Γράφουν οι μαθήτριες της Β” γυμνασίου Κωνσταντίνα Κομπατσιάρη, Γεωργία Ρακοπούλου και Εύα Μπράβου

   Στις μέρες μας όλο και περισσότεροι έφηβοι εγκαταλείπουν νωρίς το σχολείο, θεωρώντας πως αυτό δεν τους  είναι απαραίτητο. Όμως η σχολική διαρροή, όπως ονομάζεται το φαινόμενο αυτό, μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιο για τους νέους και το μέλλον τους.

   Και αυτό γιατί στα χρόνια της μάθησης το παιδί δεν αποκτά μόνο σημαντικά εφόδια ακαδημαϊκά αλλά και κοινωνικά. Διακόπτοντας δηλαδή ένας μαθητής τη φοίτησή του στο σχολείο, δυσκολεύει τη ζωή του τόσο σε θέματα επιβίωσης, όπως η επαγγελματική του αποκατάσταση, όσο και σε ζητήματα κοινωνικής αγωγής, για την πιο αρμονική συνύπαρξή του με τους συμπολίτες του.

   Πολλοί είναι οι λόγοι που ένας έφηβος εγκαταλείπει το σχολείο. Αρχικά,  πιστεύει πως και χωρίς αυτό μπορεί να πετύχει πολλά στη ζωή του, διότι επηρεάζεται εύκολα από αρνητικά πρότυπα, που προβάλλονται από τα Μ. Μ. Ε. καθώς και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα οποία είναι συνήθως άνθρωποι που έχουν κερδίσει περιουσία και αναγνωρισιμότητα εύκολα, γρήγορα και χωρίς προσπάθεια. Επίσης, συνηθισμένος λόγος για τη μαθητική διαρροή είναι και ότι πολλές οικογένειες ζουν σε συνθήκες κάτω από το όριο της φτώχειας, ώστε τα παιδιά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις σχολικές υποχρεώσεις, γι” αυτό και το εγκαταλείπουν. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι αρκετοί έφηβοι συνεχίζουν το επάγγελμα των γονιών τους, παρόλο που δεν το θέλουν.

  Επομένως, η διακοπή της φοίτησης στο σχολείο εξηγείται από αρκετούς και σοβαρούς λόγους, οι οποίοι όμως τις περισσότερες φορές δεν βαραίνουν τα ίδια τα παιδιά αλλά τους ενήλικες και όσους, γενικότερα, προσφέρουν αγωγή. Γι” αυτό κρίνεται απαραίτητο η κάθε οικογένεια αλλά και η πολιτεία να συμβάλλουν, ώστε το παιδί από πολύ νωρίς να αντιληφθεί την αξία της εκπαίδευσης και της οργανωμένης σχολικής ζωής στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, άρα και στην πορεία του στη ζωή. Γιατί μέσω του σχολείου μπορούμε στο μέλλον να ενταχθούμε ομαλά στην κοινωνία και να συνυπάρχουμε με τους υπόλοιπους ως ενεργοί σαν πολίτες.

                                                 γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Δέσποινα Παύλου και Ανδριάνα Μοσχοπούλου

Eνα σημαντικό κομμάτι της ζωής του ανθρώπου είναι η φιλία που αναπτύσσεται στη σχέση του με τους άλλους, η οποία αποτελεί ισχυρό ψυχικό δεσμό και αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων, λαών, αθλητικών, πολιτικών και άλλων κοινωνικών ομάδων. Είναι σημαντικό να τονιστεί από την αρχή ότι φιλία δεν σημαίνει απλή συμπάθεια αλλά αληθινό ψυχικό δόσιμο, δηλαδή ένα από τα πιο εκλεκτά αισθήματα, την αγάπη. Ιδίως στη διάρκεια της εφηβείας, ο νέος άνθρωπος ανακαλύπτοντας ακόμη τον εαυτό του, δεν γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται διάφορες καταστάσεις και, μέσα σ” αυτές, τη φιλία του με τους άλλους.

Στο σύγχρονο παρόν, η ουσιαστική φιλία συνήθως φθείρεται λόγω ποικίλων παραγόντων. Αρχικά, ο σύγχρονος πιεστικός και γρήγορος τρόπος ζωής επηρεάζει καθοριστικά τις σχέσεις των ανθρώπων. Στις μέρες μας, η «φιλία» σημαίνει χρήσιμη συναναστροφή και οφείλεται συχνά σε προσωπικά συμφέροντα. Επίσης, αλλοιώνεται εξαιτίας των ταχύτατων ρυθμών της σύγχρονης ζωής και της απώλειας ελεύθερου χρόνου, αφού κάθε άτομο στρέφεται σε μοναχικές δραστηριότητες και ολοένα απομονώνεται. Επιπλέον, η έλλειψη ηθικής και η απουσία πίστης σε κοινωνικές αρετές, η απώλεια του πνεύματος αυτοθυσίας, συνεργασίας, ανεκτικότητας, καθώς και η απουσία αφοσίωσης, δυσχεραίνουν τις φιλικές σχέσεις. Αξιομνημόνευτο, ότι η δυσλειτουργία των φορέων κοινωνικοποίησης -οι οποίοι αδυνατούν να μεταγγίσουν  στα παιδιά την αξία των φιλικών σχέσεων και της αγωγής- εντείνει το πρόβλημα.

