Τσατσούρης Χρήστος, Φιλόλογος

       Την Πέμπτη, 28 Φεβρουαρίου 2013 οι μαθητές της Γ΄ τάξης του σχολείου μας στα πλαίσια του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών πραγματοποίησαν διδακτική επίσκεψη στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για να παρακολουθήσουν την παράσταση «Ελένη» του Ευριπίδη.

Πρώτα απ΄όλα λίγα λόγια για το κοινωφελές «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης»: Το ίδρυμα συστάθηκε από τον Μιχάλη Κακογιάννη  στα τέλη του 2003. Ο σκηνοθέτης οραματίστηκε έναν πολιτιστικό φορέα αφιερωμένο στην υποστήριξη και τη διάδοση των παραστατικών τεχνών, ειδικότερα του θεάτρου και του κινηματογράφου -των τεχνών τις οποίες αγάπησε και υπηρέτησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για περισσότερο από 50 χρόνια. Χάρη στις προσπάθειές του δημιουργήθηκε ένα  σύγχρονο κτήριο – πραγματικό στολίδι για την Αθήνα – στην οδό Πειραιώς, συνολικού εμβαδού 6.810 τ.μ, που αποτελεί τη στέγη για το Ίδρυμα και τις δραστηριότητές του.

Η παράσταση Ελένη του Ευριπίδη  ανέβηκε από την Εταιρία Θεάτρου Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ  σε σκηνοθεσία Άρη Μιχόπουλου.

Λίγα λόγια για τους μαθητές μας: Οφείλω να τους δώσω συγχαρητήρια. Σε όλη τη διάρκειά της παράστασης (90 λεπτά) παρακολούθησαν προσηλωμένοι. Αυτό είναι ένα γεγονός που με εντυπωσίασε γιατί στο θέατρο υπήρχαν κι άλλα δύο ή τρία σχολεία των οποίων οι μαθητές δεν σεβάστηκαν και τόσο τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς. (Ο πιο βασικός να έχουν κλειστό το κινητό). Κι όχι μόνο παρακολούθησαν με θρησκευτική ευλάβεια την παράσταση αλλά στο τέλος της, όταν βρισκόμασταν στο λεωφορείο για να επιστρέψουμε έκαναν πολύ ουσιαστικές παρατηρήσεις. Σχολίασαν τα σκηνικά, συζήτησαν για το Μενέλαο και την Ελένη. Στάθηκαν ιδιαίτερα στη Γερόντισσα (τους έκανε άσχημη εντύπωση η επιλογή του σκηνοθέτη να την παρουσιάσει ως μία όμορφη, δροσερή κοπέλα), αναρωτήθηκαν αν τελικά η «Ελένη» του Ευριπίδη είναι τραγωδία ή κωμωδία. Η γενική εικόνα είναι πως η παράσταση απογοήτευσε. Αλλιώς είχαμε πλάσει με τη φαντασία μας το Μενέλαο και την Ελένη και αλλιώς τους είδαμε να αποδίδονται στην παράσταση. Οι περισσότεροι μαθητές υποστήριξαν πως έλειπε το συναίσθημα. Οι ήρωες δεν έπειθαν με το παίξιμό τους. Δεν προκάλεσαν «έλεο»» και «φόβο» στους θεατές. Η μόνη που σώθηκε από την αρνητική κριτική των παιδιών ήταν η Θεονόη. Το παίξιμό της θεωρήθηκε υποβλητικό, η εμφάνισή της ήταν καθηλωτική, προκάλεσε όπως το επέβαλε ο ρόλος της το σεβασμό και το φόβο.

     Παρά τις άσχημες κριτικές που δέχθηκε η παράσταση από τους μαθητές μας πιστεύω πως η παρακολούθησή της στάθηκε σε τελευταία ανάλυση μια ωφέλιμη εμπειρία. Ξεφύγαμε από τα συνηθισμένα, δόθηκε η δυνατότητα στα παιδιά να παρακολουθήσουν θέατρο, βοήθησε η παράσταση  να αναπτυχθεί η κριτική σκέψη των μαθητών, να εκτιμήσουν την πολιτισμική αξία του συγκεκριμένου έργου, να το κατανοήσουν βαθύτερα και θέλω να πιστεύω να παρακολουθήσουν με νέα ματιά από εδώ και πέρα το συγκεκριμένο μάθημα στο σχολείο.

ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ: Παπακωνσταντίνου Ευαγγελία, Παπατσίρου Ευφροσύνη, Τσατσούρης Χρήστος