Στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, γίνονται  προσπάθειες προκειμένου να ενταχθεί στο μάθημα ο διάλογος μεταξύ των μαθητών αλλά και των εκπαιδευτικών.

Ο διάλογος μεταξύ των μαθητών και των εκπαιδευτικών στα πλαίσια του μαθήματος είναι ένα μέτρο το οποίο έχει μερικώς εισαχθεί στις ελληνικές τάξεις. Και αυτό διότι τον αποφεύγει μεγάλο μέρος των καθηγητών, κυρίως αυτών που βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία και αρνούνται να εκσυγχρονιστούν. Πιο αναλυτικά, αυτή η κατηγορία καθηγητών, αρνείται να εκσυγχρονίσει τις διδακτικές μεθόδους που ακολουθεί, με αποτέλεσμα η διαδικασία του μαθήματος να είναι απαρχαιωμένη και το ίδιο το μάθημα να μην είναι ελκυστικό για τους μαθητές. Παρ” όλα αυτά σε προσωπικό επίπεδο είχα την τύχη όλοι ή μάλλον σχεδόν όλοι οι δάσκαλοι και καθηγητές μου να εφαρμόζουν αυτή τη μέθοδο.

Το πρόβλημα όμως δεν εντοπίζεται μόνο στους εκπαιδευτικούς. Τώρα είναι που το μπαλάκι περνάει σε εμάς τους μαθητές. Ναι, πολλοί από εμάς έχουμε αποδεχτεί πλήρως τη νέα αυτή κατάσταση και με τον τρόπο που θα έπρεπε. Όπως όμως παρατηρήσατε, είπα μερικοί και αυτό επειδή υπάρχει μία ομάδα της τάξης η οποία μένει στα μάτια των πολλών απαθής στη διαδικασία του διαλόγου. Είναι συνήθως εκείνα τα παιδιά που είτε φοβούνται να πουν την άποψή τους στα πλαίσια της τάξης είτε αυτά που απλώς δεν μπορούν να παρακολουθήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

Κατά την διάρκεια του μαθήματος έχουμε λοιπόν και αυτό το ποσοστό της τάξης το οποίο είναι παθητικοί δέκτες. Αυτό που πιστεύω πως πρέπει να γίνει προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα άρνησης συμμετοχής στη διδασκαλία είναι η από νωρίς μύηση των μαθητών στις αρετές του διαλόγου. Επιπροσθέτως χρειάζεται να ενθαρρύνονται οι μαθητές να συμμετάσχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, με τρόπο που να τους κάνει να καταλάβουν ότι κανείς δεν πρόκειται να τους βλάψει, καθώς θα είναι σίγουροι πως όχι μόνο το σχολείο αλλά και η κοινωνία θα κατακρίνουν και δεν θα μείνουν άπρακτοι μπροστά στα φαινόμενα του σχολικού εκφοβισμού. Αυτό θα βοηθήσει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της απουσίας του διαλόγου στην τάξη.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, δάσκαλοι και μαθητές πρέπει να εφαρμόσουν από κοινού κάποιες πρακτικές με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η ύπαρξη διαλόγου. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά ήδη από μικρή ηλικία πρέπει να εξοικειώνονται στην ιδέα της προβολής των απόψεών τους μέσα από διάλογο. Μιλάμε δηλαδή για δραστηριότητες οι οποίες όχι μόνο θα τους διδάσκουν τα οφέλη ενός σωστού διαλόγου αλλά και πώς να μην φοβούνται να προβληθούν μπροστά σε κοινό.

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να πω πως ο διάλογος βοηθά τα παιδιά σε όλους τους τομείς της ζωής τους και για αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη συμμετοχής τους σε αυτόν.

Ζωή Καραζέρη, Α1