ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ηλεκτρονικό περιοδικό γυμνασίου Παραδεισίου

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και είμαστε στην ευχάριστη θέση να δημοσιεύσουμε το δεύτερο τεύχος του περιοδικού μας. Επιτέλους Άνοιξη!

Για πολλούς η καλύτερη εποχή του χρόνου. Γιατί είναι φωτεινή και χαρούμενη. Γιατί μυρίζει τριαντάφυλλα, γαζία, βιολέτες, πασχαλιές και βότανα. Γιατί έχει γεύση από φράουλες, κεράσια και βερίκοκα. Γιατί έχει τα χρώματα του ουράνιου τόξου μετά από βροχή, το έντονο γαλάζιο του ουρανού, το χρυσαφένιο του ήλιου όταν φωτίζει η ανατολή, το φλογισμένο κόκκινο της παπαρούνας. Γιατί κάθε καινούρια άνοιξη γεμίζει ο ουρανός χελιδόνια και η γη λαμπερές πασχαλίτσες. Γιατί είναι υπέροχο να αγγίζεις το βρεγμένο χώμα, τα βελούδινα φύλλα των λουλουδιών, να σε ζεσταίνει σα να σε χαϊδεύει ο ήλιος και να ονειρεύεσαι τη θάλασσα.

Είναι η εποχή που αισθάνεσαι να αρχίζει κάτι καινούριο. Η καρδιά πλημμυρίζει με αισθήματα χαρούμενα, με μια διάθεση για έρωτα προς καθετί που μας περιτριγυρίζει. Και είναι στ’ αλήθεια σαν ξεκίνημα έρωτα κάθε φορά που έρχεται η Άνοιξη. Της ταιριάζει τόσο, άλλωστε ξεκίνημα δεν είναι κι αυτός; Μέσα από τις σελίδες του τεύχους μας  προτρέπουμε να «ανοίξουμε» την καρδιά και τις αισθήσεις μας σε όσα ευχάριστα παρουσιάζονται στη ζωή μας. Ας έρθουμε πρώτα κοντά στον εαυτό μας. Ας του χαρίσουμε έναν απογευματινό περίπατο, ας μάθουμε να χαμογελάμε περισσότερο, ας βάλουμε περισσότερο χρώμα και μουσική στην καθημερινότητά μας, ας γίνουμε πιο ανοιχτόκαρδοι και φιλικοί προς τους άλλους, ας  πούμε, τέλος, ένα «ευχαριστώ» για το δώρο της ζωής μας. Αφήνοντας πίσω μας στεναχώριες και λύπες, ας φωτίσουμε την ψυχή μας γεμίζοντάς την με αισιοδοξία έχοντας συχνά στο νου μας κάτι σαν το δίστιχο:

«Τσ’ άνοιξης το χαμόγελο με το δικό σου μοιάζει
κι όταν γελάς σα να θωρώ την εποχή ν’ αλλάζει…»

Κλείνουμε με τους στίχους του Δ. Ζερβουδάκη από το τραγούδι «Άνοιξη»:

Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου

Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν’ αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει

Και δε σου φτάνουν όλ’ αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι…

Καλή ανάγνωση!