Η Τζένη και η Θεοδώρα, μαθήτριες της Β τάξης του σχολείου μας, πήραν συνέντευξη από τους υποδιεθυντές κο Τσιουφλιά Αθανάσιο και κο Βρεττό Κωνσταντίνο.

1. Ποια είναι η δουλειά ενός υποδιευθυντή;

Κος Βρεττός

Είναι προκαθορισμένη. Ένας υποδιευθυντής έχει διπλό ρόλο, είναι τις μισές ώρες στην τάξη, δηλαδή καθηγητής, και τις άλλες μισές στο γραφείο ως υποδιευθυντής.

Κος Τσιουφλιάς

Ένας υποδιευθυντής έχει αυξημένες αρμοδιότητες, όπως την απάντηση στατιστικών, έλεγχο λειτουργίας του σχολείου κ.α. Είμαστε και οι «αναπληρωτές» του διευθυντή, όταν δεν βρίσκεται στο χώρο του σχολείου. Ένας υποδιευθυντής δηλαδή έχει τριπλό ρόλο. Ο κύριος Βρεττός είναι και τεχνίτης του σχολείου, τον πετυχαίνεις πάντα με ένα κατσαβίδι στο χέρι.

2. Είναι δύσκολο να συνδυάζετε μαζί το μάθημα και το να είστε υποδιευθυντές;

Κος Τσιουφλιάς
Είναι δύσκολο αλλά υπάρχει ισορροπία και είναι μεγαλύτερο όφελος για εμάς. Αν, για παράδειγμα, είμαστε στο σχολείο για 10 ώρες, τις 5 θα τις περνάμε στην τάξη και τις άλλες 5 στο γραφείο. Ένας καθηγητής όμως αν δουλεύει 10 ώρες θα είναι και τις 10 στην τάξη. Άρα είναι μεγάλο κέρδος για εμάς και αυτό μας χαλαρώνει.

Κος Βρεττός
Το μάθημα είναι απαιτητικό, όπως κάποιες φορές και το γραφείο κι έτσι υπάρχει μία ισορροπία, όταν με κουράζει η τάξη πάω στο γραφείο και το αντίθετο.

3. Πόσο πολύ πιστεύετε, σαν καθηγητές και γονείς, ότι είναι σημαντικό οι μαθητές να νιώθουν άνετα στον σχολικό χώρο;

Κος Βρεττός
Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να νιώθουν άνετα καθώς περνάνε το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας τους (το 1/3) στο σχολείο. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ σαν γονιό και σαν καθηγητή. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν σαν το σπίτι τους, να είναι ελεύθερα, να μην απειλούνται. Είναι ο βασικός τους κοινωνικός τους χώρος και εδώ κάνουν παρέες.

Κος Τσιουφλιάς
Να συμπληρώσω ότι τα παιδιά πρέπει να είναι χαρούμενα στον σχολικό χώρο και να ανυπομονούν να έρχονται εδώ. Πρέπει να είναι άνετα και ασφαλή και επίσης να τους γεμίζει.

4. Τι κάνει έναν υποδιευθυντή αυτό που είναι και τι χρειάζεται κάποιος για να διεκδικήσει αυτή τη θέση;
Κος Τσιουφλιάς
Προσωπικά δεν το είχα αναλύσει και δεν ήταν ο στόχος μου να γίνω υποδιευθυντής. Έγινα υποδιευθυντής γιατί δεν υπήρχε άλλος υποψήφιος. Ο κύριος ρόλος μας είναι ότι είμαστε εκπαιδευτικοί. Όταν γίναμε υποδιευθυντές μαζί με τον ρόλο αυτό που πήραμε υπήρξαν και οι ευθύνες, πίεση, άγχος και πολλά προβλήματα. Είναι μία θέση που πολλές φορές δεν την επιλέγουν διότι υπάρχουν πολλές ευθύνες και δεν θέλουν όλοι να επιβαρύνουν το «κεφάλι τους».
Κος Βρεττός
Έγινα υποδιευθυντής, καθώς κανείς δεν ήθελε να αναλάβει αυτή την ευθύνη λόγω πίεσης. Δεν την έχουν όλοι την όρεξη και την διάθεση. Δεν απαιτεί κάτι πολύ συγκεκριμένο και ιδιαίτερο για να γίνεις υποδιευθυντής, εμείς δηλαδή γίναμε μέσα από κάποιες συνθήκες και από τις συγκυρίες. Μου φάνηκε καλή η ιδέα του υποδιευθυντή και μου άρεσε όλο αυτό.

5. Εάν και πώς μπορείτε να ισορροπήσετε την προσωπική σας ζωή με την δουλειά σας αφού είστε πάρα πολλές ώρες στο σχολείο;
Κος Τσιουφλιάς
Δεν είμαστε πολλές ώρες στο σχολείο, το πρόγραμμα μας δεν είναι πολύ βαρύ. Έχουμε πλεονεκτικό ωράριο, κάθε ώρα δεν έχει το ίδιο στρες (δεν συγκρίνεται η δουλειά στο γραφείο με την τάξη). Στην άδεια μου, μου έλειπε το σχολείο.
Κος Βρεττός
Η τάξη έχει πολύ ένταση και με βοηθάει να ισορροπώ την προσωπική μου ζωή και χαίρομαι που είμαι εδώ, με ξεκουράζει ψυχικά. Δουλεύουμε λιγότερες ώρες από άλλους εργαζόμενους, υπάρχει ισορροπία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τομείς. Καταφέρνουμε δηλαδή να ισορροπούμε την προσωπική μας ζωή με την δουλειά μας. Δεν είναι και πολύ δύσκολο για εμάς. Υπάρχει και τόνωση και χαλάρωση.