Παρόλα αυτά, ένας έφηβος αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη σημαντικότητα της φιλίας, γιατί νιώθει την ανάγκη να επικοινωνεί πνευματικά και ψυχικά και διότι, ως άνθρωπος, είναι από τη φύση του κοινωνικό ον, ώστε δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του. Ο νέος επιθυμεί να καλύπτει τις ψυχικές και φυσικές του ανάγκες μοιραζόμενος τα συναισθήματα που βιώνει. Γι” αυτό, η φιλική σχέση βοηθά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του, καθώς λόγω αυτής αναπτύσσεται η κριτική σκέψη και η καλλιέργεια ηθικών αξιών και ιδανικών. Τέλος, εξαιτίας της, οι άνθρωποι και ιδίως οι έφηβοι απολαμβάνουν τη συντροφικότητα στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Βέβαια, η γνήσια φιλία βασίζεται σε κάποια χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητο να διαθέτουν τα πρόσωπα που σχετίζονται. Βασικότερα είναι η ειλικρίνεια, δηλαδή συμπεριφορά εκφρασμένη με καθαρότητα σκέψης και ήθους,με αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια και σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου.

Αβίαστα, λοιπόν, συνάγεται το συμπέρασμα, ότι στο σύγχρονο παρόν η πραγματική εφηβική φιλία είναι ανεκτίμητη σαν διαμάντι, ιδιαίτερα για τους έφηβους που περνάνε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής τους, κατά την οποία επιδιώκουν τη συναισθηματική και ψυχική ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους.

Γράφουν οι μαθήτριες της Β γυμνασίου Κωνσταντίνα Κομπατσιάρη ,Γεωργία Ρακοπούλου , Εύα Μπράβου.

ΕΦΗΒΟΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

 Στις μέρες μας όλο και περισσότεροι έφηβοι εγκαταλείπουν νωρίς το σχολείο, θεωρώντας πως αυτό δεν τους  είναι απαραίτητο. Όμως αφήνοντας το σχολείο σε νεαρή ηλικία μπορεί να είναι πολύ αντιπαραγωγικό για το μέλλον και τις επόμενες γενιές. Και αυτό γιατί τα χρόνια μάθησης δεν είναι μόνο σημαντικά ακαδημαϊκά αλλά και σημαντικά κοινωνικά. Αφήνοντας λοιπόν το σχολείο  δεν βοηθάει πάντα τους νεαρούς έφηβους να βρουν μία καλή δουλειά στην αγορά εργασίας, αργότερα.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένας έφηβος εγκαταλείπει το σχολείο. Αρχικά διότι πιστεύει πως και χωρίς αυτό μπορεί να πετύχει πολλά στην ζωή του. Με άλλα λόγια έχει λάθος πρότυπα όπως ανθρώπους που έχουν βγάλει εύκολα και γρήγορα χρήματα .Επίσης ένας άλλος λόγος είναι ότι  δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν υποχρεώσεις στο σχολείο οπότε το εγκαταλείπουν. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι αρκετοί  γονείς αναγκάζουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν το ίδιο επάγγελμα με το δικό τους.

Συμπερασματικά υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένας έφηβος εγκαταλείπει το σχολείο γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν την αναγκαιότητα του επαγγελματικού προσανατολισμού και το διαπιστώνουν όταν είναι πια σε μεγαλύτερη ηλικία.

γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Ανδριάνα Μοσχοπούλου και Δέσποινα Παύλου

   Eδώ και πολλές δεκαετίες, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παραμείνει το ίδιο. Σε αντίθεση με την εξέλιξη της τεχνολογίας και του συγχρόνου τρόπου ζωής,  το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει, έτσι ώστε να συγχρονιστεί με τις σημερινές συνθήκες ζωής. Το γεγονός αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στην εκμάθηση των μαθητών.

