«Λέω πως αν ο κόσμος διάβαζε ποίηση
η ειρήνη δε θα είχε τόσο βαθιά πληγωθεί
η αγάπη δε θα ήταν έτσι περιφρονημένη.»
Γιάννης Ρίτσος
Η 21η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων. Αυτή η μέρα, που σηματοδοτεί και την έναρξη της άνοιξης, ας γίνει πηγή ευαισθητοποίησης κι ενσυναίσθησης, για να διώξουμε επιτέλους τα στερεότυπα και τις «ταμπέλες» απ΄ τη ζωή μας, που καθιστούν ανελεύθερο το πνεύμα μας κι εγκλωβίζουν τη σκέψη μας σε προκαθορισμένες και παράλογες αντιλήψεις! Με την Ποίηση πολεμάμε τον ρατσισμό και τις διακρίσεις· μέσα από την τέχνη ζωγραφίζουμε τη δική μας «άνοιξη» με τα πιο όμορφα χρώματα… της ισότητας, της διαφορετικότητας και της ανθρωπιάς… !
«Την άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις.»
Οδυσσέας Ελύτης
Αφιέρωμα μαθητών Γ΄ Γυμνασίου του Αρσακείου Πατρών για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης:
Στην Κοιλάδα με τους Ροδώνες, Νίκος Εγγονόπουλος
Αλήθεια – των αδυνάτων αδύνατο
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ΄ ανθρώπου
το εφήμερο της παράλογης ζωής του
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
γιομάτοι μίσος διαφορές
σε χρώμα δέρματος, φυλή, θρησκεία.
Αντιρατσιστική ταινία μικρού μήκους: «Τζαφάρ»
«Φυσάει κόντρα», Active Member
«Διεθνής Παιδούπολη Πεσταλότσι» (απόσπασμα), Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν ήτανε διαφορετικά
το γέλιο, τα χέρια, οι κινήσεις τους,
κι όμως σκοτώθηκαν. Τα μάτια τους ίδια
το φως που ζητούσανε.
Κάθε πρωί
που βγαίνει ο ήλιος στην πόλη του Τρόγγεν,
στο χωριό Πεσταλότσι, τα πράγματα είναι
το ίδιο απλά, όπως άλλωστε ήταν πάντοτε
σε τούτο τον κόσμο. Μονάχα πως τα πρόσωπα
εδώ των παιδιών είναι πατρίδες.
Κάθε πρωί, με το ίδιο τραγούδι
και κάτω απ΄ την ίδια υπόσχεση
αγάπης
όλα μαζί
είναι η Υδρόγειος που προσεύχεται.
[Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα ποιήματα, Τρία φύλλα, Αθήνα 1981]
Η 21η Μαρτίου είναι επίσης η Παγκόσμια Ημέρα για το σύνδρομο Down, που καθιερώθηκε από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος=3.21).
Τα άτομα με κάποιο σύνδρομο, ασθένεια ή αναπηρία, πρέπει να αντιμετωπίζονται με ενσυναίσθηση ως ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας…
Ταινία μικρού μήκους: «Pet Shop»
«Ακόμα ανατέλλω» (απόσπασμα), Μάγια Αγγέλου
Μπορείτε να με πυροβολήσετε με τις λέξεις σας
Μπορείτε να με σφάξετε με τη ματιά σας
Μπορείτε να με δολοφονήσετε με το μίσος σας
Αλλά ακόμα, σαν αέρας, θα ανεβαίνω ψηλά.
Μήπως η σεξουαλικότητά μου σας ενοχλεί;
Εκπλήσσεστε
Που χορεύω σαν να φορώ διαμάντια
Tη στιγμή που σμίγουν οι μηροί μου;
Πέρα από τις καλύβες της ντροπής της ιστορίας
Ανατέλλω
Πάνω από ένα παρελθόν που ρίζωσε στον πόνο
Ανατέλλω
Είμαι ένας μαύρος ωκεανός, κυματιστός και ανοιχτός
Εκπνέοντας γιγαντώνομαι κι αντέχω στην παλίρροια
Aφήνοντας πίσω νύχτες φόβου και τρόμου
Ανατέλλω
Σε ένα ηλιοβασίλεμα που είναι θαυμαστά ξάστερο
Ανατέλλω
Κουβαλώντας τα χαρίσματα που οι πρόγονοι μού κληροδότησαν
Είμαι το όνειρο και η ελπίδα του σκλάβου.
