ΝΙΚΟΜΗΔΙΝΟ

του μαθητή της Α΄ λυκείου Παπουτσή Στέλιου

Το Νικομηδινό είναι χωριό του Δήμου Βόλβης, της περιφερειακής ενότητας Θεσσαλονίκης, στην Κεντρική Μακεδονία. Βρίσκεται 39 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 519 κατοίκους.

Η παλιά ονομασία ήταν Βορένος. Το 1914 και αργότερα και το 1922 στους ντόπιους κατοίκους, προστέθηκαν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία οι οποίοι προέρχονταν από την Νικομήδεια, έτσι το χωριό μετονομάστηκε σε Νικομηδινό. Το 1821 το χωριό συμμετείχε στην επανάσταση και καταστράφηκε από τους Τούρκους. Αξιόλογος αγωνιστής του 1821 από το Βορένι ήταν ο Παναγιώτης Κυριάκου.

Καστέλι – λόφος ΝΑ του χωριού

Παλιό πηγάδι από τα μακεδονικά χρόνια.

Έχει χαρακτηριστεί από την 16η εφορία αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης ως Μακεδονικός τύμβος, ο οποίος ανασκάφτηκε και στην συνέχεια ξαναέκλεισε. Νότια από τον λόφο υπήρχε το νεκροταφείο και ο μπέης της περιοχής είχε δώσει άδεια να κατασκευαστεί εκεί εκκλησία, ώστε να μην φαίνεται από τον κάμπο. Στον σεισμό του 1978 καταστράφηκε ο παλιός ναός και στη θέση του χτίστηκε εκκλησάκι με σκευοφυλάκιο.

 Λίγα μέτρα Νοτιοδυτικά υπάρχει βρύση, πλάτανος και πηγάδι που χρονολογείται από τα μακεδονικά χρόνια. Η βρύση παίρνει νερό από την πρόσφατα κατασκευασμένη διπλανή εγκατάσταση χλωρίωσης η οποία με τη σειρά της τροφοδοτείται από τοπική πηγή. Από αυτή τη βρύση οι κάτοικοι καλύπτουν ακόμη και σήμερα τις ανάγκες τους σε νερό για να πιούν και να μαγειρέψουν.

Άγιος Δημήτριος

Περίπου 350m νότια από το Καστέλι υπάρχει μεγάλη βελανιδιά με 7 μέτρα περίμετρο. Κοντά της υπάρχει το πολύ παλιό εκκλησάκι Άγιος Δημήτριος που είναι κατασκευασμένο επάνω σε αρχαία ερείπια.

 Σε ανασκαφές δίπλα του έχει βρεθεί σώμα ανδρός και επιτύμβια στήλη που φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης. Η στήλη έγραφε «ΖΟΪΛΟΣ ΖΩΠΑΣ» και παρίστανε έναν άντρα, μία γυναίκα σε θρόνο και ένα παιδί. Επίσης στην περιοχή έχουν βρεθεί νομίσματα που έδειχναν τον Φίλιππο από την μία πλευρά και ένα άλογο από την άλλη. Τα άλογα ήταν από τα φημισμένα της περιοχής της Νέας Καλλίνδοιας και ο Μέγας Αλέξανδρος τα είχε χρησιμοποιήσει στις εκστρατείες του.