ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ…

images-2.jpg

Αν και άργησε αδικαιολόγητα το πρώτο μας τεύχος για την νέα σχολική χρονιά(κάλιο αργά παρά ποτέ) είμαστε και πάλι εδώ πιστοί στο ραντεβού μας με τους προβληματισμούς των παιδιών και όχι μόνο … που μας βοηθούν να δούμε έναν άλλο κόσμο διαφορετικό από τον κόσμο των μεγάλων. Το έχουμε άλλωστε ανάγκη. Οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι μας, που συνάμα είναι στην ουσία κρίση αξιών, η έλλειψη ελπίδας και αισιοδοξίας, έλλειψη αυτοκριτικής και αυτογνωσίας οδηγεί για ακόμη μια φορά τους «αναμάρτητους» πλέον ενήλικες να ρίχνουν αλλού τις ευθύνες και όχι σε αυτούς που την δημιούργησαν.
Συνήθως αγνοούμε με την συμπεριφορά μας τι κοινωνία παραδίδουμε στα παιδιά μας και οδηγούμαστε σε τραγικές εκτιμήσεις. Φταίει το σχολείο, η Εκκλησία η κοινωνία, φταίνε οι καθηγητές, οι παπάδες, οι πολιτικοί όλοι άλλοι εκτός από εμάς και το υπέρ-προστατευμένο αγγελούδι μας.
Αυτή τη φορά το τεύχος αυτό θα το αφιερώσω στο σχολείο μας. Στο σχολείο μας που παρόλο τα πολλά λάθη(μας) του, συνεχίζει να μεριμνά με την ίδια αγωνία για την πρόοδο των παιδιών. Ένα σχολείο που είναι συνηθισμένο να κρατά τις ισορροπίες σε «ανισόρροπες» καταστάσεις να κατηγορείτε (φταίει δεν φταίει) και να απολογείται για το καλό των παιδιών. Αυτό το σχολείο θέλω να υπηρετώ υπερασπιζόμενος μόνο τα λάθη του. Τα καλά τα αφήνω σε άλλους. Η παιδεία δεν ξεκινά ποτέ από το σχολείο, αλλά από το σπίτι της κάθε οικογένειας αλλά οι περισσότεροι σήμερα το ξεχνούν. Σίγουρα αυτοί που κατηγορούν το σχολείο έχουν μάθει να απαιτούν πιστεύοντας ότι γνωρίζουν τα πάντα. Όμως τους διαψεύδουν τα ίδια τους τα παιδιά και αυτό πάνω στην τρέλα τους τους δεν το αντιλαμβάνονται και δυστυχώς το μάθημα θα είναι σκληρό…
Αυτά τα παιδιά γράφουν και σε αυτό το τεύχος και θα συνεχίζουν να γράφουν με την ελπίδα να ακούσουμε, να προβληματιστούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

ΓΚΑΤΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Σχολιάστε

Top