Πρόγονοι του Πάτρικ του Αστερία

howtodra1

WP_20160119_061Μπούρας Αντώνης Α1 Λυκείου

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν σημαντικό το παιχνίδι για την ανάπτυξη του χαρακτήρα των παιδιών. Πιο συγκεκριμένα, πίστευαν πως η ενασχόληση με το παιχνίδι αναπτύσσει τον σεβασμό στους κανόνες ενώ παράλληλα αναπτύσσει σε μεγάλο βαθμό τη συντροφικότητα, καλλιεργεί το «πνεύμα» και ασκεί το σώμα.

Αρκετοί μεγάλοι φιλόσοφοι της εποχής αναφέρονται αναλυτικά στην ευεργετική επίδραση του παιχνιδιού. Ο Πλάτωνας το θεωρούσε απαραίτητο για να οδηγηθεί το άτομο σε μία γαλήνια ζωή. Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει πως το παιχνίδι διεγείρει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα. Ο Ιπποκράτης στέκεται στα «σωματικά» ευεργετήμτα του παιχνιδιού.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί πως η άθληση ήταν πολύ σημαντική για τους Αρχαίους Έλληνες. Το παιχνιδι στην Αρχαία Ελλάδα δεν συνδεόταν μόνο με κάποιο παιχνίδι-αντικείμενο αλλά και μία άυλη μορφή, που όχι μόνο ενισχύει τον σεβασμός των κανόνων αλλά δημιουργεί έναν υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των παιδιών και των μετέπειτα ενηλίκων.

Ένα από τα πρώτα παιχνίδια των Αθηναίων ήταν η πλαταγή. Μία αρχαία κουδουνίστρα, που έκανε το μωρό να ξεχνιέται και να σταματάει το κλάμα. Παράλληλα τα κορίτσια της αρχαιότητας, είχαν πλαγγόνες. Οι συγκεκριμένες, έμοιαζαν με τις σημερινές μαριονέτες, καθώς τα άκρα τους κινούνταν με τη βοήθεια συρμάτων. Τα παιχνίδια αυτά ήταν κατασκευασμένα από πηλό.

 

Τα αγόρια της εποχής ασχολούνταν κυρίως με το άθυρμα και τπαιχνίδιαο αμαξάκι. Το άθυρμα ήταν ένα αλογάκι σε ρόδες που το έπαιζαν μέσα στο σπίτι. Το αμαξάκι ήταν και αυτό με ρόδες και ήταν παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιούσαν οι νέοι στους αγώνες τους. Τα αμαξάκια κινούνταν με τη βοήθεια σκύλων, μικρών αλόγων ή τα έσερναν τα ίδια τα παιδιά.

Περνώντας στα άυλα παιχνίδια το πιο γνωστό ήταν η χαλκή μυία. Το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι αντίστοιχο της σύγχρονης τυφλόμυγας. Ο παίκτης είχε τα μάτια του κλειστά και προσπαθούσε να πιάσει τα υπόλοιπα παιδιά. Επίσης, το κολλαβίζειν ήταν γνωστό παιχνίδι της αρχαιότητας. Έπειτα από κλήρωση, ένα παιδί έκλεινε τα μάτια του και κρατούσε το δεξί του χέρι στην αριστερή του μασχάλη με την παλάμη του ανοιχτή προς τα πάνω. Κατόπιν, κάποιο από τα υπόλοιπα παιδιά χτυπούσε την παλάμη του και ταυτόχρονα όλοι οι υπόλοιποι ξεκινούσαν να χοροπηδούν και να στριφογυρίζουνμ το δάχτυλο λέγοντας «ζζζ…». Το παιδί με τα κλειστά μάτια όφειλε να αναγνωρίσει ποιος το χτύπησε, εάν αδυνατούσε η διαδικασία ξεκινούσε από την αρχή.

Τα παιχνίδια που οι αρχαίοι είχαν στην καθημερινότητά τους ήταν πάρα πολλά, καμία σχέση με την πληθώρα παιχνιδιών που έχουμε σήμερα, ωστόσο ο αριθμός είναι εντυπωσιακός. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι πολλά από αυτά έχουν επιβιώσει μέχρι τη σύγχρονη εποχή, όπως π.χ. οι κούκλες στις οποίες μπορούμε να αναζητήσουμε τους προγόνους του Πάτρικ του Αστερία ή των μασκότ Φοίβου και Αθηνάς.180011

Σχολιάστε

Top