Πήγε και κάθισε στο παγκάκι που συνήθιζε να κάθεται  στο γειτονικό πάρκο. Άνοιξε για άλλη μια φορά την προχθεσινή  του εφημερίδα. Διάβασε ακόμη πιο προσεκτικά από την προηγούμενη ημέρα: « ΧΩΡΙΣΜΟΣ- ΒΟΜΒΑ ΣΤΟΧΟΛΥΓΟΥΝΤ», «ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ Ο ΤΑΔΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΔΕ», «ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ ΣΟΟΥ». Διασημότητες, διασημότητες στις πρώτες σελίδες…….. Ξεκινά με τον Παπαδάκη και τελειώνει στον Μπραντ Πήτ. Τίποτε ενδιαφέρον.

Στις μετέπειτα σελίδες μιλάει για την οικονομική κρίση, για αυτοκτονίες παιδιών-συνήθως για άγνωστο λόγο- ποσοστά παιδιών που πίνουν, καπνίζουν, βρίζουν στην κάθε τους πρόταση. Ποσοστά ανέργων, νέων που κλείνονται στα σπίτια τους με τη μαμά και τον μπαμπά, γιατί δεν έχουν δουλειά. Νέοι φόροι , νέα μέτρα. Κάθε μέρα και πιο πολλοί άστεγοι. Η κατάσταση της χώρας όλο και χειροτερεύει…

Στις τελευταίες σελίδες ξανά διασημότητες, αθλητικά… Απελπισμένες γυναίκες και άντρες που έχουν κόμπλεξ με τον εαυτό τους :  παραπάνω κιλά, πιο ψηλές, πιο κοντές……. Πλούσιες οικογένειες που ψάχνουν μεγαλύτερο σπίτι, γιατί χρειάζονται μεγαλύτερο παλάτι για να μεγαλώσουν το καλομαθημένο παιδί τους  με πολλά και ασήμαντα πράγματα, χωρίς να στερηθεί τίποτε από την παιδική του ηλικία.

Κοιτάει γύρω του… Βλέπει αγνώστους αγχωμένους, πανικοβλημένους να τρέχουν με βιασύνη χωρίς να ξέρουν που και γιατί πάνε. Κρατούν δυο σακούλες ρούχα, παπούτσια, φαγητά στο κάθε χέρι. Κι όμως, παντού  κατσουφιασμένα και αγχωμένα πρόσωπα συναντά. Γυρνάει αλλού το κεφάλι του. Παρόμοιες φάτσες βλέπει να πάνε στη δουλειά τους, στα σπίτια τους. Συλλογιέται λίγο. Έπειτα, κλείνει την προχθεσινή  εφημερίδα, ξανακοιτάει τα θλιβερά πρόσωπά τους, χαμογελάει για να κάνει τη διαφορά. Βγαίνει έξω από το πάρκο, κάνει μερικά βήματα και βρίσκει ένα άλλο παγκάκι. Ξανανοίγει την εφημερίδα του, την κοιτάει επίμονα και στο τέλος χαμογελάει. Ρίχνει μια ματιά, απλώνει την εφημερίδα στο παγκάκι. Πηγαίνει λίγο πιο πέρα, ψάχνει στα σκουπίδια ,βρίσκει μια μισοφαγωμένη τυρόπιτα  και την τρώει, βρίσκει μια χαρτόκουτα , την κόβει σε λεπτές λωρίδες για να φτιάξει μαξιλάρι, γυρνάει στο παγκάκι και ξαπλώνει στο κρεβάτι του. Παπούτσια δεν έχει για να βγάλει, ούτε ρούχα για να αλλάξει. Τα ίδια ξεθωριασμένα, τρύπια, βρώμικα ρούχα κάθε μέρα. Κι όμως, κάθε μέρα πριν κοιμηθεί λέει «σ’ ευχαριστώ Θεέ μου» και κάνει τον σταυρό του. Πάντα χαμογελαστός κοιμάται για να ξυπνήσει. Ψάχνει καινούρια δουλειά, ανθρώπους να του δώσουν στέγη και φαγητό και ίσως βρει και κάποια ψιλά για να αγοράσει μια καινούρια εφημερίδα.

Και καθώς αυτός ο άνθρωπος ζει καθημερινά έτσι χωρίς σπίτι, ρούχα, φαγητό, κρεβάτι. Έχει ακόμη την ελπίδα και υπομένει αυτήν την κατάσταση. Δεν αυτοκτονεί, όπως οι άνθρωποι στις εφημερίδες, αλλά το αντίθετο. Ευχαριστεί τον θεό που του δίνει κουράγιο ,δύναμη και θέληση. Μα πάνω απ’ όλα γιατί έχει ζωή.!!Γιατί ζει..Πάντα χαμογελαστός!  Και κάποιοι άλλοι γκρινιάζουν για τη ζωή τους!!

Μα για ξαναπείτε μου, πόσο δύσκολη είναι η ζωή σας; Αυτός ο  άνθρωπος πέρα απ’ ότι ζει έτσι…. είναι και μόνος!

ΜΟΡΦΟΥΛΑ ΣΚΟΚΟΤΑ