα μεταβιβάσει στον Παναγιώτη πιο εύθυμα, ώστε αυτός να μην καταλάβει την πραγματική της  ψυχολογική κατάσταση.

Διαμαντής

«Τα κορίτσια που πηγαίνουν»- Διονύσης Σαββόπουλος

   To τραγούδι που ανέλυσα είναι «Τα κορίτσια» του Διονύση Σαββόπουλου. Σε αυτό το τραγούδι η γυναίκα ή και τα κορίτσια εμφανίζονται ως «βιαστικά» να γίνουν σύζυγοι  και ντροπιασμένα από το φύλο τους. Η γυναίκα μερικές φορές  φαίνεται βιαστική στο να αποκατασταθεί και τις περισσότερες φορές ντρέπεται για ασήμαντα πράγματα όπως για παράδειγμα την εμφάνιση της. Στο συγκεκριμένο τραγούδι, μιλάει για τα κορίτσια τα οποία  δεκατεσσάρων χρονών περπατάνε δυο δυο. Και  κοιτάζονται κάθε μέρα στον καθρέφτη πριν κοιμηθούνε και βλέπουνε πως μεγαλώνουν  με ένα πόνο στην καρδιά γιατί προσμένουν και αγωνιούν για το μέλλον. Σε αυτό το κομμάτι του τραγουδιού ίσως καταλαβαίνουμε ότι οι γυναίκες όσο μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται γίνονται και πιο ευαίσθητες σε  θέματα  οικογενειακής αποκατάστασης ή και ανησυχούν  αν  δεν γνωρίζουν κάποιο κατάλληλο άτομο να παντρευτούν. Και μετά όταν παντρεύονται όλοι τις ξεχνάνε.

Μιχάλης

    «Εκείνη» – Φοίβος Δεληβοριάς

    Στους στίχους αυτού του τραγουδιού  η γυναίκα έχει διαφορετικούς ρόλους . Στην αρχή αναφέρεται ο πιο σημαντικός, αυτός της μητέρας.  Η οποία σε γέννησε, και σε φρόντισε, και σε μεγάλωσε για να γίνεις καλός άνθρωπος.  Στη συνέχεια μιλάει για την γυναίκα ως σύντροφο με τν οποία μπορεί κάποιος να κάνει οικογένεια και ια8 να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ευτυχισμένος δίπλα σε εκείνη κα τα παιδιά του.  Τέλος δείχνει την γυναίκα σαν αδυναμία που σου δίνει χαρές και λύπες , σαν την αγαπημένη σου  κόρη  στην οποία έχεις μεγάλη αδυναμία και της κάνεις όλα τα χατίρια, αν και κάποιες  φορές δεν βγαίνει σε καλό.  Όμως κάποια στιγμή θα έχεις πρόβλημα γιατί εκείνη μεγαλώνει, ενώ εσύ θα ήθελες να είναι το αγαπημένο σου κοριτσάκι. Όλοι αυτοί οι ρόλοι της γυναίκας  τους οποίους μπορεί να πάρει στη ζωή κάποιου είναι σημαντικοί.

Ηλίας

  «Σερσέ λα φαμ»

  Η γυναίκα εκείνη την εποχή ήταν σκλαβωμένη. Ήταν κλεισμένη στο σπίτι, έκανε τις δουλειές του σπιτιού και ο άντρας έκανε ότι ήθελε. Ξενυχτούσε και είχε το πάνω χέρι στη σχέση.  Επίσης είχαν άλλες απόψεις για τις γυναίκες και συχνά γούσταραν να κάνουν μια ζωή αλητεία. Ακόμη  οι γυναίκες έκαναν ότι τους έλεγαν οι άντρες τους. Ακόμη κι αν τους έλεγαν να πάνε στα μπουζούκια. Τα άντεχαν όλα.  Όμως μερικές φορές μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες τα άλλαζαν όλα. Και τότε «Σερσέ λα φαμ »

Σχολιάστε

Top