Στις 8/2/2017 πήγαμε με το σχολείο να δούμε μια παράσταση στο θέατρο «Σημείο» με τίτλο «Ερωτόκριτος».

Σκηνοθεσία: Διαμαντής Νίκος, Μακρή Ιωάννα.

Βοηθός σκηνοθέτη: Γλύκας Μικές.

Παίζουν: Γραμματικός Λάμπρος, Ζάχαρης Τρύφωνας, Ντούρος Νικόλαος, Μουσάκου Μιχαηλία, Μπερή Δανάη.

Είναι μια παράσταση που παρασύρεσαι από τη ροή της ιστορίας και αποτελείς ένα αναπόσπαστο κομμάτι της. Άλλοτε γίνεσαι Ερωτόκριτος κι άλλοτε Αρετούσα, παραμάνα, βασιλιάς, φίλος. Κι άλλοτε πάλι ανοιγοκλείνεις τα χείλη σου χωρίς ήχο επιτρέποντας στον αφηγητή να σε παρασύρει στους δικούς του ρυθμούς ώστε ν΄αφομοιώσεις τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο στίχο του Βιτσέντζου Κορνάρου.

Τα συναισθήματα γεννιούνται σταδιακά, σε πλημμυρίζουν αρμονικά και κορυφώνονται κατά την εξέλιξη του έργου, μέσα από τη σκηνοθετική ευρηματικότητα και την υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών που σε παρασύρουν στο συναίσθημα των ηρώων.

Ρόλοι πάθους ερμηνεύονται από ηθοποιούς που κατακλύζονται από το πάθος της ερμηνείας και της εμπνευσμένης κινησιολογίας που διακρίνει τον κάθε ρόλο.

Σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική, που μέσα από νότες γεφυρώνουν το χάσμα των αιώνων, των γενεών και των εναλλαγών στις αποφάσεις που εξελίσσουν τον μύθο, με αποκορύφωση το γνωστό απόσπασμα του αποχαιρετισμού, που φορτίζει συγκινησιακά τον θεατή, αλλά και τον ίδιο τον ηθοποιό, με αποτέλεσμα παρά την δικαίωση του έρωτα να παραμένει έντονα στο μυαλό σου η εικόνα της δακρυσμένης Αρετούσας και του απελπισμένου Ερωτόκριτου.

Όταν το χειροκρότημα τελειώνει,  προσπαθείς να επανέλθεις στην πραγματικότητα, κοιτάζεις απορημένος το θεατρικό σκηνικό κι αναρωτιέσαι σε ποια πλευρά βρίσκεσαι. Αφού το συνειδητοποιήσεις, χαμογελάς στην επιμονή του έρωτα κι απομακρύνεσαι με την υπόσχεση να επιστρέψεις,γιατί μια φορά είναι πολύ λίγη.

Μαρίνα Στούμπου, εκπαιδευόμενη β” κύκλου

* φωτογραφίες των εκπαιδευομένων του ΣΔΕ