της μαθήτριας  της Γ” Γυμνασίου, Χρύσας Γκουτσίδου

     Όλοι μας στον ελεύθερο χρόνο μας-που πλέον είναι ελάχιστος όσο μεγαλώνουμε-  παίζουμε διάφορα παιχνίδια .Ένα από αυτά είναι και το ποδόσφαιρο στις αλάνες ,το αγαπημένο παιχνίδι  των περισσότερων αγοριών και ελάχιστων κοριτσιών. Συνήθως τα μέρη που δίνονται τα ποδοσφαιρικά ραντεβού είναι τα προαύλια των σχολείων,κάποιες πλατείες,δρόμοι που δεν περνάν συχνά αυτοκίνητα και κυρίως κάποια αλάνα.Τα γήπεδα 5χ5 αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σαν να  θέλουμε να παίξουμε στο <<Anfield>>.Τις περισσότερες φορές είμαστε τυχεροί και έχουμε μια κανονική ποδοσφαιρική μπάλα είτε μια <<Select>> είτε μια <<Mitre>>, όμως υπάρχουν και φορές που δεν υπάρχει μπάλα και το παιχνίδι αναβάλλεται .

Όπως σε όλα τα παιχνίδια έτσι και στο ποδόσφαιρο στις αλάνες υπάρχουν κανόνες.Οι τρεις σημαντικότεροι είναι:

1)Αυτός που έχει στην ιδιοκτησία του μια μπάλα είναι ότι ο Platini για την UEFA.Αυτός κανονίζει την ώρα που θα ξεκινήσει αλλά και την ώρα που θα τελειώσει το παιχνίδι.Όλοι μαζευόμαστε και το διαλύουμε ανάλογα με το πρόγραμμα του.

2)Δεν υπάρχει διαιτητής .Οι παίκτες ,δηλαδή εμείς ,αποφασίζουμε πολλές φορές με φωνές και φασαρία ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι.

3)Το πέναλτι δίνεται μόνο για σοβαρούς λόγους, όπως όταν κάποιος σπάσει το χέρι του ή το πόδι του!

Πρέπει όμως να τονίσω ότι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα η αδρεναλίνη <<χτυπάει κόκκινο>> και το παιχνίδι έχει τέτοια ένταση σαν να παίζουμε στο <<Champion League>>.Τελικά κάποια στιγμή τελειώνει και γυρίζουμε ικανοποιημένοι σπίτια μας.