Ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών μισούν τα αρχαία. Επικρατεί η άποψη ότι είναι ένα από τα «χειρότερα» μαθήματα, διότι είναι αρκετά απαιτητικό, περίπλοκο και σύνθετο μάθημα και θεωρείται σχεδόν από το σύνολο των μαθητών αχρείαστο, περιττό και σκέτο χάσιμο χρόνου. Δεν είναι έτσι όμως!
Καλές είναι οι θεωρίες όμως με ποιο λογικό επιχείρημα θα πείσουμε τα παιδιά να κλίνουν το ρήμα “λύω” και να λένε το νόημα μιας μεταφρασμένης ραψωδίας; Ότι έτσι κάποτε θα βγάλουν λεφτά; Αποκλείεται. Τέτοια οι μαθητές του Γυμνασίου δεν τα χάβουν. Ότι όποιος μάθει Αρχαία γίνεται καλός χριστιανός; Ναι. Ίσως, αρκεί να αποφεύγει τον Αριστοφάνη. Ότι με τα Αρχαία γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι; Αν ίσχυε αυτό, τότε οι καθηγητές Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας θα έπρεπε να είναι οι καλύτεροι άνθρωποι.
Τη μόνη «λογική» απάντηση γιατί μαθαίνουμε Αρχαία, την έχουν δώσει οι μεγάλοι συγγραφείς. Έλληνες και ξένοι. Όχι οι φιλόλογοι. Ούτε οι παιδαγωγοί. Ούτε το υπουργείο Παιδείας. Αλλά αυτή η «λογική» απάντηση, επειδή ακριβώς προέρχεται από τον χώρο της τέχνης, δεν φαίνεται να μας ικανοποιεί πρακτικά. Αντιθέτως δείχνει το περιττό, το πολυτελές, το μη αναγκαίον. Αυτό όμως που τελικά αποδεικνύεται αναγκαίον. H τέχνη είναι «περιττή», αλλά τόσο αναγκαία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι «περιττοί», αλλά παρά ταύτα τους πληρώσαμε και με το παραπάνω. Γιατί; Διότι ο πολιτισμός γενικότερα μοιάζει περιττός, αλλά προφανώς δεν είναι.
Η αρχαία ελληνική λογοτεχνία, κάθε λογοτεχνία, είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Εδώ σε εμάς επιβάλλουν (τουλάχιστον σε όσους το επιθυμούν) και τη γλωσσική διδασκαλία των Αρχαίων. Μαθαίνουν λοιπόν Αρχαία τα γυμνασιόπαιδα, επειδή έτσι έχουν την πολυτέλεια να γίνουν μέτοχοι μιας άλλης τάξεως γλωσσικής και λογοτεχνικής γνώσης. Επίσης η εκμάθηση και μελέτη της αρχαίας ελληνικηή γλώσσας συμβάλλει στην πνευματική ανάπτυξη των παιδιών και είναι πολύ καλή άσκηση για το μυαλό. Ολα αυτά που πρέπει να θυμάσαι έστω για να γράψεις μια πρόταση, η σύνταξη, ο τονισμός, η ορθογραφία και να τα συνδυάσεις το κάνουν από μόνο του πάρα πολύ δύσκολο σαν να λύνεις έναν γρίφο, γι” αυτό φαίνεται και ακατανόητο στους περισσότερους που δεν έχουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις. Ποιες είναι όμως οι συγκεκριμένες ωφέλειες;
●Ενίσχυση της Κριτικής Σκέψης: Η μελέτη των αρχαίων ελληνικών κειμένων απαιτεί αναλυτική και συνθετική σκέψη, βελτιώνοντας έτσι τις κριτικές ικανότητες του ατόμου.
●Ετυμολογία και Γλωσσολογία: Πολλές σύγχρονες λέξεις, τόσο στα ελληνικά όσο και σε άλλες γλώσσες, έχουν τις ρίζες τους στα αρχαία ελληνικά. Μαθαίνοντας τη γλώσσα, μπορείτε να κατανοήσετε καλύτερα την προέλευση και την εξέλιξη των λέξεων.
●Ανάπτυξη Λογικής και Πειθαρχίας: Η εκμάθηση της δομής μιας σύνθετης γλώσσας ,όπως τα αρχαία ελληνικά, απαιτεί πειθαρχία και οργανωτική σκέψη, δεξιότητες που μπορούν να εφαρμοστούν σε πολλούς τομείς της ζωής.
● Εξάπτει την φαντασία, την έμπνευση και τη δημιουργικότητά μας, που πολλοί το θεωρούν μια περιττή πολυτέλεια. Αλλά όσοι υποστηρίζουν αυτή την πολυτέλεια γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια πολύ δαπανηρή χρονοβόρα ηθική επένδυση, χωρίς αναμενόμενα υλικά κέρδη. Μπορεί να έρθουν και αυτά, αλλά το ζητούμενο για την ώρα είναι η χρηματοδότηση της φαντασίας και της δημιουργίας. Για τον ίδιο λόγο υπάρχουν και τα μουσεία, η μουσική, η ζωγραφική, η λογοτεχνία.
Όμως, αν δεν δούμε τη διδασκαλία των Αρχαίων ως ύψιστο «εθνικό πολιτισμό», τότε να σταματήσουμε να παραπονούμαστε, να ταλαιπωρούμε και να ταλαιπωρούμαστε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διαφυλάξουμε και να προβάλουμε αυτόν τον τόσο σπουδαίο «εθνικό πολιτισμό» και να τον συντηρήσουμε γενναίως. Οικονομικά και ψυχικά . Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε όλο τον κόσμο σε πολλά μεγάλα πανεπιστήμια αλλά και σχολεία δημόσια και ιδιωτικά διδάσκονται τα αρχαία. Έτσι εμείς που είμαστε Έλληνες έχουμε έναν λόγο παραπάνω να τα διδαχτούμε γιατί είναι κομμάτι της κληρονομιάς μας και της ιστορίας της χώρας μας μέσα στους αιώνες.
Μήπως τώρα ξανασκέφτηκες αν τα αρχαία είναι ,πραγματικά , απολύτως άχρηστο μάθημα;
Μήπως κατάφερα να σε πείσω;
Ε.Κακαβιά
