-Πείτε μας τρία θετικά και τρία αρνητικά του σχολείου μας. -Το μουσικό σχολείο θεωρώ πλάθει ήθος, ανθρώπους και μουσικούς. Οπότε τρία θετικά είναι αυτά. Τρια αρνητικά του σχολείου μας, στο καιρό που ζούμε και βιώνουμε το σχολείο σίγουρα το αρνητικό του σχολείου είναι το κτιριακό οι αίθουσες και η έλλειψη καθηγητών δυστυχώς. Θα ήθελα να ζούμε ειδυλλιακά σε ένα σχολείο στο οποίο υπάρχουν καθηγητές οργάνων, διαφορετικά όργανα, θα είχαμε μία μεγάλη ορχήστρα που δεν θα περιοριζόταν σε πιο λαϊκά όργανα, θα ήθελα μία συμφωνική ορχήστρα. Οποτε ναι αυτά είναι προβλήματα τα οποία τα ζούμε και βιώνουμε καθημερινά.

-Περιγράψτε με μία λέξη το σχολείο. -Ζωή!

-Υπήρξε στιγμή που απογοητευτήκατε πολύ από τον τελικό αποτέλεσμα μία δράσης του σχολείου; -Ναι υπάρχουν στιγμές που έχω απογοητευτεί αλλά κατά την διάρκεια πάλι των προβών θα πω, γιατί είτε είστε άτακτοι είτε δεν εχει το αποτέλεσμα το επιθυμητό για εμένα αλλά πάντοτε πρέπει να λαμβάνει ο δάσκαλος την παράμετρο του τι δεν έχει κάνει ο ίδιος σωστά, οπότε πάντοτε πρέπει να υπάρχει μία αυτοκριτική για το αν κάτι δεν πάει καλά στο τι δεν έκανες εσύ σωστά σαν δάσκαλος και ναι έχω πιάσει το εαυτό μου να μην κάνει πράγματα καλα όπως έπρεπε. Ειτε παιδαγωγικά είτα να τα έχω κάνει με λάθος τρόπο ώστε να μην έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμούσα, οπότε ναι υπάρχουν τέτοιες στιγμές. Ωστόσο δεν απογοητεύομαι ποτέ με τα παιδιά, δηλαδή το αποτέλεσμα αυτού που περιμένεις έχει να κάνει πάντοτε με το δικό σου τροπο διδασκαλίας και εκμάθησης.

-Ενα αστείο γεγονός που σας έχει συμβεί κατά την διάρκεια των προβών. -Αυτα τα αστεία συμβαίνουν κυρίως όταν γίνεται συνδιδασκαλία μεταξύ δύο καθηγητών. Εκεί πέρα λοιπόν είναι πολύ αστείες οι φάσεις που εγώ κάνω λάθη και οι άλλοι συνάδελφοι με κοροϊδεύουν, όπως και εγώ κάνω το ίδιο και στους υπόλοιπους.Αυτες είναι εξαιρετικά αστείες φάσεις. Θα σας πω μία, την πιο πρόσφατη. Στο «λεβέντης εροβόλαγε εξηγώ το νόημα του τραγουδιού και στους στίχους του τραγουδιού λέει λεβέντης εροβόλαγε. Το ρήμα εροβολώ στο δικό μου το μυαλό είναι από το αεροβόλο που πυροβολεί στο αέρα. Ωστόσο το ρήμα ροβολάω-ροβολώ, το οποίο είναι λίγο σπάνιο ρημα, σημαΙνει κατέβω ορμητικά από κάπου. Προσπαθώ λοιπόν να κάνω στος μαθητές τι είναι το ρήμα ροβολώ και σηκώνεται ο Ματζιούνης, για καλή μου τύχη, και λέει «περπαταω, τρέχω με ορμή κάπου» κάνει ο κύριος Δεδούσης «μπράβο Ματζιούνη αυτό». Κλείνω το στόμα μου και το μαζεύω κάπως γιατί πήγα να πω βλακεία εννοείται, και είναι πίσω ο Δεδούσης ο οποίος  έχει πέσει κάτω στα γόνατα από τα γέλια και εννοείται ότι σταματάει το κομμάτι γιατί με έχουν πιάσει και εμένα τα γέλια με την βλακεία που πήγα να πω και μου λέει «σου έβαλαν τα γυαλιά τα παιδιά». Οπότε ναι, αυτό είναι από τις αστείες φάσεις!

-Ποια ήταν η φορά που νοιώσατε πιο περήφανη για ένα αποτέλεσμα; -Περήφανη νοιώθω κάθε φορά που ένας μαθητής σε ενα δύσκολο κεφάλαιο το οποίο είναι προς διδασκαλία τα καταφέρνει. Μεγαλύτερη εκτίμηση και περηφάνεια νοιώθουμε, όχι με τους μαθητές που είναι σε όλα καλοί, αλλά με τους μαθητές που είναι λίγο πιο αδύναμοι στα μαθήματα μας ή σε κάποια μαθήματα τέλος πάντων και οι μαθητές αυτοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό για να υπάρχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Εκεί νοιώθουμε πραγματικά περήφανοι.