Ανατέλλω
Ανατέλλω
Ανατέλλω
Κι ένα ποίημα που έγραψα με αφορμή τη συγκεκριμένη μέρα…
Η διαφορά
Η φύση μας κοινή,
Ίδια η πνοή, ο ήλιος, το φιλί…
Θαρρείς υπάρχει ανώτερη φυλή;
Ο ουρανός κοινός, ίδια η συννεφιά,
ο φόβος, το γέλιο, η αγκαλιά…
Στα δακρυσμένα μάτια ποια η διαφορά;
Η αθωότητα του παιδιού ανασαίνει όπως κι εσύ…
Η αγάπη της μάνας πάντα θα ΄ναι εκεί
Ονειρεύεσαι όπως κι εγώ…
για δε μ΄ αφήνεις να ερωτευτώ;
Το δικό μου εμπόδιο ίσως γίνει η δική σου μοναξιά…
Πώς αφήνεις κάποιον αβοήθητο μες στην ερημιά;
Ίσως γίνεις εσύ αυτός… μάλλον είσαι ήδη εσύ
Δώσε το χέρι σου στον πεσμένο για να σηκωθεί…
Ποιος διαχωρίζει έναν κόκκο σε μια χρυσή αμμουδιά…
τα σπασμένα κοχύλια στην ακροθαλασσιά;
Μπορούμε στο ουράνιο τόξο να αλλάξουμε τα χρώματα…
ή μήπως την τροχιά στα ουράνια σώματα;
Πώς θα αφαιρέσουμε απ΄ τα δέντρα φύλλα και κλαδιά;
Κι εσύ… γιατί διακρίνεις τυχαία χαρακτηριστικά;
Κάθε ηλιαχτίδα είναι μοναδική
Ίσος κι ο άνθρωπος πάνω στη γη…
Ένα όμορφο αστέρι… λαμπερό
Ίσως και το όνειρο να βγει αληθινό…
Θα σβήσω – πρόσεξε! – κάποια στιγμή
Φώτιζε τον δρόμο η τέχνη μη χαθεί…
Όταν το συναίσθημα θα πάψει να ΄χει σύνορα…
και την ασχήμια της ψυχής θα διώξουν λόγια ήμερα…
Όταν τα χέρια θα ΄ναι ενωμένα μια γροθιά…
κι ο ρατσισμός δε θα πληγώνει άλλο την καρδιά…
Τότε ίσως γίνει αισθητή η διαφορά….
Δέσποινα Ντάρλα
«Διαφορετικοί», Αερικά
«Γέφυρες χτίζουμε…φράγματα γκρεμίζουμε…»
Επιλογές που δεν γίνεται παρά να σε βοηθήσουν να καταλάβεις πόσο μοιάζεις στο διαφορετικό και πόσους παραμορφωτικούς καθρέφτες στην κοινωνία μας πρέπει να σπάσεις, για να δεις στα μάτια του άλλου την αληθινή σου αντανάκλαση.
Για το ποίημά σου δεν έχω λόγια Δέσποινα. Με κράτησε δεμένο ελεύθερο στην τροχιά του.
Ο ρατσισμός είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα που αφορά τον καθένα από εμάς, καθώς είναι στο χέρι μας να τον «συνθλίψουμε» οριστικά. Πολύ όμορφο και το ποίημα σας, θεωρώ πως κρύβει όλη την αλήθεια περί του θέματος και συμφωνώ με κάθε λέξη. Εξάλλου, κάθε άνθρωπος όταν πάψει να βρίσκεται εν ζωή (ανεξάρτητα από τη φυλή, το φύλο, την οικονομική κατάσταση, τη σεξουαλικότητα κ.α.) εξισώνεται με τους συνανθρώπους του και συναντά την ίδια μοίρα. Προσωπικά οφείλω να υπογραμμίσω ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός με τον δικό του τρόπο, επομένως το διαφορετικό δεν υφίσταται ουσιαστικά ως επιχείρημα για άσκοπο μίσος.