Συνέντευξη της αθλήτριας Αργυρώς Στρατάκη

Η Αργυρώ Στρατάκη γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1975 στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι Ελληνίδα αθλήτρια στίβου και συγκεκριμένα στα σύνθετα αγωνίσματα. Κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στο Έπταθλο με 6.235 βαθμούς το 2006, καθώς και στο Πένταθλο με 4.550 βαθμούς το 2007. Ακολούθησε μια πολύ επιτυχημένη αθλητική καριέρα τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε διεθνές. Έχει αναδειχθεί Πρωταθλήτρια Ελλάδος στα σύνθετα αγωνίσματα οχτώ φορές. Παράλληλα, αποτελούσε μόνιμο μέλος της Εθνικής ομάδας και έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολλές διοργανώσεις στο εξωτερικό. Κάποιες από τις σημαντικές διακρίσεις της με το εθνόσημο ήταν 1η θέση στο πανευρωπαϊκό κύπελλο Μπρούνο Ζάουλι Α΄ κατηγορία το 2006 και το 2009, 2η θέση στους Μεσογειακούς αγώνες του 2005, 3η θέση στη Σούπερ Λίγκα του πανευρωπαϊκού κυπέλλου Μπρούνο Ζάουλι το 2003, το 2004 και το 2008, 8η θέση στο διεθνές μίτινγκ IAAF CHALLENGE 2004, 9η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Παρίσι το 2003. Επίσης, έχει λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 καταλαμβάνοντας τη 15η θέση και του Πεκίνου το 2008 καταλαμβάνοντας την 24η θέση. Τώρα εργάζεται ως υπεύθυνη του Ολυμπιακού Σταδίου ΟΑΚΑ.

Σε ποια ηλικία άρχισε να γεννιέται η αγάπη σας για τον στίβο; Και τι ήταν αυτό που τελικά σας κέρδισε στο συγκεκριμένο άθλημα;

Η αγάπη μου για τον στίβο άρχισε να γεννιέται από πολύ μικρή ηλικία, περίπου στα 8 μου χρόνια. Αυτό που με κέρδισε περισσότερο στο συγκεκριμένο άθλημα είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα να μετρήσεις τις δυνάμεις σου και να δεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις, ποιο είναι το όριό σου. Τέλος, αυτό που μου έκανε ένα πολύ έντονο κλικ είναι ότι το αποτέλεσμα που θα είχα στην καθημερινή μου προπόνηση αλλά και στον αγώνα θα ήταν καθαρά δική μου προσπάθεια.

Πόσες ώρες προπόνησης και προσπάθειας χρειάζονταν για να προετοιμαστείτε για τη νέα σεζόν ή για κάποιον αγώνα;  

Στο επίπεδο του πρωταθλητισμού οι ώρες ήταν πάρα πολλές. Επειδή το άθλημα μου αποτελούνταν από 7 αγωνίσματα, έπρεπε να μοιράσω έτσι το εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα, ώστε να εξασκήσω από δύο φορές τα επιμέρους αγωνίσματα. Ξεκινώντας λοιπόν τη σεζόν κατά τη βασική προετοιμασία, η οποία διαρκούσε περίπου 2 με 3 μήνες, κάθε μέρα έπρεπε να αφιερώνω το πρωί 2,5 ώρες και το απόγευμα 4. Μετά τη βασική ακολουθούσε η ειδική προετοιμασία, η οποία διαρκούσε 1,5 μήνα και οι ώρες προπόνησης ήταν 6 με 7. Όταν πλησίαζαν οι αγώνες, είχαμε την προαγωνιστική και την αγωνιστική. Η προαγωνιστική ήταν έναν μήνα πριν από τους αγώνες και είχαμε 3 με 4 ώρες προπόνησης, και τέλος η αγωνιστική ήταν κατά τη διάρκεια των αγώνων και είχε και αυτή 3 με 4 ώρες προπόνηση.

Είχατε τη στήριξη της οικογένειάς σας στην προσπάθεια αυτή και στις επιλογές σας;

Δεν μπορώ να πω ότι είχα τη στήριξή τους σε όλη τη διάρκεια, επειδή δεν κατανοούσαν αυτό που ήθελα να κάνω. Όταν κατάλαβαν όμως ότι μπορώ να καταφέρω πολλά πράγματα, σαφώς και με στήριξαν. Άλλωστε γι’ αυτό μπόρεσα και συνέχισα. Όσον αφορά στις επιλογές μου ήταν πάντα μαζί μου, δεν είχαν αντίρρηση. Από εκεί και πέρα έκαναν ό,τι μπορούσαν στο επίπεδο που το κατανοούσαν.

