Η ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς (από τη wikipedia, την
ελεύθερη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια: www.wikipedia.org)
Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών. Είναι στην πραγματικότη-
τα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου. Τον Μάη
του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωρά-
ριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Εορτάζεται επί-
σης και σαν μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης. Η μέρα έχει θεσπιστεί ως
αργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές.
Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον
Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2000 διαδήλωσαν ζητώντας
οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχη-
μάτων. Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που
λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή
Σταύρου Καλλέργη.
Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν
γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρ-
ριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνερ-
γατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνο-
μία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συ-
γκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης. Σε μια συγκέντρωση
στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και
σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ” αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνερ-
γάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκε-
ντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι
δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον «Επιτάφιο».
Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνι-
στές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ” τους
200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον α-
γώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος».
Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπρά-
κης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε
σε συγκέντρωση των «Φίλων της Ειρήνης» για την παγκόσμια ύφεση όταν δέ-
χτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ” την αίθουσα ο Λαμπράκης
χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου. Ο Λαμπράκης
είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι
ήταν απ” τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπε-
δο του Παναθηναϊκού.
Το 1976, πάλι πρώτη Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε
τροχαίο. Ο Αλέκος Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της
αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δι-
κτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού , τον
Αύγουστο του 1968. Είχε συλληφθεί άμεσα και είχε τελειώσει την απολογία
του με τη φράση «Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα
για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτε-
λεστικού αποσπάσματος της τυραννίας». Η παγκόσμια κατακραυγή της δίκης
απέτρεψε την εκτέλεση του Παναγούλη. Στη φυλακή βασανίστηκε μέχρι την
απελευθέρωσή του. Η αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος τον Αύγουστο
του 1973 κάλυπτε και τον Αλέκο Παναγούλη. Η συγκυρία του θανάτου του
Παναγούλη σε τροχαίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή
μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από