NOMIKA NEA – ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
                                Δρακόντειοι Νόμοι
        Άνοιξε χθες  το πρωί στην Αθήνα η αυλαία της δίκης του Εύφημου Λεόντιου για την υπόθεση κλοπής τροφίμων.
       Υπενθυμίζεται ότι ο Αρχέστρατος, γνωστός μάγειρας-δειπνολόγος, κατηγόρησε τον Εύφημο  ότι  έκλεψε 1 χέλι Κωπαίδας, 3 ορτύκια, 1 κριθαρένιο ψωμί και 15 σύκα φρέσκα και ξερά, που είχε προμηθευτεί για να προετοιμάσει συμπόσιο προς τιμή του Αντίμαχου του Ακταίου.
        Ας δούμε πώς εκτυλίχτηκε η δίκη .Ο δικαστής, με ύφος αυστηρό προς τον κατηγορούμενο και τον συνήγορό του, προσπάθησε με καταιγιστικές ερωτήσεις να δημιουργήσει σύγχηση και ταραχή.
        Ο συνήγορος προσπάθησε να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο, τονίζοντας ότι οδηγήθηκε στην πράξη αυτή για να θρέψει τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά.
       Συγκλονιστική ήταν η κατάθεση του Εύφημου:‘‘Η αττική γη δεν μπορεί πια να θρέψει εμένα και την οικογένειά μου! Το χωράφι μου το πούλησα για 20 αργυρά τετράδραχμα και μετά άρχισα να δανείζομαι χρήματα και τρόφιμα τα οποία δεν μπόρεσα να επιστρέψω. Τα χρέη μου συνεχώς μεγάλωναν. Τι να έκανα; Πεινούσαμε!’’
        Στη συνέχεια οι τόνοι ανέβηκαν όταν ο Αρχέστρατος ανέβηκε στο βήμα ζητώντας δικαιοσύνη και τη δέσμευση να τηρηθούν οι νόμοι του Δράκοντα που θεσπίστηκαν για να ρυθμίζουν τις διαφορές των πολιτών.
      Ο δικαστής χαρακτήρισε την κλοπή τροφίμων από τον Εύφημο, προσχεδιασμένο έγκλημα και τον καταδίκασε σε θάνατο. Ένταση δημιουργήθηκε  τότε στην αίθουσα στο άκουσμα της απόφασης, καθώς συγγενείς και φίλοι του κατηγορούμενου, διαμαρτυρήθηκαν για τη σκληρότητα του νόμου. Ο δικαστής δήλωσε απλά:‘‘Οι  μαρμάρινες πλάκες με τους νόμους του Δράκοντα βρίσκονται στην Αγορά για να τις βλέπουν οι πολίτες και να τις εφαρμόζουν τα δικαστήρια.’’    
           Ο Εύφημος  κατά την αποχώρηση του είπε:‘‘ Όταν οι άγραφοι νόμοι έγιναν γραπτοί γεννήθηκε στις καρδιές μας η ελπίδα της δικαιοσύνης.Οι νόμοι του Δράκοντα όμως είναι τόσο σκληροί που η ελπίδα έγινε φόβος.’’
    Άλλη μια μαύρη σελίδα γράφτηκε στην ιστορία του Ποινικού Δίκαιου της Αθήνας υπακούοντας στους Δρακόντειους νόμους που ορίζουν για όλα τα αδικήματα μια τιμωρία τον θάνατο. Αυτοί οι νόμοι τελικά είναι γραμμένοι με αίμα όχι με μελάνι. Γι΄ αυτό  στον απόηχο της δίκης δεν μπορεί κάνεις παρά να αναρωτηθεί αν ήρθε ο καιρός για μεταρρυθμίσεις. Ποιος όμως θα αναλάβει το βάρος και την ευθύνη της αλλαγής των Δρακόντειων νομών στην Αθήνα;