Προκειμένου να παρθεί εκδίκηση για τη σφαγή της Χίου, συγκροτήθηκε μία αρμάδα από 64 πλοία (υδραίικα, σπετσιώτικα και ψαριανά), τα οποία συγκεντρώθηκαν στα Ψαρρά, κατά τα τέλη του Απριλίου, και περίμεναν την ευκαιρία να δράσουν. Μετά από κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες επίθεσης, τελικά, τη νύχτα της 6ης προς 7ης Ιουνίου 1822 ο σκοπός ευοδώθηκε. Ενώ οι Τούρκοι αξιωματικοί είχαν συγκεντρωθεί στη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου για να γιορτάσουν τη λήξη του ραμαζανιού, ο Ψαριανός Κωνσταντίνος Κανάρης κατάφερε να προσδέσει το πυρπολικό του στη ναυαρχίδα, η οποία τυλίχτηκε στις φλόγες. Το θάνατο βρήκαν περίπου 2.000 άνδρες που βρίσκονταν στο πλοίο και σώθηκαν μόνο 200. Ο Καρά Αλής, επικεφαλής της καταστροφής της Χίου, πληγωμένος θανάσιμα, πέθανε σε λίγο. Κατά τον Τούρκο ιστορικό Τζεβντέτ πασά «το θλιβερό αυτό γεγονός άφησε κατάπληκτα τα πληρώματα ολόκληρου του τουρκικού στόλου», που μετακινήθηκε προς τη Μυτιλήνη, και από εκεί στα Μασχονήσια και την Τένεδο.
