Από την Σχινά Σωτηρία

Το ρήμα «ἀποδιοπομποῦμαι», μαρτυρείται σε αρχαιοελληνικά κείμενα με την εξής σημασία: «αποτρέπω επικείμενα κακά με εξιλαστήριες θυσίες προς τον Δία» (Liddell-Scott).

Στην Παλαιά Διαθήκη ο «αποδιοπομπαίος τράγος» είναι «ο τράγος στον οποίον έπεφτε ο κλήρος κάθε επτά χρόνια να αφεθεί ελεύθερος στην έρημο από τον αρχιερέα, μεταφέροντας πάνω του το βάρος των αμαρτιών όλου τού λαού» (Λευιτικόν τής Π.Δ. 16,8-10) (Μπαμπινιώτης, 1998).

Οι τελετές αυτές εξαγνισμού και εξιλέωσης αποκαλύπτουν την ανάγκη του ανθρώπου κάθε εποχής για ψυχική και ηθική κάθαρση από ό,τι τον βαραίνει.

Η φράση «αποδιοπομπαίος τράγος» χρησιμοποιείται στον καθημερινό λόγο με μεταφορική πλέον σημασία, όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε «άνθρωπο στον οποίο επιρρίπτονται οι ευθύνες άλλων» (Μπαμπινιώτης, 1998). Είναι δε, συνώνυμη της φράσης «εξιλαστήριο θύμα».

ΠΗΓΕΣ

Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας», Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C109/67/540,1959/