   Το λάθος εκπαιδευτικό σύστημα επηρεάζει αρκετά τους μαθητές. Αρχικά, είναι γενικά αποδεκτό ότι κάθε μαθητής είναι διαφορετικός, έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα από τους άλλους. Επομένως, δεν γίνεται ο καθένας να ενδιαφέρεται το ίδιο για όλα τα μαθήματα που διδάσκεται. Για παράδειγμα,ένας μαθητής που του αρέσουν τα μαθηματικά, δεν νοιάζεται τόσο για τα αρχαία, όπως και ένας μαθητής που θέλει να γίνει βιολόγος,ίσως δεν του είναι αναγκαίες οι γνώσεις της γερμανικής γλώσσας. Επιπροσθέτως, κάποιοι μαθητές μαθαίνουν γρήγορα ,ενώ κάποιοι μαθητές χρειάζονται περισσότερο χρόνο, αλλά στο σχολείο έχουν όλοι τον ίδιο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο μαθητής που μαθαίνει πιο γρήγορα να επιβραβεύεται ως καλύτερος μαθητής, καθώς ο άλλος μαθητής μπερδεύεται  και καταλήγει να μην μαθαίνει τίποτα. Συνεπώς, αυτόματα ο μαθητής που έγραψε άριστα θεωρείται πιο έξυπνος από αυτόν που έγραψε μέτρια. Όμως, αυτό το αποτέλεσμα δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν τον παράγοντα. Είναι πιθανό ένας μαθητής να μην γράψει καλά εξαιτίας κάποιου προσωπικού προβλήματος.Απεναντίας ένας μαθητής που ήταν σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση,θα αποδώσει καλύτερα.

   Συμπληρωματικά, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι έφηβοι δυσκολεύονται να ξυπνήσουν πριν τις 8:30 το πρωί. Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι το ανθρώπινο μυαλό δεν αρχίζει να λειτουργεί πριν τις 10:00 το πρωί, όπως και το ότι οι έφηβοι που δεν κοιμούνται καλά είναι επιρρεπείς στο κάπνισμα και το αλκοόλ. Ωστόσο, αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους δημιουργούς των εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Το άγχος που προκαλούν οι καθηγητές με τον λάθος τρόπο παράδοσης του μαθήματος και με τις απαιτήσεις τους , όπως και με την πιθανή ακραία συμπεριφορά τους κατά την διάρκεια του μαθήματος, μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση. Παράλληλα, είναι γνωστό πως η αυτονομία είναι σημαντική για τους εφήβους. Οι έφηβοι αποφασίζουν οι ίδιοι πως και πότε θα μελετήσουν, καθορίζοντας ποιο είναι το καταλληλότερο πρόγραμμα γι’αυτούς, για το καλύτερο αποτέλεσμα. Το σχολείο κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ελέγχει κάθε λεπτό το πρόγραμμα των μαθητών, με σύμπτωμα την αντιπάθεια των μαθητών προς το σχολείο και το ότι νιώθουν υποσυνείδητα ότι δεν μπορούν να ελέγχουν την ζωή τους. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, πλέον στις μέρες μας, διαθέτουμε απίστευτη τεχνολογία που μας προσφέρει οποιαδήποτε γνώση και αν ψάχνουμε και μπορεί να μας βοηθήσει σε οτιδήποτε θέμα για το οποίο προβληματιζόμαστε.Αυτή όμως δεν χρησιμοποιείται από το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

    Ανακεφαλαιώνοντας, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν γίνεται να αλλάξει αμέσως, αλλά αν αρχίσουμε από τώρα να προσπαθούμε, η αλλαγή που θα προκύψει στο τέλος θα είναι ωφέλιμη για τους εφήβους, και συγκεκριμένα θα οδηγήσει σε έναν αποτελεσματικότερο τρόπο εκμάθησής .

Για να περιοριστεί αυτό το φαινόμενο, προτείνονται κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης. Ένας από αυτούς είναι η αγνόηση ενοχλητικών μηνυμάτων. Σε περίπτωση, ωστόσο, απειλών, συνιστώνται η αναφορά σχετικά με τα μηνύματα αυτά είτε στους γονείς, είτε στους δασκάλους, καθώς και η λήψη προληπτικών μέτρων. Επιπλέον, σημαντικός είναι ο διαδικτυακός «αποκλεισμός» («block») του αποστολέα που στέλνει απειλητικά ή ενοχλητικά μηνύματα. Επίσης, το θύμα επιβάλλεται να αναφέρει το περιστατικό στους γονείς είτε και σε άλλους φορείς αγωγής. Τελευταίο -αλλά εξίσου σημαντικό-, εάν το θύμα δεν μπορεί να απευθύνεται στους γονείς ή τους κηδεμόνες του, να μη διστάζει να επικοινωνεί με την αστυνομία ή απευθείας με την αρμόδια υπηρεσία, γνωστή και ως «Δίωξη Ηλεκτρονικού εγκλήματος».