Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας διενεργήθηκε διαγωνισμός συγγραφής άρθρου με θέμα τις σχέσεις γονιών και παιδιών στην εφηβεία. Οι μαθητές δύο τμημάτων του σχολείου μας (Β1 και Β3) αφού έγραψαν τα άρθρα τους, κλήθηκαν να τα κρίνουν ανώνυμα.  Τα άρθρα που ψηφίστηκαν από τους μαθητές ως καλύτερα σας παρουσιάζουμε παρακάτω.

ΑΙΤΙΑ ΚΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥΣ

Τα παιδικά χρόνια κυλούν γλυκά μέσα σε τραγούδια, παιχνίδια, αγκαλιές και χάδια. Κυλώντας ο καιρός και φτάνοντας στην εφηβεία αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα σύννεφα στη σχέση μεταξύ γονιών και παιδιών. Και ξαφνικά οι σχέσεις δεν είναι ιδιαίτερα αρμονικές.

Μπαίνοντας στην εφηβεία τα παιδιά αλλάζουν τρόπο σκέψης, βιάζονται να ωριμάσουν, είναι γεμάτα όνειρα και θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες. Ο ψυχισμός τους μεταβάλλεται, πολλές φορές γίνονται απότομα, δηλαδή απαιτητικά. Μπορεί να κάθονται με τις ώρες στον υπολογιστή, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο και ακούγοντας συγχρόνως τα παράπονα και τις θυμωμένες φωνές των γονιών τους για αυτή τους τη συμπεριφορά.

Στην ευαίσθητη αυτή ηλικία, όμως,  χρειάζονται κοντά τους τούς γονείς τους, να κουβεντιάζουν τα προβλήματα που τα απασχολούν με το σχολείο, με τους φίλους, με τους μεγαλύτερους. Θέλουν την αγάπη τους και τη συμπαράστασή τους, όχι όμως την καταπιεστική αγάπη και τις απειλές. Πού χρόνος όμως, όταν οι γονείς εξαιτίας των καθημερινών υποχρεώσεων και της κούρασης δεν έχουν υπολείμματα ψυχικά για το παιδί τους. Κι αν ο έφηβος τους πλησιάσει για να κουβεντιάσουν η απάντηση μπορεί να είναι είτε κοφτή (είμαι κουρασμένος. Δεν μπορώ), είτε κάποιο απότομο ξέσπασμα.

Η φάση αυτή όμως θα πρέπει να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Τι πρέπει να κάνουμε γι αυτό; Πάνω απ” όλα να υπάρχει καλή διάθεση και από τα δύο μέρη για τη βελτίωση των σχέσεων. Να ψάξουν και να λύσουν τα αίτια της σύγκρουσης και να αλλάξει τον εαυτό της η κάθε πλευρά κάνοντας επίσης και τις απαραίτητες υποχωρήσεις. Δεν υπάρχει μια μαγική λύση για το ζήτημα. Όμως, υπάρχουν τρόποι να πλησιάσει ο ένας τον άλλον, να αυξηθεί η εμπιστοσύνη και να καλλιεργηθεί ο σεβασμός γονέων και παιδιών.

Συνήθως οι γονείς δεν μπορούν να δεχτούν ότι τα παιδιά τους μεγαλώνουν. Για αυτούς παραμένουν τα πλάσματα που πρέπει να προστατεύουν. Όμως το σωστό είναι να δώσουν τα εφόδια στα παιδιά ώστε να τα ωθήσουν στην ενηλικίωση.

Μιχάλης Μανουσάκης Β’1

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ: ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ

   Όπως όλοι ξέρουμε -μια και μας αφορά άμεσα- την περίοδο της εφηβείας αυξάνονται οι διαμάχες μέσα στην οικογένεια.

Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Ένας απ” αυτούς είναι η δύσκολη συνεννόηση μεταξύ γονιών και εφήβων. Κατά την εφηβεία τα παιδιά ωριμάζουν κι αλλάζουν οι ανάγκες και οι δυνατότητές τους. Πολλές φορές δεν ξεκαθαρίζουν τι ακριβώς θέλουν, με αποτέλεσμα οι γονείς να μην τα καταλαβαίνουν.

Επίσης, η διαφορά ηλικίας είναι ένας σημαντικός παράγοντας διαφωνιών. Οι γονείς μεγάλωσαν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον και σκέφτονται διαφορετικά· αυτό τους καθιστά συνήθως οπισθοδρομικούς και υπερβολικούς στα μάτια των παιδιών.

Η πολύωρη εργασία τούς εμποδίζει να έχουν επαρκή χρόνο με τα παιδιά τους· εκείνα πολλές φορές τους παρεξηγούν και νιώθουν παραμελημένα. Οι κηδεμόνες απ” την άλλη, βλέποντας την περίεργη συμπεριφορά των παιδιών και όντας επηρεασμένοι απ” τον κοινωνικό τους περίγυρο ανησυχούν για εκείνα. Αποτέλεσμα είναι να καταπιέζουν τα  παιδιά τα οποία στη συνέχεια ξεσπούν, δημιουργώντας έτσι, τους γνωστούς σε όλους μας καυγάδες.

Δεν είναι σπάνιο, τέλος, το φαινόμενο της σύγκρισης των παιδιών με άλλα άτομα. Αυτό συμβαίνει διότι οι γονείς αγωνιούν για τη συμπεριφορά των τέκνων τους και προσπαθούν να επιβεβαιωθούν ότι οι παράξενες ενέργειές τους οφείλονται στην ηλικία τους.

Κατά βάθος βέβαια σε κανέναν δεν αρέσουν αυτές οι διαμάχες. Για να περιοριστούν λοιπόν θα ήταν καλό να υπάρχει αλληλοκατανόηση στην οικογένεια. Αξιόλογος αρωγός θα ήταν και η γνώμη ενός ειδικού· επίσης θα βοηθούσε τα παιδιά να συζητούν τα προβλήματα με τους γονείς, ώστε να βρουν μαζί μια λύση.

Η οικογένεια είναι πολύ σημαντική· για το λόγο αυτό πρέπει όλοι να μεριμνούμε για την αρμονική της λειτουργία.

Ερμιόνη Παπανικολάου Β’3