-Αν αλλάζατε ένα πράγμα στο σχολείο ποιο θα ήταν αυτό, και αντίστοιχα αν κρατούσατε ενα πράγμα ποιό θα θα ήταν αυτό; -Σίγουρα θα άλλαζα το κτιριο και θα κρατούσα όλους εσάς τους υπέροχους ανθρώπους και θα έφερνα άλλους τοσους σαν εσάς

-Η μουσική έχει ηλικία; -Οχι βέβαια. Ή μουσική είναι διαχρονική, υπάρχει από την πρώτη μέρα της σύλληψης μας στη κοιλιά της μάνας μας, ακούνε τον ρυθμό της καρδιά της, ο ρυθμός είναι μουσική και μέχρι την τελευταία στιγμή που κλείνουμε τα μάτια μας θέλω να πιστεύω ότι ζούμε και αναπνέουμε μέσα από την μουσική.

-Ποιο όργανο είναι το ποιο αγαπημένο σας και ποιο δεν θέλετε να ακούτε καθόλου; -Αγαπημένο μου όργανο είναι αυτό που σπούδασα όλα αυτά τα χρόνια, είναι το ακορντεόν. Ναι είναι απ” τα αγαπημένα όργανα. Ωστόσο μου αρέσει καταπληκτικά η χροιά του σαξόφωνου. Πεθαίνω για σαξόφωνο και μου αρέσει παρά πολύ και το βιολοντσέλο, το τσέλο. Θεωρώ ότι είναι πολύ γλυκά όργανα. Δεν θέλω ακούω γκάιντα νομίζω. Αυτός ο ένρινος ήχος ειναι περιορισμένης διάρκειας στα αυτιά μου. Από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι δεν μπορω να την ακούω.

-Κατά πόσο συμμερίζεστε την φράση η μουσική είναι συγκίνηση; -Απόλυτα. Απόλυτα γιατί ρε παιδιά όταν έχουμε τις μαύρες μας δεν θέλουμε να υπάρχει μία έκρηξη μέσα μας συγκινησιακή μέσα από τη μουσική; Δεν επιλέγουμε εκείνη τη στιγμή καποια τραγούδια τα οποία μας φορτίζουν ακόμη περισσότερο για να βγάλουμε το συναίσθημα μας; Θεωρώ λοιπόν ότι ναι ταυτίζονται απόλυτα με το ότι μουσική είναι και συγκίνηση θα έλεγα.

-Ποια συμβουλή θα δινατε σε νέους καλλιτέχνες και γενικά σε ανθρώπους που θέλουν να κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα; -Να είναι χαμηλών τόνων και σέβονται τη μουσική ομήγυρη. Καλό είναι να μην καβαλάμε το καλάμι όσο καλοί και να” μαστε, να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό και να σεβόμαστε την άποψη του διπλανού μας. -Μουσικη είναι… Και θα πρέπει να συμπληρώσετε. -Μουσική είναι τρόπος ζωής.

-Μια λέξη που σας θυμίζει τη μουσική; -Ερωτας.

-Το αγαπημένο σας τραγουδι όλων των εποχών.        -Είναι πολλά τα τραγούδια. Θα πω ένα από τα αγαπημένα μου. Losing my religion των REM.

-Έχετε μετανιώσει ή έχετε μπει ποτε σε αμφιβολίες για την επιλογή σας να ασχοληθείτε με τη μουσική; -Ποτέ όμως. Είχα τρομερές αμφιβολίες σε ότι αφορά την εισαγωγή μου στον κοσμο την μουσικής γιατί μου άρεσε πάντα το παιδαγωγικό κομμάτι αλλά δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου ως καθηγήτρια μουσικής και υπήρχαν πολύ καλύτεροι συμμαθητές μου στη μουσική. Οπότε δεν ήξερα αν θα καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο τους. Ωστόσο με τα χρόνια και την τριβή με τη μουσική και την ενασχόληση με αυτή θεωρώ ότι έφτασα σε ικανοποιητικό επίπεδο και δεν το μετάνιωσα ποτε. Και αυτό είναι εξαιτίας σας. Γιατί πάντοτε θεωρώ ότι τα παιδιά σου δίνουν ζωή και όσο ασχολείσαι με αυτά μεγαλώνεις μαζί τους πολύ όμορφα.

