Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…
Οι στίχοι περιλαμβάνονται στον ψαλμό Β’ της ενότητας «Τα Πάθη», της συλλογής Το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη. Πρόκειται για έναν ύμνο στην ελληνική γλώσσα, που εκτείνεται σε είκοσι εννέα στίχους, μετουσιώνει την ποικιλία της και φανερώνει τον πλούτο της, διότι μέσω των λέξεων που διαθέτει, κάνει αισθητή την ύπαρξή της και αποκαλύπτει τη ζωντάνια της. Η γλώσσα σηκώνει το βάρος της ιστορίας και της αξίας της – «ελληνική».
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μοναδικότητάς της έγκειται στο ότι η σχέση ανάμεσα στο σημαίνον (τον ήχο μιας λέξης) και το σημαινόμενο (τη σημασία της) είναι αιτιατή και όχι συμβατή. Η ελληνική γλώσσα, κέρδισε τον τίτλο της μητέρας των γλωσσών αφού διακατέχεται από την ικανότητα του «δανείζειν» και δεν έχει την ανάγκη του «δανείζεσθαι.. Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.
“The Greeks must have a word for it”, λένε οι Βρετανοί όταν χρειάζεται να αποδώσουν μία νέα σημασία και δε βρίσκουν αντίστοιχη λέξη στη γλώσσα τους. Επιστήμες όπως Ιατρική, Φαρμακευτική, Φυσική, Αστρονομία, Μαθηματικά, Φιλοσοφία θεμελιώνονται στην αρχαία Ελλάδα και συνδέονται άρρηκτα σήμερα με την ελληνική ορολογία. Ωστόσο, όπως ένας ζωντανός οργανισμός, έχει την τάση να εξελίσσεται, να προσαρμόζεται στις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προκλήσεις και να αντικατοπτρίζει τη διαφορετικότητα κάθε εποχής. Αυτό την κάνει ακόμα πιο ξεχωριστή!