Αντιμετωπίσατε δύσκολες καταστάσεις στην καριέρα σας; Υπήρξαν στιγμές που απογοητευτήκατε τόσο,  ώστε να θέλετε να τα παρατήσετε;

Αρκετές φορές αντιμετώπισα δυσκολίες στην καριέρα μου και υπήρξαν πολλές στιγμές απογοήτευσης. Για παράδειγμα, έβαζα κάποιο στόχο και δεν τον κατάφερνα, αλλά παρ’ όλη την απογοήτευση μου σκεφτόμουν και διόρθωνα τα λάθη μου, και την επόμενη φορά πήγαινα καλύτερα. Η μόνη στιγμή που ήθελα να τα παρατήσω ήταν τον Απρίλιο του 2008, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, όπου, ενώ το σώμα μου ήταν έτοιμο για να κάνω ρεκόρ, ψυχολογικά είχα στρεσαριστεί τόσο πολύ που δεν ήθελα να πηγαίνω στο στάδιο για περίπου 1 μήνα. Παρόλ’ αυτά πιέστηκα, αλλά αυτή η ψυχολογία είχε ως αντίκτυπο να βγω 24^η στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ μπορούσα να βγω 10^η.

Γνωρίζουμε ότι συμμετείχατε τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας όσο και σε αυτούς του Πεκίνου. Υπήρξαν διαφορές στον τρόπο που βιώσατε τις δύο αυτές διοργανώσεις;

Οι διαφορές ήταν τεράστιες. Είχα την τύχη και την τιμή να αγωνίζομαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργάνωσε η χώρα μας. Υπήρχε μια απίστευτη διάθεση από όλους τους Έλληνες και δείξαμε ως λαός ότι έχουμε αθλητική παιδεία, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ήταν σαν να μην ήμασταν Ελλάδα. Για μένα όποιος Έλληνας συμμετείχε στην Ολυμπιάδα του 2004 είναι σαν να πήρε ολυμπιακό μετάλλιο. Όλο το γήπεδο φώναζε και ζητωκραύγαζε και από τα μικρόφωνα έλεγαν να κάνουν ησυχία. Ήταν απίστευτο. Όλη αυτή η χαρά και το κλίμα σού έδινε φτερά. Στο Πεκίνο ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Όπως γνωρίζουμε, οι Κινέζοι είναι πολύ οργανωμένος λαός και λογικό είναι να κάνουν μια πολύ καλή διοργάνωση και είμαι ευτυχής που πήρα μέρος και σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ποια στιγμή θα σας μείνει αξέχαστη στην αθλητική σας καριέρα και ποιο γεγονός σάς στιγμάτισε;

Το γεγονός που με στιγμάτισε περισσότερο ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004∙ ασυζητητί, ήταν μια μοναδική εμπειρία. Δεν θα ξεχάσω όλα τα πανελλήνια ρεκόρ που έχω κάνει και το παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2003 στο Παρίσι όπου βγήκα 9^η. Επίσης, μια απίστευτη εμπειρία για μένα ήταν το meeting στο οποίο συμμετείχαν οι 30 καλύτεροι, όπου βγήκα 8^η. Μια εξωαθλητική εμπειρία που μου έμεινε χαραγμένη είναι ότι στα ταξίδια που έκανα γνώριζα καινούριους ανθρώπους και κουλτούρες. Αυτό με έκανε ανοιχτόμυαλη και μου άλλαξε τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο με τον οποίο ενεργώ στη ζωή μου.

Με ποιον τρόπο έχει επηρεάσει ο στίβος τη ζωή σας; Συνεχίζει να παίζει ενεργό ρόλο σε αυτήν;

Ο στίβος έχει αλλάξει όλη μου τη ζωή. Τον χαρακτήρα μου τον έχει διαμορφώσει ο αθλητισμός. Έκανα στίβο από 8 χρονών μέχρι τα 36, και έτσι αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου στις προπονήσεις και στους αγώνες. Συνεχίζει να παίζει ενεργό ρόλο και θα ήθελα να παίζει, επειδή με γεμίζει το γεγονός ότι βρίσκομαι μέσα στον αθλητικό χώρο, από ένα άλλο πόστο βέβαια, αλλά είναι πολύ σημαντικό για μένα.

Τι συμβουλές θα δίνατε στα παιδιά όσον αφορά στον αθλητισμό;

Θα τους έλεγα ότι ο αθλητισμός πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της διαπαιδαγώγησης τους. Κι αυτό γιατί ο αθλητισμός τούς δίνει τη δυνατότητα να διακρίνουν τα λάθη τους και τους διαμορφώνει έναν δυναμικό χαρακτήρα. Επίσης, τους γλιτώνει από την καθιστική ζωή και τη βαρεμάρα. Ακόμα, καλό θα ήταν να βρουν ένα άθλημα που να τους αρέσει και να μην επηρεάζονται από τους γονείς τους. Ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι θα μάθουν να σέβονται και να προσέχουν τη διατροφή τους, και ότι θα μάθουν να χάνουν. Ο αθλητισμός θα πρέπει να είναι το ίδιο σημαντικός με τις σπουδές τους και ύστερα από αυτές να συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή τους.

Κυρία Στρατάκη, σας ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνέντευξη και τις εμπειρίες που μοιραστήκατε μαζί μας.

Ελένη Στεφανάκη Β3