-Ειστε πολυ φαν κάποιου καλλιτέχνη; Αν ναι ποιου; -Πολυ φαν κάποιου καλλιτέχνη δεν είμαι. Μου αρέσουν κάποιος φωνές εξαιρετικά, που αγγίζουν την ψυχή μου. Μέσα σ” αυτούς είναι και η Δήμητρα Γαλάνη πιο πρόσφατη καλλιτέχνιδα που συνεργάστηκε μαζί μας αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαι φαν κάποιου καλλιτέχνη γιατί τον καλλιτέχνη τον διαμορφώνουν οι επιλογές που έχει κάνει κατά το διάβα της μουσικής του πορείας. Επομένως σε ένα τραγούδι παίζουν ρόλο οι στίχοι η μουσική και η εκτέλεση του κομματιού, δηλαδή η φωνή. Οπότε κάποιους καλλιτέχνες τους έχω εκτιμήσει παρά πολύ για τις επιλογές των κομματιών που έχουν κάνει. Αγαπημένος ας πουμε είναι ο Μητροπάνος, οποίος θεωρώ ότι έχει μια ιδιαίτερη χροιά φωνής αλλά οι επιλογές των τραγουδιών που έκανε στη ζωή του ήταν εξεραιτικές!

-Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία; -Απ” τις αγαπημένες μου ταινίες είναι «Ο Άγγλος ασθενής». ΤΟ soundtrack της ταινίας αυτής με έχει σημαδέψει και θεωρω ότι είναι μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει στη ζωή μου κυρίως επειδή με έχει επηρεάσει συναισθηματικά η μουσική.

-Ποιο πράγμα δεν μπορείτε να αποχωριστείτε; -Το σκυλί μου. Ποιο πράγμα όμως είπες. ΤΟ σκυλί δεν είναι πράγμα. Νομίζω ότι δεν μπορώ να αποχωριστώ ναι τη Λίζα. Αγαπάω πολύ τα σκυλιά όπως γνωρίζετε.Ναι στην παρούσα φάση που περναω, γιατί είναι πολλά πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να αποχωριστούμε, ναι θα έλεγα τη Λίζα. Το δεύτερο ειναι μάλλον το αμάξι μου. Παντού πάω με το αμάξι, ότι θέλω να κάνω με βολεύει παρά πολύ.

-Συγχωρείτε εύκολα; -Συγχωρώ εύκολα όταν ο άλλος έχει σφάλει και έχει τα κότσια να” ρθει να μου το πει. Να μου πει συγνώμη από καρδιάς και εκεί πέρα γίνομαι χαλί να με πατήσει. Συγχωρώ εύκολα λοιπόν. Αλλά αν ο άλλος έχει σφάλει και δεν έρθει ποτέ να ζητήσει συγνώμη κάνω μεγάλες διαγραφές στη ζωή μου.

-Ποια είναι η ευχή που θα δίνατε σε όλο τον κόσμο; -Ακούγεται λίγο κλισέ, αλλά υγεία και αγάπη μάλλον τίποτα άλλο. Δηλαδή να” χουμε την υγειά μας να μην ταλαιπωρούμαστε καθ” οποιονδήποτε τρόπο σε νοσοκομεία να μη στενοχωριόμαστε και να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Γίνονται θαύματα.

-Τι σας αρέσει να κάνετε στο ελεύθερο σας χρόνο; -Στον ελεύθερο μου χρονο μου αρέσει να κάνω εκδρομές και μου αρέσει παρά πολύ η φύση, η ενασχόληση με τη φύση. Δηλαδή περπάτημα στο βουνό… Οτιδήποτε έχει να κάνει με φυσικά τοπία.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο; -Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει αγαπημένο βιβλίο, ωστόσο επειδή ασχολούμαι χρόνια με την ποίηση και μου αρέσει γενικότερα, θα έλεγα ότι συλλογές ποιημάτων είναι αυτές που προτιμώ.

-Ποια είναι η άποψη σας για την ελληνική κοινωνία; -Θεωρω ότι η ελληνική κοινωνία του σήμερα ζει ένα τέλμα στο οποίο δυστυχώς είμαστε και κολυμπάμε όλοι παρέα και εναποθέτουμε τις ελπίδες μας όλοι στη νέα γενιά. Ελπίζουμε να έχετε τη συνείδηση, μέσα από την μόρφωση και την παιδεία που σας έχει δοθεί, να πάτε τα πάντα ένα βήμα μπροστά για το καλό όλων μας.

-Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο προτέρημα και ελάττωμα σας αντίστοιχα; -Να ξεκινήσουμε από τα ελαττώματα. Νομίζω το εκρηκτικό του χαρακτήρα μου. Εσείς το ξέρετε αρκετά καλά πόσο εύκολα αρπάζω και ποσο φωνακλού είμαι. Ναι ένα λοιπόν από τα μεγαλύτερα μου ελαττώματα ειναι η φωνή με την οποίο επιβάλλεσαι στους μαθητές αλλά από την άλλη μπορεί να πληγώσεις κάποιον, και αυτό προσπαθώ πρεπει να το στρώσω. Προσπαθώ να το στρώσω τέλος πάντως. Και το προτέρημα νομίζω ότι όσο και αν κοστίζει κάποιες φορές στη ζωή μας, είμαι αρκετά ειλικρινής. Δηλαδή η ντομπροσύνη μ’αρεσει σαν χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου οπότε προσπαθώ να είμαι και γω όσο το δυνατόν ποιο ειλικρινής γίνεται.

Eπιμέλεια: Λαμπρινή Σούλα   -    Χαρούλα Σουμάδη