6. Πιστεύετε πως πρέπει να υπάρχει ισορροπία μέσα στην τάξη; Χιούμορ και ένα χαλαρό κλίμα;
Κος Τσιουφλιάς
Ο κάθε καθηγητής έχει τον δικό του χαρακτήρα στο μάθημα και επικοινωνεί διαφορετικά με τους μαθητές του. Όταν πήρα άδεια ανατροφής, μου έλειψε το σχολείο. Μου έλειψαν οι μαθητές και αυτή η καθημερινή ρουτίνα. Πρέπει να προκαλείς ευχάριστα συναισθήματα στους μαθητές όταν μπαίνεις σε ένα τμήμα. Πρέπει οι μαθητές να περνάνε καλά.

Κος Βρεττός
Τα παιδιά πρέπει να περνάνε ευχάριστα μέσα στην τάξη, ωστόσο θα πρέπει να ελέγχεις τα όρια. Μέσα στην τάξη δίνεις μία παράσταση, προσπαθείς να περάσεις μηνύματα για να τραβάς το ενδιαφέρον τους. Η τάξη έχει πολλή ένταση, στρες, κούραση, κόπωση. Πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς πολύ καλά ένα τμήμα. Το μάθημα είναι μία παράσταση, ο κάθε καθηγητής έχει έναν ρόλο. Από κάτω υπάρχει αληθινό κοινό που σε παρακολουθεί. Πρέπει να τραβάς την προσοχή. Τριάντα καθηγητές, τριάντα διαφορετικοί χαρακτήρες. Εικοσιπέντε μαθητές, εικοσιπέντε διαφορετικοί χαρακτήρες. Πρέπει να συνυπάρξουν όλοι μαζί και να προσπαθούν να τα βρίσκουν μεταξύ τους. Θα ήταν πολύ βαρετό αν ήμασταν όλοι το ίδιο.

7. Πώς ήταν η πρώτη σας μέρα σε αυτό το σχολείο και αν περιμένατε ότι θα γίνετε υποδιευθυντές;
Κος Τσιουφλιάς
Έχουν περάσει πολλά χρόνια και γι’ αυτό δεν θυμάμαι την πρώτη μου μέρα σ’ αυτό το σχολείο. Όταν πας σε ένα νέο σχολείο νιώθεις σαν να πηγαίνεις σε μία καινούργια παρέα. Δεν το είχα σκεφτεί ότι θα γίνω υποδιευθυντής.

Κος Βρεττός
Την πρώτη μέρα σε αυτό το σχολείο δεν την θυμάμαι και δεν μπορώ να πω ότι περίμενα ότι θα γίνω υποδιευθυντής. Δεν ήταν κάτι που είχαμε προγραμματίσει.

8. Δεν κουράζεστε να είστε στο ίδιο σχολείο για τόσα χρόνια; Θα θέλατε να πάτε σε κάποιο άλλο;

Κος Βρεττός
Το να είσαι στο ίδιο σχολείο για τόσα χρόνια έχει σίγουρα πλεονεκτήματα. Το αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου και μπορείς να κάνεις σχέδια για το πως να το βελτιώσεις. Είμαι σε αυτό το σχολείο δέκα χρόνια και δεν με κουράζει διότι κάθε χρόνο έρχονται καινούριοι μαθητές, καινούρια πρόσωπα, καινούριοι χαρακτήρες και προσωπικότητες. Αυτό με βάζει στην διαδικασία να γνωρίζω νέα παιδιά. Επίσης, επειδή βρισκόμαστε στο ίδιο σχολείο, οι καινούριοι μαθητές έχουν πληροφόρηση για εμάς από αδέρφια, φίλους, συγγενείς και δεν είναι δύσκολο για αυτούς να μας μάθουν. Είναι πολύ ωραίο να γνωρίζω τα αδέλφια μεγαλύτερων μαθητών μου, απλά μερικές φορές είναι δύσκολο να μαθαίνω τα καινούργια παιδιά.

Κος Τσιουφλιάς
Είναι δύσκολο να αλλάζεις σχολείο κάθε χρόνο. Αυτό το σχολείο το νιώθω σαν το σπίτι μου. Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω σκεφτεί ποτέ και συμφωνώ με τον κύριο Βρεττό, δεν καταντάει ποτέ βαρετό. Φανταστείτε πως νιώθουν κάποιοι καθηγητές που είναι παράλληλα σε τρία σχολεία. Είναι σίγουρα πολύ κουραστικό για αυτούς.

9. Έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για εσάς το σχολείο και πως νιώθετε που αποχωρίζεστε τόσα παιδιά κάθε χρόνο;

Κος Βρεττός
Δεν μας είναι δύσκολο να αποχωριζόμαστε τους μαθητές μας γιατί άμα στεναχωριόμασταν κάθε χρόνο νομίζω δεν θα ήμασταν καλά τώρα, οπότε δεν μας είναι τόσο δύσκολο. Το έχουμε συνηθίσει. Όταν φεύγουν νιώθω πως έχω συμβάλλει κι εγώ σε αυτό. Είναι πολύ ωραίο γιατί έφτασε η ώρα να φύγουν.

Κος Τσιουφλιάς
Το έχουμε συνηθίσει, είναι ένας φυσιολογικός αποχαιρετισμός. Πολλές φορές κάνουμε «πάρτυ» λέμε απαλλάχτηκα από εσένα. Εντάξει κάνουμε πλάκα αλλά δεν στεναχωριόμαστε και πολλές φορές χαιρόμαστε που μας επισκέπτονται μαθητές μας από το λύκειο. Μας κάνει να νιώθουμε περήφανοι. Είναι μία ωραία διαδικασία.