Τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον είναι ένα αρχαίο απόφθεγμα, το οποίο σημαίνει πολλά. Μάλλον πίστευαν ότι η μοίρα όλων είναι καθορισμένη και δεν μπορεί να αλλάξει.

            Από τα αρχαία χρόνια η μοίρα ήταν καθοριστική. Η δίψα του ανθρώπου για γνώση του κόσμου χαλάει την αξία του απροσδιόριστου. Θέλουμε  να πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί να καταλάβουμε και να κωδικοποιήσουμε τα πάντα στο άπειρο του κόσμου. Νομίζουμε πως ξέρουμε αρκετά, μα δεν μπορούμε στην ουσία να γνωρίζουμε τίποτα. Μέσα σε αυτό το τίποτα βρίσκεται το μέλλον. Ζούμε για το αύριο και όχι για το σήμερα.

 Έχουν γίνει αμέτρητες προσπάθειες για την κατανόηση του αγνώστου, του μέλλοντος. Μέντιουμ, μαντεία, μάγοι, αστρολόγοι, χαρτορίχτρες, καφετζούδες και άλλα «επαγγέλματα» εκμεταλλεύονται αυτήν τη σημαντική ανάγκη ή και περιέργεια των ανθρώπων να γνωρίζουν το αύριο, το μέλλον. Όλοι θέλουν να μάθουν κάτι παραπάνω. Αυτό που ήδη έχουν, δεν αρκεί.

            Το μόνο που είμαστε διατεθειμένοι να γνωρίζουμε είναι το παρελθόν μας, το παρόν και το ότι κάποια μέρα όλοι θα πεθάνουμε. Θεωρείται ότι το πεπρωμένο μας είναι γραμμένο και κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει.

            Σαν πεπρωμένο εννοείται το καθορισμένο από τη μοίρα, το προδιαγεγραμμένο, που κατευθύνει τον ανθρώπινο βίο.

            Η ζωή είναι ένα «γλυκό ψέμα», ένας αγώνας ή απλά ένα παιχνίδι; Ο θάνατος είναι η πικρή αλήθεια ή απλά ένας σταθμός; Αν και το πεπρωμένο μας είναι αόρατο, μπορούμε να φανταστούμε τη λογική κατάληξη μας. Η φαντασία είναι πολύ διαφορετική από την πραγματικότητα. Μα το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Όλες μας οι προοπτικές και τα όνειρα έχουν ένα κοινό τέλος, μια ημερομηνία λήξης.

            Μα εγώ πιστεύω πως εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας. Μια απόφαση αρκεί. Λίγα δευτερόλεπτα και πολλά αλλάζουν. Διότι ο καθένας μας γράφει καθημερινά τη δική του ιστορία. Χαράζει μια πορεία προς το άπειρο.

Ζούμε σε ένα τεράστιο ερωτηματικό. Είμαστε «εγκλωβισμένοι» στα κελιά του χρόνου. Στα περιθώρια που εμείς οι ίδιοι βάζουμε, γιατί ξεχνάμε ότι δεν είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε πλήρως το τι συμβαίνει στον γαλαξία, στον κόσμο, στον ίδιο μας τον εαυτό. Η μοίρα μπορεί να θέσει όρια, μα η πόρτα του αναπάντεχου είναι πάντα ανοιχτή.

Για αυτό πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή της ζωής μας κάνοντας σωστές επιλογές και αρπάζοντας όλες τις ευκαιρίες που συναντάμε στον δρόμο μας. Να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο για εμάς, τα αγαπημένα μας πρόσωπα και για το κοινωνικό σύνολο.

Αν θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά, απελευθερωτικά και με αισιόδοξη ματιά, ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει και άλλο ένα σημαντικό ρητό που εμένα προσωπικά με εκφράζει περισσότερο: «σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει».

 Ας πιστέψουμε λοιπόν στις δυνάμεις μας και ας προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι για μια καλύτερη ζωή, όπως εμείς την ονειρευόμαστε. Ας μην τα περιμένουμε όλα από τους θεούς… Ας βάλουμε και εμείς το χέρι μας, για να αφήσουμε… το αποτύπωμά μας στον κόσμο!

Εύα Μακρή B2